Η Μη-βίαιη Επικοινωνία (NVC) είναι μια επικοινωνιακή δεξιότητα που αναπτύχθηκε από τον Rosenberg για να δημιουργήσει ένα επίπεδο προσωπικής επικοινωνίας (διαπροσωπική επικοινωνία, αλλά και επικοινωνία του ατόμου με τις δικές του/της εσωτερικές διαδικασίες) που να διευκολύνει μια ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων. Τον ενδιέφερε να κατανοήσει γιατί μερικοί άνθρωποι μπορούν να ανταποκριθούν με συμπόνια προς τα άλλα όντα, ενώ άλλοι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να ανακαλύψουν αυτή τη συμπόνια στον εαυτό τους. Ανακάλυψε ότι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος έγκειται στο γεγονός ότι οι περισσότερες από τις κουλτούρες που γνωρίζουμε βασίζονται στην κριτική, την απόδοση λεκτικών τίτλων και τη «εξάσκηση ισχύος» αντί για την «ενδυνάμωση του να είμαστε μαζί». Από τις ρίζες του στην Ανθρωπιστική Ψυχολογία, καθώς και με έρευνα σε διαφορετικές πολιτιστικές παραδόσεις, δόμησε μια διαδικασία σε τέσσερα βήματα την οποία ονόμασε Μη-βίαιη Επικοινωνία (για να τιμήσει τις ρίζες της στα κινήματα της Μη-Βίας) και, επίσης, Ενσυναισθητική Επικοινωνία. Ο σκοπός της Μη-βίαιης Επικοινωνίας είναι η επίτευξη αυθεντικής έκφρασης καθώς και ενσυναισθητικής ακρόασης, με στόχο να λάβει υπόψη όλες τις ανάγκες που είναι ενεργές, και, από εκεί, να βρει στρατηγικές που να εξυπηρετούν όλους τους ανθρώπους που επηρεάζονται (ή όλα τα εσωτερικά μέρη ενός προσώπου, σε μια εσωτερική σύγκρουση).