Η διατροφή ως προτεραιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Tο θέμα της διατροφής αποτελεί βασικό άξονα ευαισθητοποίησης και ανάλογων δράσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ, European Commission). Οι πληροφορίες που παρατίθενται παρακάτω προέρχονται από σχετική οδηγία που έχει εκδόσει η ΕΕ καθώς και από Οδηγό που επιμελήθηκε και δημοσιοποίησε το Γενικό Χημείο του Κράτους.
Ορισμός προσθέτων τροφίμων
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρόσθετο τροφίμων είναι «κάθε ουσία που συνήθως δεν καταναλώνεται αυτή καθ’ εαυτή ως τρόφιμο και δεν χρησιμοποιείται συνήθως ως χαρακτηριστικό συστατικό τροφίμων, είτε έχει θρεπτική αξία είτε όχι, και της οποίας η σκόπιμη προσθήκη στο τρόφιμο για ένα τεχνολογικό σκοπό κατά την παρασκευή, τη μεταποίηση, την προετοιμασία, την επεξεργασία, τη συσκευασία, τη μεταφορά ή την αποθήκευση αυτού του τροφίμου έχει ως αποτέλεσμα, ή αναμένεται εύλογα να έχει ως αποτέλεσμα, ότι η ουσία ή παράγωγα αυτής καθίστανται άμεσα ή έμμεσα συστατικό αυτών των τροφίμων». Τα πρόσθετα μπορεί να χρησιμοποιούνται μεταξύ άλλων ως:
- χρωστικές ύλες
- συντηρητικά
- αντιοξειδωτικά
- βελτιωτικά αλεύρων
- γλυκαντικά κ.ά.
Μελέτες για το πόσο ασφαλή είναι τα πρόσθετα τροφίμων
Σχετικά με την ασφάλειά τους, επειδή οι περισσότερες από τις αξιολογήσεις χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’80 και του ’90, ορισμένες μάλιστα ακόμη και από τη δεκαετία του ’70, έχει κριθεί σκόπιμο να επαναξιολογηθούν όλα τα εγκεκριμένα πρόσθετα από την EFSA. Η επαναξιολόγηση θα ολοκληρωθεί έως το 2020.
Μπορούμε να παρασκευάσουμε τρόφιμα χωρίς πρόσθετα τροφίμων;
Αξιοσημείωτο είναι ότι η παρασκευή τροφίμων χωρίς τη χρήση προσθέτων είναι δυνατή. Στο φαγητό που ετοιμάζουμε στα σπίτια μας κανονικά δεν βάζουμε πρόσθετα. Ωστόσο, στο σπίτι το φαγητό καταναλώνεται συνήθως αμέσως. Επιπλέον, η οικιακή παρασκευή τροφίμων, συγκριτικά με τη βιομηχανική παρασκευή, δεν επηρεάζει τόσο πολύ την εμφάνιση. Η ανάγκη χρήσης προσθέτων εξαρτάται από τη διαδικασία παραγωγής, τα συστατικά, την τελική εμφάνιση, την απαιτούμενη συντήρηση, την ανάγκη προστασίας από πιθανή ανάπτυξη βλαβερών βακτηριδίων, το είδος της συσκευασίας και άλλους παράγοντες.
Εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά τρόφιμα περιέχουν ουσίες που απαντούν στη φύση, οι οποίες έχουν εγκριθεί και ως πρόσθετα τροφίμων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι τα μήλα περιέχουν:
- ριβοφλαβίνες (Ε 101),
- καροτένια (Ε 160a),
- ανθοκυανίνες (E 163),
- οξικό οξύ (E 260),
- ασκορβικό οξύ (E 300),
- κιτρικό οξύ (E 330),
- τρυγικό οξύ (E 334),
- ηλεκτρικό οξύ (E 363),
- γλουταμινικό οξύ (E 620) και
- L-κυστεΐνη (E 920).
Πηγές
Σχετικά με το θέμα αυτό μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Γενικού Χημείου του Κράτους και του ΕΦΕΤ
Επίσης, διαβάστε τον Oδηγό για Πρόσθετα Τροφίμων (Αριθμοί Ε) 2008 του Γενικού Χημείου του Κράτους και Ερωτήσεις και απαντήσεις για τα πρόσθετα τροφίμων 2011 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής