Την τελευταία εβδομάδα του Γενάρη βρέθηκα για προγραμματισμένη επίσκεψη στην Κω και κατάφερα με τη βοήθεια των συναδέλφων εκεί, να πάω σε όλα τα σχολεία του νησιού. Αυτά τα ταξίδια, είναι κατ? αρχήν πηγή πληροφορίας, που έχει να κάνει με μετρήσιμα πράγματα, όπως για παράδειγμα, που βρισκόμαστε στην ύλη, ποια λογισμικά χρησιμοποιούμε, ποια είναι η κατάσταση των εργαστηρίων, αν έχουμε κενά ακόμα, πόσους μαθητές έχουμε στο τμήμα κι άλλα τέτοια που ζωγραφίζουν σε βασικές γραμμές την εικόνα.

Πολλές φορές, κι η τελευταία ήταν μια από αυτές, συζητώντας με κάθε έναν από τους πληροφορικούς των σχολείων, η εικόνα εμπλουτίζεται και με λεπτομέρειες που της δίνουν πραγματικό νόημα: που συναντάμε δυσκολίες, τι ρωτούν οι μαθητές, πόσοι από αυτούς δραστηριοποιούνται, τι τους αρέσει και τι τους δυσκολεύει, πόσοι ρωτούν, τι ρωτούν, τι ρωτάμε εμείς σαν δάσκαλοι, τι απαντάμε στις ερωτήσεις των παιδιών ? γνωστικές ή άλλες, πώς τους αξιολογούμε, τι προσδοκούμε τελικά από τον εαυτό μας, τους μαθητές μας, το σχολείο.

Αλλά το χρώμα στην εικόνα μπαίνει από εκείνα τα μη μετρήσιμα πράγματα που διακινούνται στον αέρα της τάξης και που δεν μπορούν να καταγραφούν με στατιστικές, όπως είναι τα βλέμματα ευχαρίστησης των παιδιών  μπροστά στις οθόνες με τα έργα που έφτιαξαν με το scratch, η αγωνία της συμμετοχής για την ανάδειξη του καλύτερου εαυτού στο πιο μακρινό χωριό, οι προσδοκίες και οι ανάγκες των μαθητών της επαγγελματικής εκπαίδευσης να αποκτήσουν προοπτική και ρόλο, τα χαμόγελα επιτυχίας των παιδιών της ομάδας της ρομποτικής στο λύκειο.

Ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους για τη συνεργασία και την ανταλλαγή των εμπειριών, ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Γιώργο από το Λύκειο, τη Ζωή και το Δημήτρη από τα Γυμνάσια, το Γιώργο και τον Χρήστο από το ΕΠΑΛ, που, χωρίς να έχει προηγηθεί προειδοποίηση, μου άνοιξαν τις πόρτες των τάξεών τους και μου επέτρεψαν να βιώσω μαζί τους και με τους μαθητές τους κάποιες ώρες της σχολικής τους ζωής.

Κάντε ένα σχόλιο

Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να αφήσετε σχόλιο. Σύνδεση »

Blog created by Maria Samiou