Χαβιάρι και Αυγοτάραχο

Πηγές αναφέρουν ότι οι Βυζαντινοί γνώριζαν το χαβιάρι, το οποίο αποτελούσε από τότε ακριβό έδεσμα.

Την παλαιότερη αναφορά τη βρίσκουμε στο Λιουτπράνδο, ο οποίος αναφέρει ότι ο Νικηφόρος Φωκάς του έστειλε "παχύ ερίφιον δια χαβιαρίου κεκαρκευμένον".

Κείμενο του ΙΔ΄ αιώνα αναφέρει ότι οι Βυζαντινοί έτρωγαν "ωοτάριχα", δηλαδή αυγοτάραχα, και ο Συμεών Σηθ αναφερόμενος σε αυτά, προσπαθεί να αποτρέψει τη βρώση τους γιατί τα θεωρεί ιδιαίτερα δύσπεπτα.

Κάππαρη

Κατά το Διοσκορίδη, οι νησιώτες χρησιμοποιούσαν την κάππαρη για ορεκτικό, αφού την είχαν πρώτα βάλει σε άλμη. Την ίδια αναφορά συναντάμε και στο Γαληνό, ενώ σε μεταγενέστερους συγγραφείς βρίσκουμε και έναν άλλο τρόπο παρασκευής που μοιάζει με τη δική μας σκορδαλιά.

Στο λεξικό της Σουίδας αναφέρεται η χρήση της κάππαρης και για θεραπευτικούς σκοπούς.