Χόρτα και λαχανικά

Τα λαχανικά ήταν "ευτελής" τροφή, γι' αυτό και οι καλοφαγάδες τα απεύφευγαν. Τα λαχανικά, όπως και τα όσπρια ήταν φαγητό των φτωχών και των μοναχών, ιδιαίτερα τις ημέρες της νηστείας.

Αναφέρονται η "μαλάχη" ή "μολόχη", που μαγειρεύεται και ως σούπα, και η τσουκνίδα ή "κνίδη", που είχε και θεραπευτικές ιδιότητες. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει τα "Χρυσολάχανα" και το σπανάκι. Τα άγρια χόρτα ονόμαζαν "βράκανα" και τα θεωρούσαν άριστη τροφή. Το πιο θρεπτικό λαχανικό ήταν τα σπαράγγια. Αναφέρεται ότι υπήρχαν 100 είδη σπαραγγιών, τα οποία τα έτρωγαν ψητά με λάδι και αλάτι.

Όσπρια

Τα όσπρια ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα στο Βυζάντιο. Το βράσιμό τους ήταν δύσκολο και γι' αυτό οι Βυζαντινοί συνιστούν να βράζονται με σινάπι. Αναφέρονται συχνά τα φασόλια, τα κουκιά, η φάβα, και οι φακές. Οι Βυζαντινοί αγαπούσαν ιδιαίτερα και τα ρεβίθια, τα μπιζέλια και τα λουπινάρια ή θέρμια. Τα βραστά θέρμια ήταν τόσο διαδεδομένα που τα πουλούσαν στους δρόμους οι "πουσκάριοι", που πουλούσαν επίσης βραστές φακές και στραγάλια.