Αγιοζούμι

Κυρίως κατά τις ημέρες της νηστείας αλλά και Τετάρτη και Παρασκευή, οι μοναχοί έπιναν στα μοναστήρια το αγιοζούμι. Αυτό έμοιαζε με τη γνωστή κρεμμυδόσουπα, στην οποία προσθέτανε κομμάτια ψωμί ή κατά τον Πρόδρομο και κομμάτια παστού και γι' αυτό και το ονομάζει "παστομαγερείαν".

Γρούτη ή γρούτα ή γρουτίτσα

Ιδιαίτερα διαδεδομένη στους Βυζαντινούς ήταν η γρούτη. Το ίδιο φαγητό με παρόμοια ονομασία το συναντάμε στην Κύπρο και στον Πόντο και πρόκειται για πολτώδες φαγητό από αλεύρι απλό ή καβουρντισμένο και ζεστό νερό (το σημερινό κουρκούτι). Όπως και το αγιοζούμι, οι Βυζαντινοί το αρωμάτιζαν με θρυμβόξυλα ή με φλησκούνι. Σε κάποιες περιπτώσεις η γρούτα ταυτίζεται με την "αθάρα" που ήταν αλεύρι ή σιμιγδάλι ψημένο με λάδι, τροφή κυρίως για παιδιά.

Μεταξύ των οικιακών σκευών αναφέρεται το χειρομύλιο, με το οποίο οι βυζαντινοί άλεθαν το σιτάρι.