Τα ψάρια

Τα ψάρια ήταν τροφή διαδεδομένη στους Βυζαντινούς και ιδιαίτερα ανάμεσα στους μοναχούς και στους επισκόπους. Ήταν τέτοια η αγάπη των Βυζαντινών για τα ψάρια που τα μαγείρευαν ακόμα και τις ημέρες της νηστείας παρά τις σχετικές απαγορεύσεις.

Έτρωγαν κυρίως, πετρόψαρα, πέρκες, σκορπιούς, χάνους, παλαμίδες κ.ά. Τα τηγάνιζαν ή τα έβραζαν μέσα σε νερό στο οποίο είχαν προσθέσει λάδι, άνηθο ή πράσο.

Οι Βυζαντινοί κατανάλωναν και κυπρίνους, λαβράκια, και μπαρμπούνια, από τα οποία ξεχώριζαν γευστικά το κεφάλι και το συκώτι.

Οι βυζαντινοί πάστωναν και σαρδέλες, όπως αναφέρεται, αλλά και "τζύρους" και ρέγγες από το ΙΒ΄αιώνα και μετά.