Η Μουσική που δημιουργήθηκε στη Δύση, δανείστηκε πολλά στοιχεία από την ελληνική μουσική. Περισσότερο όμως δέχτηκε την επίδραση της Ανατολικής Εκκλησίας (Συρίας και Αντιόχειας) από τον Επίσκοπο του Πουατιέ Ιλάριο που είχε εξοριστεί στην Ανατολή από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Αυτός μετέφερε την Ανατολική μουσική στη Δύση που διαμορφώθηκε σιγά- σιγά σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία των Ρωμαίων.

Ο Αγιος Αμβρόσιος επίσκοπος του Μιλάνο, από το 374 ως το 397 είναι ο πρώτος που τροποποίησε το αρχαίο σύστημα της ελληνικής μουσικής. Καθόρισε ένα λειτουργικό τυπικό και τους ύμνους, οι οποίοι θα ψάλλονται σε κάθε Θρησκευτική εορτή.

Πήρε από τις θρησκευτικές μελωδίες τις ποιο σεμνές δημιούργησε διάφορους ύμνους που ψάλλονταν από δύο εναλλασσόμενους χορούς.

Ο ίδιος είναι συνθέτης και ποιητής πολλών ύμνων, όλο δε το έργο του έλαβε την ονομασία «Αμοροσιανό Μέλος». Με την πάροδο του χρόνου όμως και πάλι στη Δυτική εκκλησία δημιουργήθηκαν πολλές διαφορές με το λειτουργικό τύπο των διαφόρων εκκλησιών, το δε εκκλησιαστικό τραγούδι είχε αποκτήσει ένα χαρακτήρα πολύ εξεζητημένο, για αυτό ο Πάπας Γρηγόριος από το 590-604 ανέλαβε να το ξεκαθαρίσει και να το μεταρρυθμίσει.

Ο Άγιος Γρηγόριος, μάζεψε όλους τους ύμνους και από αυτούς άλλους ξεκαθάρισε και άλλους διόρθωσε. Συνέθεσε δε και πολλούς καινούργιους και καθόρισε ακριβώς πότε και σε ποίο σημείο της Θείας Λειτουργίας θα ψάλλονται. Το έργο του αυτό ονομάστηκε «Γρηγοριανό Μέλος».

Όλη η μουσική της καθολικής εκκλησίας στηρίζεται στο Γρηγοριανό Μέλος. Σε αυτό στηρίχτηκε η Δύση την εποχή της Μουσικής Αναγεννήσεως. Σε αυτό στηρίχτηκε επίσης και η Εκκλησία των Διαμαρτυρομένων, η οποία στα πρώτα της βήματα το διατήρησε. Από αυτό δε εμπνεύσθηκαν πολλοί μεγάλοι Μουσικοί, όπως ο Μπαχ, ο Μπερλιός κ.α. και δημιούργησαν αθάνατα έργα.

Το Γρηγοριανό Μέλος είναι μονόφωνο τραγούδι με ελεύθερο ρυθμό. Οι μελωδίες του δεν χωρίζονται σε μέτρα αλλά αναπτύσσονται ελεύθερα. Το κείμενο του είναι συνθεμένο στη Λατινική γλώσσα.