Εάν και o Διαδικτυακός Τόπος δημιουργήθηκε με σκοπό το περιεχόμενό του να σχετίζεται με την Πληροφορική, εν τούτοις η σχολική πραγματικότητα καμιά φορά έχει άλλα σχέδια ωθώντας στην ατασθαλία.
Ιστορικό
Μέρος 1ο
Λίγη προϊστορία λοιπόν ώστε να μπουν στο κλίμα οι νέοι αναγνώστες ….
Πριν από λίγο καιρό και εν ώρα μαθήματος ένας δυνατός θόρυβος ταρακούνησε την αίθουσα.
Ανοίγοντας αμέσως την πόρτα προς έκπληξή μου είδα μία τρύπα στο μέγεθος παπουτσιού να κοσμεί το κάτω μέρος της και βήματα τρεξίματος να ακούγονται από τις σκάλες, μάταια ακολούθησα τρέχοντας τον ήχο σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρω την προέλευσή του.
Αφού πέρασε η πρώτη περίοδος εκνευρισμού και εφόσον ήταν ένα πρωτόγνωρο περιστατικό καταστροφής στα 8 έτη που φιλοξενούμαι (δεν είναι δικό μου αλλά της εκπαιδευτικής κοινότητας του σχολείου) στο εργαστήριο πληροφορικής, ανάρτησα στην πόρτα το ακόλουθο τυπωμένο μήνυμα προς τον ανώνυμο Μέσι – Μπολτ μαθητή του περιστατικού.
Η απάντηση δεν άργησε να έρθει ανώνυμα με τον ίδιο τρόπο εν ώρα μαθήματος άλλου καθηγητή, ο οποίος αν και πιο γρήγορος και πιο υποψιασμένος από εμένα έδωσε και αυτός μήνυμα “search fail”
Μία δεύτερη μεγαλύτερη τρύπα από κλωτσιά στην πόρτα, (στο κατεστημένο ? στη μορφή εξουσίας που αντιπροσωπεύει το σχολείο ? οι καθηγητές ?) έκανε παρέα στην πρώτη.
Μέσα σε λίγα λεπτά και με την ακόλουθη σειρά ποικίλα συναισθήματα εναλλάχτηκαν:
- θυμός,
- εκνευρισμός,
- απογοήτευση,
- λύπη,
- επιμονή,
- ικανοποίηση (γιατί δε θα το εξηγήσω όποιος κατάλαβε).
Εφόσον λοιπόν άρχισε ένας πρωτότυπος διάλογος όπου κάθε πλευρά των συνομιλούντων χρησιμοποιεί τις δικές της μεθόδους επικοινωνίας, ως σχοινοτενής από τη φύση μου δεν μπορώ να μείνω άπρακτος. Οφείλω όχι μόνο σε εσένα αλλά και στους υπόλοιπους μαθητές αλλά και καθηγητές που έγιναν έκπληκτοι ακροατές/θεατές του περιστατικού να αποκριθώ και αφού το μάθημα πρέπει να συνεχίζεται ακόμα και όταν δεν γίνεται μάθημα, θα κάνω ακόμα μία (προ?) τελευταία προσπάθεια.
Έτσι ως ελαφρώς αιθεροβάμων, πιστεύοντας ακόμα στη δύναμη του λόγου και της λογικής, συγκροτώ τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου και αφιερώνω ακόμα ένα πρωινό μου καταθέτοντας τα μέσω αυτής της ανάρτησης.
