Οι εκπαιδευτικοί καλό θα είναι:
- να δίνουν οδηγίες προσωπικά στο μαθητή και να μην αρκούνται στις γενικές οδηγίες προς την τάξη,
- να αποφεύγουν τη χρήση κόκκινου ή έντονου χρώματος κατά τη διόρθωση,
- να παραδίδουν τα θεωρητικά μαθήματα με τη βοήθεια σχεδιαγράμματος,
- να του δίνουν λίγες εργασίες και μάλιστα μικρής έκτασης, και
- να χρησιμοποιούν διαφοροποιημένα κριτήρια αξιολόγησης αντί για τα συνήθη ογκώδη διαγωνίσματα.
Με τη σειρά τους οι γονείς μπορούν:
- να διαμορφώσουν κατάλληλα το χώρο μελέτης ώστε να μην αποσπάται εύκολα η προσοχή του,
- να προσφέρουν διακριτική βοήθεια, όταν διαπιστώνουν ότι δυσκολεύεται το παιδί,
- να αναρτούν σε εμφανές μέρος στο δωμάτιο τα σημαντικότερα σημεία του μαθήματος, και
- να του επιτρέπουν να κάνει μικρά και συχνά διαλείμματα.
Όσον αφορά την ανάγνωση ο εκπαιδευτικός καλό είναι:
- να επιλέγει κείμενα που άπτονται των ενδιαφερόντων του μαθητή και δεν υπερβαίνουν σημαντικά τις αναγνωστικές του δεξιότητες, και
- να δημιουργεί σχεδιαγράμματα με βάση τη δομή του κειμένου προκειμένου να βοηθήσει το μαθητή στην πρόσληψη και κατανόησή του.
Οι γονείς, παράλληλα, θα βοηθήσουν:
- αξιοποιώντας τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία να δημιουργήσουν ηχητική βιβλιοθήκη με τα κείμενα που θα ασχοληθεί το παιδί τους.
Όσον αφορά τη γραφή ο εκπαιδευτικός καλό είναι:
- να δίνει την ευκαιρία στο μαθητή να χρησιμοποιεί μολύβι, αν το επιθυμεί, για να μπορεί να διορθώνει ευκολότερα τα λάθη του,
- να του δίνει περισσότερο χρόνο για ολοκλήρωση των εργασιών, και
- να αποφεύγει την ανάθεση μεγάλου όγκου γραπτών εργασιών,
Στο σπίτι, οι γονείς προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους οφείλουν:
- να του δίνουν ευκαιρία για αυτοδιόρθωση και να μην παρεμβαίνουν προσωπικά,
- να κατανοήσουν ότι η αδιάκοπη και συνεχής αντιγραφή κειμένων όχι μόνο δε βοηθά αλλά και προδιαθέτει αρνητικά το παιδί προς τη γραφή,
- το πιο σημαντικό είναι, να μην το τιμωρούν για τη δυσανάγνωστη γραφή του, αλλά να επιβραβεύουν κάθε προσπάθεια για αναγνώσιμη γραφή και να το ενθαρρύνουν να συνεχίσει.
-
Πηγή: Φ. Παπαναστασίου