Ένας
λεβέντης χόρευε σε μαρμαρένιο αλώνι
κι η κόρη που τον αγαπά κι η κόρη
που τον θέλει
από μακριά τόν χαιρετά κι από κοντά του λέει
Πού 'σουν
εχτές λεβέντη μου πού 'σουν εχτές το βράδυ;
Εχτές ήμουν
στη μάνα μου, προχτές στην αδελφή μου
κι απόψε
στο σπιτάκι μας κοντά στην αγκαλιά σου
να σου χαρίσω δυο φιλιά και να σ'
αποκοιμίσω
Ωρε 'τρία καλά
είναι στον ντουνιά και στον απάνου κόσμο
Η νιότη και
η λεβεντιά και η καλή γυναίκα
Τ' ακούτε
σεις ανύπαντροι και σεις καλοί λεβέντες;
Φλουριά να
μην ζηλέψετε μηδέ πολλούς παράδες
Έτσι
γελάστηκα και 'γώ και πήρα μια ναζιάρα
και τα
λεφτά τα χάλασα μα το μαράζι μένει. |