ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ  17ης  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  1973

...................................... ...................................... ..................................... ........................................ ......................................... ....................................... .....................................

17Η  ΝΟΕΜ 2003

17 ΝΟΕΜ 2011

17 ΝΟΕΜ 2012 17  ΝΟΕΜ  2013 17 ΝΟΕΜ 2015 . .

 

Διευθυντής

Κώστας Γιαννουλέας

free counters

Το Πολυτεχνείο Ζει

 

 Επισκέπτες Ιστοσελίδας

Αρχική Σελίδα

2ο Γυμνάσιο

3ο Γυμνάσιο

Σελίδες μαθητών
Σελίδες Καθηγητών
Σύλλογος Γονέων
Πρώτες Βοήθειες
Εκπ/τικά  Νέα
Ανακύκλωση
Τεχνολογία
Ειδήσεις-Links
Αθλητικά
Καιρός
Τοξοβολία
Ν. Λακωνίας
Σπάρτη
Μυστράς 
Φιλοσοφικά
Πολιτιστικά
 on line users 

free counters

kostasgian.blogs

 

 

.

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΥΛΙΚΟ  17 / 11 / 2011

youtube.com/watch?v=bmtF56RD85U

ΕΚΔΗΛΩΣΗ  17ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2012

(Φωτογραφικό Υλικό)

     
ΕΚΔΗΛΩΣΗ   17ης  ΝΟΕΜΒΡΗ  2013
 

 

Πρόγραμμα

Εκδήλωσης

 

 

Χρονικό

Πολυτεχνείου

 

 

Παρουσίαση

 

 

Ποιήματα

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ  17ης  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2015

       
https://www.youtube.com/watch?v=DmhouPrgQAM#t=16

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ  17ΗΣ  ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

30 χρόνια μνήμης  (2003)

..............................................................................................................................................................................................................................................................................................

Αφιερωμένη

Σε αυτούς που ήταν εκεί και αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια.

Στα παιδιά εκείνα, τη «γενιά του Πολυτεχνείου», που ζήτησαν να ζωντανέψουν το όραμα της ελευθερίας, για  να’ χουν  το δικαίωμα να ονειρεύονται…    Στόχος τους ήταν η υπέρβαση του σκότους και το ξάνοιγμα σε μια δημοκρατία του πνεύματος.

 

Παρουσίαση της εκδήλωσης απο τη μαθήτρια Ευαγγελία  Κάρελλα

{ Ακούγονται τραγούδια από το δίσκο «Σαλέας – Θεοδωράκης»}

Ηχητικό

:

Μικρό κομμάτι από το «ηχητικό ντοκουμέντο του Πολυτεχνείου»

Αφηγητής

:

Γιορτάζουμε σήμερα τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Τη γιορτή της Δημοκρατίας.

«Κάνε, νέε, τη λευτεριά, τη δημοκρατία

θούριο, κραυγή, οργισμένα βήματα

έργο και όχι πάρεργο.»

Σ’ αυτή τη φωνή του ποιητή υπάκουσαν οι αγωνιστές νέοι της γενιάς του Πολυτεχνείου και βγήκαν στους δρόμους.

Ομιλία

:

Ομιλία για την επέτειο του πολυτεχνείου από τη μαθήτ  Καλλιόπη Χρανιώτη

Ποίημα

:

Στα τιμημένα νιάτα      από τη μαθήτρια  Δήμητρα Παρασκευοπούλου

 

 

 

Ποίημα

:

Μικρός Τύμβος – Ν. Βρεττάκος   από τη  μαθήτρια  Κατερίνα  Κορίνη

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο! Νοέμβρης του 1973. Από τον Απρίλη του 1967 η Χούντα – μια ομάδα επίορκων αξιωματικών με τη βία και τα όπλα κατάργησε το δημοκρατικό πολίτευμα και τις ελευθερίες του λαού μας.

Ο Νοέμβρης του 1973 ήταν ένας μήνας ζεστός, γεμάτος γεγονότα. Οι φοιτητές ξεσηκώνονται. Η δικτατορία σκληραίνει συνεχώς τη στάση της. Οι φοιτητές καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο και το μετατρέπουν σε ορμητήριο του μεγάλου αγώνα κατά της δικτατορίας.

Κάτω η Χούντα!

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!

Μονόπρακτο

:

Όλοι στο Πολυτεχνείο          Ισμήνη : Σοφία  Βασιλάκου

Διομήδης : Άγγελος  Περγαντής      Κίμωνας : Τίμος  Κουράκος

Τραγούδι

:

         

Ηχητικό

:

 

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο!

Και «οι νέοι που τους έλεγαν αλήτες …» αγωνίζονται με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει, τη καρδιά τους, όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη.»

Στο Πολυτεχνείο συγκρούονται οι πολιορκητές με τους πολιορκημένους. Ο φασισμός με τη δημοκρατία. Η βία με την ελευθερία. Το σκοτάδι με  το φως. Η ντροπή με  την αξιοπρέπεια.

-         Όλοι ενωμένοι … Κάτω η Χούντα!

-         Ελληνικέ λαέ ξεσηκώσου … έλα μαζί μας

Σκέτς

:

«Στη διαδήλωση»  από τους μαθητές ….. Αλεξέι Αλειφερόπουλο, Δήμητρα Δημητράκου, Χλόη Μαγγαλούση, Κατερίνα Κορίνη,   Αργυρώ Πελάγου, Μυρτώ Κουμουνδούρου και Παναγιώτα  Αλεξοπούλου.

Τραγούδι

:

 

Ηχητικό

:

 

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο!

Και ο λαός άκουσε. Και ο λαός ενθουσιάστηκε και ο λαός κατέβηκε στους δρόμους να συμπαρασταθεί με κάθε τρόπο στους νέους και στις νέες που όρθωσαν το ανάστημά τους στους δικτάτορες.

Και η εξέγερση έγινε διπλή:   φοιτητική και  λαϊκή.

Και η εξέγερση έγινε μία:    κοινή και καθολική.

- Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!

Ποίημα

:

Το Κάστρο                      από τη μαθήτρια  Νικολέττα  Βουνάση 

Ποίημα

:

 

Ηχητικό

:

 

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο!

Απόγευμα Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973 – της Μεγάλης Παρασκευής του νεότερου Ελληνισμού – αρχίζουν τα δραματικά, αιματηρά γεγονότα της εξέγερσης. Συγκρούσεις του λαού στις πλατείες και στους δρόμους της Αθήνας με την αστυνομία και το στρατό, οδοφράγματα των διαδηλωτών, δακρυγόνα και καπνογόνα, τραυματισμοί, κακοποιήσεις, πυροβολισμοί. Οι φοιτητές μέσα στο Πολυτεχνείο άοπλοι με μόνο εφόδιο την καρδιά τους και το τραγούδι τους!

Ποίημα

:

 

Τραγούδι

:

 

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο!

Τα παιδιά κυκλωμένα από τον αδίσταχτο εχθρό συνεχίζουν το τραγούδι τους και εκπέμπουν από τους 1.050 χιλιόκυκλους. Η Ελλάδα κρατάει την ανάσα της. Τα τανκ ξεκινούν. Οι ωραίοι έφηβοι, οι νέοι με τ’ ανοιχτά πουκάμισα που τους έλεγαν αλήτες με πάνου ως πάνω απλωμένη την αφοβιά σα σημαία, με όρθια την ψυχή περιμένουν με αγωνία και απ’ τα μεγάφωνα φωνάζουν:

«Αδέλφια μας στρατιώτες, δε θα μας χτυπήσετε. Είμαστε άοπλοι, τα τανκ δε θα μας χτυπήσουν!»

Ποίημα

:

Ο εκφωνητής  - Λ. Θεοδωρακόπουλος     από τη μαθήτρια  Χλόη Μαγγαλούση

Τραγούδι

:

 

Ηχητικό

:

Μικρό κομμάτι από το «ηχητικό ντοκουμέντο του Πολυτεχνείου»

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο!

Ώρα 2.57 το πρωί. Τα τανκ ξεκινούν. Τρία τανκ ορμούν μαζί με προορισμό το τραγούδι. Με προορισμό να πολτοποιήσουν το τραγούδι.

Το πρώτο τανκ, που φαίνεται παράλογα πιο μεγάλο, ρίχνει την πόρτα με τα κάγκελα. Και το κορίτσι με τα μακριά μαύρα μαλλιά έπεσε με τη σημαία του. Η Ελλάδα κάτω από τις ερπύστριες (αλυσίδες) των τανκ. Το Πολυτεχνείο έπεσε… έπεσε το αγόρι, έπεσε το κορίτσι, έπεσαν πολλοί.

Ο ποιητής στο επίγραμμά του θα γράψει:

Όσοι έπεσαν στο χώρο ετούτο, εγείρονται

και προχωρούν στη ιστορία, και ο λαός μαζί τους

εκεί που σμίγουν φως και όνειρο

εκεί που λευτεριά κι Ελλάδα είναι ένα.

Ποίημα

:

Ο νεκρός που τον είπανε αρχηγό       από τη μαθήτρια  Αναστασία Σίμου

Ποίημα

:

Σ’ αυτούς που χάθηκαν      από τη μαθήτρια  Αννα-Μαρία  Σαββούρα

Τραγούδι

:

 

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!

Ευλογημένη η ώρα των ελεύθερων πολιορκημένων.

Ευλογημένη η ώρα των νέων με τ’ ανοιχτά πουκάμισα που τους έλεγαν αλήτες.

Ευλογημένος ο λαός μας που ξέρει να ζει και να πεθαίνει πάντα λεύτερος.

 

 

Μνημόσυνο     από τη μαθήτρια  Βλάχου Αγγελική

 

 

Φοβάμαι  -  Μανόλης  Αναγνωστάκης    από τη μαθήτρια  Μαρία  Γούτου

Αφηγητής

:

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!

Δόξα και τιμή στους νεκρούς του Πολυτεχνείου

Δόξα και τιμή στους αγωνιστές της Δημοκρατίας.

Δόξα και τιμή στα νιάτα της πατρίδας μας.

..Συμμετέχω….....

..Συμμετέχεις……

..Συμμετέχει……..

..Συμμετέχουμε….

..Συμμετέχετε……

..Επωφελούνται….

 

Το Πολυτεχνείο Ζει

 

   Στις 21 Απριλίου του 1967 , η ξενοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών Παπαδόπουλου , Ιωαννίδη και Παττακού ύστερα από στρατιωτικό πραξικόπημα που έκαναν , κατάλυσαν το δημοκρατικό πολίτευμα , ανέστειλαν το Σύνταγμα , διέλυσαν τα κόμματα και τη Βουλή και εγκαθίδρυσαν ένα στυγνό φασιστικό καθεστώς .
Με χρονική υστέρηση πέντε χρόνων οι νέοι της Ελλάδας και οι φοιτητές συμμετείχαν στην ευρωπαϊκή εξέγερση, που χαρακτηρίστηκε από τον Γαλλικό Μάη του '68. Την ευκαιρία έδωσαν ορισμένα "μέτρα" και "ανοίγματα" που θέλησε να κάνει η χούντα των συνταγματαρχών για ν' αποκτήσει πιο "πολιτικό πρόσωπο" και να "νομιμοποιηθεί" στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Η δικτατορία βέβαια ήταν υπεύθυνη τόσο για την πενταετή αναβολή της εξέγερσης όσο και για την ένταση και τις μορφές που έλαβε, καθώς και τα αιτήματα που πρόβαλε. Ωστόσο, θα έλεγε κανείς ότι παρά την αντιστασιακή ιδιομορφία που έλαβε αυτή η εξέγερση είχε το ίδιο ψυχολογικό και πνευματικό υπόβαθρο: την απαίτηση για μια πιο ελεύθερη ζωή. Η εξέγερση των φοιτητών άρχισε με την είσοδο του 1973 από το Πολυτεχνείο. Συνεχίστηκε με την κατάληψη της Νομικής Σχολής τον Φεβρουάριο του 1973 και είχε τη δραματική της κορύφωση με την κατάληψη του Πολυτεχνείου πάλι τον Νοέμβριο του 1973, που ανάγκασε τη χούντα να βγάλει τα τανκς στους δρόμους.

Η κατάληψη της Νομικής

Νομική. 22 Φεβρουαρίου, πρωί
Η κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών άρχισε την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 1973 και έληξε ύστερα από σχεδόν 35 ώρες, την επομένη το βράδυ. Επρόκειτο για μια πράξη ανοιχτής πρόκλησης προς το καθεστώς της δικτατορίας.
Όμως δεν ήταν μια πράξη ξαφνική. Από την αρχή του χρόνου οι φοιτητές βρίσκονταν σε αναβρασμό. Στα μέσα Ιανουαρίου οι φοιτητές της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών και λίγο αργότερα οι φοιτητές της Αρχιτεκτονικής και της Σχολής Χημικών Μηχανικών είχαν κηρύξει αποχή.
Στις 5 Φεβρουαρίου οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφασίζουν γενική αποχή από τα μαθήματα.
Στις 13 Φεβρουαρίου η δικτατορία απαντά με ένα νομοθετικό διάταγμα, βάσει του οποίου θα διακόπτεται η αναβολή στρατεύσεως των φοιτητών που θα κάνουν αποχή κ.λπ
Την ίδια ημέρα και την επομένη γίνεται συγκέντρωση και διαδήλωση μέσα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η Αστυνομία παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο, εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και συλλαμβάνει 11 φοιτητές που τους παραπέμπει σε δίκη. Παράλληλα η δικτατορία προβαίνει σε διακοπή της αναβολής στράτευσης δεκάδων φοιτητών.
Στις 16 Φεβρουαρίου καταλαμβάνεται για λίγο η Νομική Σχολή της Αθήνας, ενώ αρχίζει η δίκη των 11 συλληφθέντων στο Πολυτεχνείο.
Η Σύγκλητος του Ε.Μ. Πολυτεχνείου παραιτείται. Πολιτικοί, πνευματικοί άνθρωποι, ακόμη και στρατηγοί εν αποστρατεία σπεύδουν να υπερασπιστούν τους φοιτητές. Την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου φοιτητές της Νομικής, της Φιλολογίας και της Νομικής καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής. Στο "ΒΗΜΑ" της 22.2.1973 διαβάζουμε (σελ. 1 και 3):
"Τρεις χιλιάδες φοιτηταί ­ ως μετέδωσε το Ασσοσιέιτεντ Πρες ­ παρέμειναν και πέραν του μεσονυκτίου εντός του κτιρίου του Πανεπιστημίου επί των οδών Σίνα, Σόλωνος και Μασσαλίας, εις εκδήλωσιν διαμαρτυρίας διά την άρσιν των αναστολών κατατάξεως των συναδέλφων των. Έξω του κτιρίου διενυκτέρευσαν επίσης ισχυραί αστυνομικαί δυνάμεις, αφού προηγουμένως διέλυσαν μικροσυγκεντρώσεις άλλων και αντιφρονούντων φοιτητών εις τας γύρω παρόδους".
Σε άλλο σημείο αναφέρεται:
"Οι φοιτηταί δεν επέτρεπαν την είσοδο στο κτίριο της οδού Σόλωνος παρά μονάχα στους φοιτητάς με την επίδειξη ταυτότητος. Κατά τις 2 το μεσημέρι οι φοιτηταί που ευρίσκοντο στους διαδρόμους του κτιρίου και στην ταράτσα της Νομικής έδωσαν όρκο, ο οποίος επανελήφθη και από τους φοιτητάς που ευρίσκοντο στις σκάλες και στους κάτω ορόφους του κτιρίου.
Στον όρκο αναφέρεται:
"Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ' όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων"".
Η κατάληψη της Νομικής έληξε την άλλη μέρα το βράδυ, ειρηνικά. Παρ' όλο που η αστυνομική δύναμη εξυλοκόπησε με τη βοήθεια τραμπούκων, όσους έβγαιναν από την κατάληψη. Όμως, ο δρόμος για το Πολυτεχνείο είχε ανοίξει..
Στις 8 Οκτωβρίου ο Σπ. Μαρκεζίνης ορκίζεται πολιτικός με στόχο να κάνει εκλογές και να νομιμοποιήσει το καθεστώς που επέβαλε η χούντα. Ο Α. Παπανδρέου, ο Γ. Μαύρος, ο Π. Κανελλόπουλος, ο Χ. Φλωράκης και άλλοι κάνουν αμέσως δηλώσεις εναντίον αυτής της "μανούβρας" της δικτατορίας. Λίγο αργότερα στο μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου χιλιάδες Αθηναίοι εκδηλώνουν μαχητικά την αντίθεσή τους στο καθεστώς και η Αστυνομία χρησιμοποιώντας όπλα συλλαμβάνει δεκάδες πολίτες, από τους οποίους 17 στέλνει σε δίκη.
Την Τρίτη, 13 Νοεμβρίου φοιτητικές ομάδες καταλαμβάνουν τους χώρους του Πολυτεχνείου, δηλώνοντας ότι κάνουν κατάληψη επ' αόριστον. Εκτός από τις εκδηλώσεις μέσα στο Πολυτεχνείο, οι φοιτητές κατασκευάζουν ραδιοφωνικό πομπό και αρχίζουν να βομβαρδίζουν την Αθήνα με αντιδικτατορικά συνθήματα.
Ο Κώστας Κουρκουμπέτης, φοιτητής το '73, ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο και σήμερα καθηγητής Πανεπιστημίου καθώς ξανάβλεπε έπειτα από αρκετά χρόνια σε μία έκθεση στο Πολυτεχνείο τον πομπό αυτό , συγκινημένος θυμήθηκε τις στιγμές εκείνες που μαζί με άλλους πέντε έξι φοιτητές ηλεκτρολόγους τον έφτιαξαν. "Το σήμα δεν ήταν ισχυρό, και κάποιοι "πειρατές" μας έφεραν πομπούς, βάλαμε λάμπες δυνατές και αυξήθηκαν η τάση και η ισχύς, φτιάξαμε και την κεραία. Έχω συγκινηθεί, δεν περίμενα ότι θα δω τον πομπό μετά τόσα χρόνια. ʼλλες εποχές...".
Από την επόμενη ημέρα αρχίζουν να συρρέουν φοιτητές και νέοι στο Πολυτεχνείο, ενώ πλήθος λαού καταλαμβάνει τα πεζοδρόμια και σιγά σιγά κλείνει την Πατησίων, τη Στουρνάρη και την Τοσίτσα, ενώ οι αντιδικτατορικές εκδηλώσεις επεκτείνονται και εκτός Πολυτεχνείου.
Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου η περιοχή γύρω από το Πολυτεχνείο αποτελεί ουσιαστικά μια ελεύθερη περιοχή, ενώ η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου δηλώνει πως "αποκλείει επέμβασιν των αρχών". Ταυτόχρονα αναγγέλλονται και οι καταλήψεις των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Πατρών, ενώ οι πολιτικοί κάνουν δηλώσεις υπέρ των φοιτητών.
Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου η εξέγερση των φοιτητών τείνει να πάρει παλλαϊκό χαρακτήρα και τότε επεμβαίνουν τα τανκς, τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 17Νοεμβρίου.
Λίγο αργότερα το τανκ έριχνε την πύλη του Πολυτεχνείου, συνέθλιβε όσους διαδηλωτές δεν πρόλαβαν να απομακρυνθούν και οι ΛΟΚατζήδες ανελάμβαναν να αδειάσουν το Πολυτεχνείο από τους διαδηλωτές, ενώ οι αστυνομικοί χτυπούσαν αλύπητα και συνελάμβαναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.
Το πραξικόπημα Ιωαννίδη είχε ήδη ξεκινήσει, καθώς και η πτώση της δικτατορίας με τίμημα την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τη διχοτόμηση του νησιού.
Το Πολυτεχνείο συμβολίζει , όχι μόνο τον ηρωϊκό αγώνα αλλά και την ενότητα όλων των δημοκρατών . Οι αγώνες του Νοέμβρη αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιδικτατορικής πάλης και μια από τις πιο σπουδαίες στιγμές των αγώνων του λαού μας και της νεολαίας ειδικότερα για την ελευθερία .
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία και την ελευθερία .
Το Πολυτεχνείο ζει . Ίσως όχι εκεί όπου μία χούφτα "γνωστών αγνώστων" τείνει να το μετατρέψει σε μία γιορτή αδιέξοδη , σε μία γιορτή καρικατούρα .
Ζει όμως σιωπηλά μέσα στις καρδιές όλων εκείνων που αντιλαμβάνονται ότι η ελευθερία είναι ένα αγαθό για το οποίο αξίζει να αγωνίζεται κανείς , ότι είναι προτιμότερο να ζει κανείς ελεύθερος, παρά μέσα σε ένα κλουβί , ακόμα και αν αυτό είναι χρυσό .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

free counters

 

 

 

Λειτουργία Μετρητή απο 27/09/2010

free counters