Για τα νέα προγράμματα σπουδών
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Σκέψεις και απόψεις
Σχετικά με τα νέα προγράμματα σπουδών όπως αυτά έχουν αναρτηθεί στο Ψηφιακό Σχολείου του ΥΠΔΒΜΘ, στο Επιστημονικό Πεδίο Πληροφορική και Νέες Τεχνολογίες με τη σχετική Υπουργική Απόφαση για τις ΤΠΕ στο Δημοτικό και τις ΤΠΕ στο Γυμνάσιο, με βάση όσα διαβάζω από συναδέλφους και βιώνω στο σχολείο, έγραψα τα εξής:
Χρειαζόμαστε όχι μια ή δυο, αλλά πολλές “ώρες του παιδιού” και “δημιουργική” φασαρία στην τάξη κι όχι τη νεκρική σιγή την οποία διαταράσσει η δική μας μονότονη ψαλμωδία για το Word το οποίο ουδείς από το ποίμνιό μας πιστεύει πλέον…Οι βιωματικές προσεγγίσεις, εκ των ων ουκ άνευ, απαιτούν προετοιμασία του εμψυχωτή, ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα των εκπαιδευομένων και υπομονή για τη συγκομιδή των καρπών τους, δηλαδή της ωριμότητάς τους και άρα της παραγωγής νέας γνώσης και δεξιοτήτων. Χώρια που ως μέθοδοι θα πρέπει να ακολουθούνται από το σύνολο των ειδικοτήτων των εκπαιδευτικών, ώστε η/ο συνάδελφος της Πληροφορικής OR/AND ΤΠΕ να μην κομίζει γλαύκας ες Αθήνας. Αλήθεια, τα Προγράμματα Σπουδών (ΠΣ) των υπόλοιπων ειδικοτήτων συντονίζονται με τα δικά μας;Τα projects απαιτούν οργάνωση ιδεών, στόχων και σκοπών. Α, και κατάθεση ψυχής και ωρών από το περίσσευμά μας – τουλάχιστον από το δεύτερο δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Αν κάτι αποδεικνύει η ιστορία είναι ότι η νοοτροπία αλλάζει δύσκολα και όχι πάντως σε μια νύκτα, αν και συνήθως οι επιμορφώσεις πραγματοποιούνται με φως… Οι οποίες έχουν τη δική τους αξία και σημασία, τουλάχιστον όταν δεν επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους και για όσες και όσους από εμάς έχουν να προσδώσουν εμπειρία, ίσως απαλλαγή από τα διδακτικά μας καθήκοντα και, γιατί όχι, μια αμοιβή – ανταμοιβή ας το πούμε – από τα κονδύλια ενός κάποιου ΕΣΠΑ.Να, κάπως έτσι αλληλοσυμπληρώνονται οι δυνάμεις στον κλάδο, την ειδικότητά μας. Για το λόγο αυτό οι υψηλοί βαθμοί ελευθερίας των νέων ΠΣ απελευθερώνουν και εγκλωβίζουν, χαροποιούν και προκαλούν κατήφεια. Στη δεξαμενή των συναδέλφων συμβιώνουμε το καινούργιο με το παλιό και είναι δική μας η πρόκληση να εμπνεύσουμε με το έργο μας. Κι αυτό δεν γίνεται αβρόχοις ποσί.