Δεν είμαι απολύτως σίγουρη γιατί μαλώσαμε τη Νίκη. Δεν έχω κάτι της ούτε συνέβη το παραμικρό μας. αιτία πάντως δεν γίνεται καυγάς όπως φωτιά δεν βγαίνει καπνός. Ίσως να έγιναν όλα της Ελπίδας. να πετάξω την μπάλα το μέρος της Νίκης, την έστειλα λανθασμένα την Ελπίδα. να καταλάβω τι έγινε η Νίκη θύμωσε και έτρεξε την άλλη άκρη. καιρό είχε συμβεί κάτι παρόμοιο. την μπάλα στεναχωρήθηκε; λίγη ώρα και ότου να πάω κοντά της έβαλε τα κλάματα. τις παρακλήσεις μου δεν άνοιξε το στόμα της. να ήπιε το αμίλητο νερό. λίγο έπρεπε να φύγω, γιατί είχα μάθημα. Οπότε τώρα είμαστε μαλωμένες. κι αν των ημερών, πλησιάζει βλέπετε η γιορτή της, κάνω κάτι μου. Να την πάρω τηλέφωνο και περιστροφών να της πω ότι της φιλίας μας τόσων χρόνων δεν αξίζει μιας αβλεψίας, την οποία, τις συνθήκες που έγινε… ότι δεν έριξα την μπάλα τούτου στην Ελπίδα, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται των φυσιολογικών ορίων ενός λάθους, τοις άλλοις αυτά συμβαίνουν… όμως δεν παύω να την αγαπώ, τούτου δεν χωράει αμφιβολία. Άλλωστε οι μικροκαβγάδες φίλων συνέβαιναν και Χριστού, και ότι έτει 2026, που λέει κι ο παππούς, δεν μαλώνουν οι άνθρωποι ασημάντους αφορμάς, και ότι ένα δευτερόλεπτο κάποιοι μαλώνουν τον πλανήτη και τούτου πρέπει να μας οδηγεί η κατανόηση. Αυτά θα της πω κι ελπίζω να δείξει κατανόηση.