sep4u

Προσοχή: Άλλο «επαγγελματική» αναγνώριση και άλλο «ακαδημαϊκή». Τα επαγγελματικά δικαιώματα δίδονται μέσω επαγγελματικών επιμελητηρίων και ενώσεων όλων των Ευρωπαϊκών χωρών. Στην ειδική έκδοση του Επενδυτή (9 Σεπτεμβρίου 2006) αναφέρεται μεταξύ άλλων (Σελ. 8): Η οδηγία 89/48 ενσωματώθηκε στο Ελληνικό δίκαιο με το Προεδρικό διάταγμα 165 (28/06/2000). Εξάλλου, κατά τα δύο τελευταία έτη, η Ευρωπαϊκή επιτροπή προώθησε για ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο την 11/02/04 και στο Συμβούλιο Υπουργών εσωτερικής αγοράς την 17/05/04. Σε αυτήν ξεκαθαρίζεται πλήρως ότι τα πτυχία Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων που δίνονται μετά από φοίτηση σε κολέγια αναγνωρίζονται χωρίς κανένα πρόβλημα. Στη συνέχεια εκδόθηκε η νέα κοινοτική οδηγία (36/2005), η προθεσμία εφαρμογής της οποίας από τη χώρα μας λήγει τον Σεπτέμβριο του 2007. Ο υφυπουργός παιδείας, κ. Σπ. Ταλιαδούρος επιβεβαίωσε τα παραπάνω μιλώντας στα Νέα τον Ιούλιο του 2006: «Τα κολέγια θα υπαχθούν τότε σε ρυθμίσεις όσον αφορά την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους βάσει της οδηγίας, εάν βέβαια λειτουργούν ακριβώς όπως τα Πανεπιστήμια με τα οποία συνεργάζονται. Προκειμένου να διαπιστωθεί αυτό, θα οδηγηθούμε σε ποιοτικό έλεγχό τους».

Η νέα κοινοτική οδηγία (άρθρο 50) καθόρισε τρεις προϋποθέσεις:
>    Οι τίτλοι σπουδών που εκδίδονται για τους σπουδαστές των συνεργαζομένων ιδρυμάτων να είναι ίδιοι με αυτούς που θα χορηγούνταν αν οι σπουδές γινόταν στο κράτος ? μέλος που εκδίδει τον τίτλο σπουδών.
>    Τα επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία συνεπάγεται η απόκτηση αυτών των τίτλων, είναι τα ίδια που έχει ένας απόφοιτος στην επικράτεια του κράτους ? μέλους που εκδίδει τον τίτλο σπουδών.
>   Το συνεργαζόμενο εκπαιδευτικό ίδρυμα πρέπει να έχει συνάψει επίσημη πιστοποιημένη συνεργασία με το πανεπιστήμιο που εκδίδει τον τίτλο σπουδών
Σημειώνεται ότι η οδηγία αφορά μόνο συνεργασίες με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και αποκλειστικά την αναγνώριση επαγγελματικών και όχι ακαδημαϊκών δικαιωμάτων των πτυχιούχων κολεγίων. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι στο μέλλον δεν είναι απίθανη η ίδρυση λ.χ. Νομικών σχολών ή σχολών Μηχανικών σε κολέγια είτε μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων με κατάλληλες υποδομές να συνεργαστούν με ευρωπαϊκά ιατρικά πανεπιστήμια, ώστε να υπάρξει μέχρι και ιδιωτική Ιατρική Σχολή (16 Ιουνίου, 2005). Ακόμη, οι απόφοιτοι κολεγίων θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ και εγγραφής σε επαγγελματικούς συλλόγους και σωματεία.

Όπως ανέφερε σε άρθρο του στο Βήμα ο ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας καθηγητής του London School of Economics Δρ. Μουζέλης, «είτε μας αρέσει είτε όχι, θα μας επιβληθεί από την EE. Αυτή η κατάσταση έχει να κάνει με τη «νομιμοποίηση» από το κράτος των παραρτημάτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που ήδη λειτουργούν στη χώρα μας. Αυτά δίνουν την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να μην πάνε κατευθείαν στο εξωτερικό αλλά να κάνουν τα πρώτα χρόνια των σπουδών τους στα εγχώρια παραρτήματα συνεχίζοντας μετά στο πανεπιστημιακό κέντρο. Αν αυτή είναι – και θα είναι και στο μέλλον – η κύρια μορφή της μη κρατικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, πρέπει να τονιστεί ότι, είτε αλλάξουμε το άρθρο 16 είτε όχι, το ελληνικό κράτος είναι αναγκασμένο να δεχθεί τα πτυχία που αποκτώνται με τον παραπάνω τρόπο. Βέβαια το κράτος έχει τη δυνατότητα ελέγχου και καθορισμού λελογισμένων προϋποθέσεων για τη λειτουργία των παραρτημάτων, αλλά δεν έχει ούτε μπορεί να έχει στο μέλλον τη δυνατότητα της μη αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τέτοιου είδους διπλώματα – εκτός βέβαια και αν αποφασίσουμε να αποσυρθούμε από την EE! Άρα, όσον αφορά αυτού του είδους την ιδιωτικοποίηση των σπουδών, κάθε κινητοποίηση για τη μη κρατική νομιμοποίηση δεν μπορεί παρά να έχει έναν καθαρά δονκιχωτικό χαρακτήρα.