Ιεραρχία - Σχέσεις εξουσίας - σελ. 162

«Εντάξει», είπε ο Μακ. «Θα προσπαθήσω να το θυμάμαι», συμπλήρωσε και σερβιρίστηκε από το πιάτο που κρατούσε στο χέρι της. «Μ’ αρέσει έτσι όπως συμπεριφέρεστε ο ένας στον άλλο», πρόσθεσε γυρίζοντας στον Ιησού. «Σίγουρα πάντως δεν περίμενα ότι ο Θεός θα ήταν έτσι».

«Τι εννοείς;»

«Να, ξέρω ότι είστε τριάδα ομοούσιος. Κι όμως αποκρίνεστε με τόση αβρότητα ο ένας στον άλλο. Δεν υπάρχει αρχηγός ανάμεσά σας;»

Οι τρεις κοιτάχτηκαν μεταξύ τους σαν να μην είχαν σκεφτεί ποτέ μια τέτοια ερώτηση.

«Εννοώ», έσπευσε να συμπληρώσει ο Μακ, «ανέκαθεν πίστευα ότι ο Θεός και Πατέρας ήταν το αφεντικό και ο Ιησούς εκείνος που ακολουθούσε τις εντολές του, πώς να το πω... ήταν υπάκουος. Δεν είμαι σίγουρος πού ακριβώς κολλάει το Άγιο Πνεύμα. Εκείνος... εκείνη, θέλω να πω... χμ...» O Μακ προσπάθησε να μην κοιτάξει τη Σάραγιου καθώς πάσχιζε να βρει τις κατάλληλες λέξεις. «Τέλος πάντων, το Πνεύμα έδινε πάντα την εντύπωση ενός... χμ...»

«Ενός ελεύθερου Πνεύματος;» τον βοήθησε η Μπαμπάκα.

«Ακριβώς - ένα ελεύθερο Πνεύμα, αλλά πάντα υπό την καθοδήγηση του Πατρός. Βγάζετε νόημα;»

Ο Ιησούς κοίταξε την Μπαμπάκα προσπαθώντας με κάποια δυσκολία να διατηρήσει το σοβαρό ύφος του. «Εσύ βγάζεις νόημα, Άμπα; Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάει αυτός ο άνθρωπος».

Η Μπαμπάκα έκανε μια γκριμάτσα σαν να κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια να συγκεντρωθεί. «Μπα, προσπάθησα να τον ψυχανεμιστώ, αλλά, λυπάμαι, τελικά κατάφερε να με μπερδέψει».

«Ξέρετε για τι πράγμα μιλάω». Ο Μακ αισθανόταν κάπως εκνευρισμένος. «Μιλάω για το ποιος κάνει κουμάντο. Δεν έχετε κάποια ιεραρχία;»