Κάποια μέρα θα καταλάβουμε... - σελ. 168

«Και το κόστος;» O Μακ ήταν συγκλονισμένος. «Δείτε το κόστος - όλο τον πόνο και τη δυστυχία, όλα εκείνα που είναι τόσο φριχτά και τόσο σάπια». Σταμάτησε και κοίταξε το τραπέζι. «Δείτε τι σας έχουν κοστίσει. Αξίζει τον κόπο;»

«Ναι!» απάντησαν ομόφωνα και οι τρεις χωρίς να κρύψουν την ευθυμία τους.

«Μα από πού κι ως πού το λέτε αυτό;» φώναξε τραχιά ο Μακ. «Όλα αυτά ακούγονται θαρρείς και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ότι θα κάνετε τα πάντα για να κερδίσετε αυτό που θέλετε, έστω κι αν αυτό κοστίσει τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων».

Η Μπαμπάκα ξαναπήρε το λόγο μιλώντας απαλά και τρυφερά. «Πραγματικά, ακόμα δεν καταλαβαίνεις. Στην προσπάθειά σου να βγάλεις άκρη με τον κόσμο στον οποίο ζεις στηρίζεσαι σε μια περιορισμένη και ημιτελή εικόνα της πραγματικότητας. Είναι σαν να παρακολουθείς ένα θέαμα μέσα από την κλειδαρότρυπα του πόνου, του εγωκεντρισμού και της εξουσίας και να πιστεύεις ότι είσαι μόνος και ασήμαντος. Όλα αυτά εμπεριέχουν πανίσχυρα ψεύδη. Βλέπετε τον πόνο και το θάνατο σαν τα απόλυτα κακά και το Θεό σαν τον απόλυτο προδότη ή, στην καλύτερη περίπτωση, σαν κάποιον εντελώς αναξιόπιστο. Υπαγορεύετε τους όρους, κρίνετε τις πράξεις μου και με κηρύσσετε ένοχο.

«Το καθοριστικό ψεγάδι στη ζωή σου, Μακένζι, είναι πως δεν πιστεύεις ότι είμαι καλός. Αν ήξερες ότι είμαι καλός και ότι η καλοσύνη μου καλύπτει τα πάντα - τα μέσα, τους σκοπούς και τις διαδικασίες της ζωής του κάθε ανθρώπου τότε θα με εμπιστευόσουν, μολονότι δε θα καταλάβαινες πάντα αυτό που κάνω. Εσύ όμως δε με εμπιστεύεσαι».