φωτογραφικά ντοκουμέντα από τις βαρβαρότητες των Nazi

το "ολοκαύτωμα"

Αφίσα προπαγάνδισης κατά των Εβραίων

Εβραίοι συλλαμβάνονταν στη Γερμανία και στις κατεχόμενες χώρες. Ήταν υποχρεωμένοι να φορούν ένα άστρο, για να ξεχωρίζουν και να διαμένουν περιορισμένοι σε ειδικούς χώρους των πόλεων, τα λεγόμενα "γκέτο".

   Εβραιόπουλα σε γερμανικό γκέτο

     Εβραιόπουλα χαρακτηρισμένα με το εβραϊκό άστρο.

Εξευτελίζονταν με διάφορους τρόπους

Εξευτελισμός Εβραίων στη Θεσσαλονίκη

Στη συνέχεια φορτώνονταν κατά χιλιάδες σε φορτηγά ή τρένα με προορισμό τα διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στη Γερμανία και την Πολωνία.

  Όταν έφθαναν, ξεχώριζαν τους άντρες από τις γυναίκες. Κάθε κρατούμενος είχε πια μια ανεξίτηλη σφραγίδα στο χέρι με τον αριθμό του. Οι σφραγίδες δεν έσβηναν σε όλη τη ζωή τους. Ντύνονταν με ριγέ πυζάμες μεταχειρισμένες και βρώμικες, χωρίς παπούτσια και κυριολεκτικά "στοιβάζονταν" σε θαλάμους:

Στα μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Άουσβιτς, Μπιρκενάου, Μαουτχάουζεν, Νταχάου, Μπέργκεν Μπέλσεν, Όσβιετσιμ) θα γίνουν από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

   Ρούντολφ Χος, Διοικητής του στρατοπέδου Άουσβιτς

  Μπιρκενάου   

Άουσβιτς

  Μαουτχάουζεν, καταναγκαστικά έργα  

    Οι κρατούμενοι ταλαιπωρούνταν από την εξαντλητική εργασία, τα βασανιστήρια,   την κακή διατροφή, την απουσία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

       αβιταμίνωση, σκελετοποίηση 

δερματοπάθειες

Γιατροί, που δυστυχώς κάθε άλλο παρά ασκούσαν την ιατρική επιστήμη, πειραματίζονταν εφαρμόζοντας κάθε είδους διεστραμμένη θεωρία επί των κρατουμένων. Τα πειραματόζωα-κρατούμενοι, αφού υπέφεραν υπερβολικά πολλές φορές από τα πειράματα-βασανιστήρια, ζούσαν όσο διαρκούσαν τα πειράματα. Στη συνέχεια εκτελούνταν, ατομικά ή συνήθως ομαδικά.

"Οδοντίατροι" φρόντιζαν να βγάζουν τα χρυσά δόντια των μελλοθανάτων... (τα έλιωναν και κατασκεύαζαν ράβδους για την Τράπεζα του Γ΄ Ράιχ)

         μασέλες εκτελεσθέντων

Κούρευαν τα πλούσια μαλλιά των γυναικών... (έφτιαχναν πουλόβερ για τους στρατιώτες!...)

Οι μαζικές εκτελέσεις γίνονταν με διάφορους τρόπους:

• Σε θαλάμους δηλητηριωδών αερίων: οδηγούνταν ανυποψίαστοι σε θαλάμους που στην οροφή είχαν σωληνώσεις ως ντουσιέρες. Τους ζητούσαν να βγάλουν τα ρούχα τους και κλείδωναν οι πόρτες, αλλά αντί για νερό από τις ντουσιέρες, αλλά και από το πάτωμα, έβγαινε δηλητηριώδες αέριο. Στη συνέχεια τα νεκρά σώματα αποτεφρώνονταν σε φούρνους!

 φούρνος αποτέφρωσης ή κρεματόριο (λατιν. cremo=καίω)   δηλητηριώδες αέριο "ZYKLON Β"

• Με θανατηφόρο ένεση και μετά στα κρεματόρια...

«Βρισκόμαστε στον προθάλαμο του φούρνου του Γκροσρόζεν. Δεν υπάρχει θάλαμος αερίων σ’ αυτό το στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Την λειτουργία του φούρνου των κρεματορίων είχε αναλάβει ένας Ρώσος αιχμάλωτος,…. Μετέφερε τις τέφρες τους σ’ ένα κοντινό χωράφι όπου τις χρησιμοποιούσαν για λίπασμα. Σ’ αυτό το χωράφι φύτευαν λαχανικά για το συσσίτιο του στρατοπέδου. Όλα αυτά τα γνωρίζω γιατί ήμουν κι εγώ ένας από τους φυλακισμένους που δούλευαν στον λαχανόκηπο.

»…Ο "γιατρός" "κουνά" το κεφάλι. Ο αιχμάλωτος δεν ήταν εντελώς άχρηστος. Τρία επίχρυσα δόντια. Ο "γιατρός" ζωγραφίζει ένα μεγάλο σταυρό με ένα κραγιόνι, στο μέτωπο του αιχμαλώτου…Τα δόντια δεν ανήκαν πια στους ιδιοκτήτες τους, αλλά τους έδιναν την άδεια να τα χρησιμοποιούν….

»Οι αιχμάλωτοι που πήγαν προς την αριστερή πλευρά (θάνατος) παρουσιάζονται με ταχύτητα, μπροστά στον νέο άνδρα, με την λευκή μπλούζα του γιατρού,…Εφοδιασμένος με μια σύριγγα, διατάζει τον ασθενή με το γυμνωμένο μπράτσο, να καθήσει στην καρέκλα. Δυο στρατιώτες των Ες-Ες τον συγκρατούν. Μ’ ένα ζωηρό βήμα, ο  "γιατρός" στέκεται απέναντί του, και μπήγει την βελόνα, στην καρδιά του, με μια γρήγορη και εύστοχη κίνηση. Η σύριγγα περιέχει μια θανατηφόρα δόση, φαινικού οξέως…Περιμένουν κι άλλοι στη σειρά. Τα πτώματα σέρνονται στους φούρνους από την πόρτα της εξόδου…Σε λίγο, αυτοί που είναι απ’ έξω θα ιδούν τον καπνό να βγαίνει από την καμινάδα.»

(Σιμόν Βίζενταλ, Οι δολοφόνοι βρίσκονται ανάμεσά μας, εκδ. Καμαρινόπουλου, Αθήναι 1968)

• Με αγχόνη δημόσια 

   κουταλοπήρουνα εκτελεσθέντων

παπούτσια εκτελεσθέντων

      εκτελεσθέντες σύρονται προς ομαδικό ενταφιασμό     

Εκτέλεση στο δάσος

Όταν οι νικητές σύμμαχοι έφθασαν στους τόπους των εγκλημάτων, αντίκρυσαν το αποτρόπαιο θέαμα!... 

Ο στρατηγός Αϊζενχάουερ, Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων, 

ζήτησε να κρατηθούν ντοκουμέντα. 

Οι ρεπόρτερς κατέγραψαν, φωτογράφισαν τη φρίκη, για να μην ξεχαστεί...

... διασωθέντες...

Ο διοικητής του στρατοπέδου του Άουσβιτς μιλάει για το έργο του:

«Είµαι 46 χρόνων και είµαι µέλος των SS από το 1934. Από το 1934 είµαι επίσης µέλος της οµάδας "Νεκροκεφαλές". Από το 1934, χωρίς καµιά διακοπή, υπηρέτησα στις διοικητικές υπηρεσίες των στρατοπέδων συγκέντρωσης... Υπήρξα διοικητής του Αούσβιτς ως τις 31 Δεκεµβρίου 1944 και υπολογίζω ότι περίπου 2.500.000 κρατούµενοι εξοντώθηκαν µε το γκάζι ή στους ειδικούς κλιβάνους. Συγχρόνως 500.000 κρατούµενοι πέθαναν από την πείνα και από διάφορες ασθένειες. Συνολικά 3.000.000 άνθρωποι χάθηκαν στο ΄Αουσβιτς. Αυτός ο αριθµός αντιπροσωπεύει περίπου το 70-80% όλων των κρατουµένων που πέρασαν από κει. Αυτοί που επέζησαν χρησιµοποιήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα µέσα στα όρια του στρατοπέδου. Ανάµεσα στα θύµατα ήταν περίπου 100.000 Γερµανοί Εβραίοι και ένας µεγάλος αριθµός από Εβραίους της Ολλανδίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Ουγγαρίας και της Ελλάδας.»
 

(Λ. Πολλιακώφ και Ζ. Βουλφ, Το 3^ο Ράιχ και οι Εβραίοι)

Ένα σπάνιο έγχρωμο βίντεο από την απελευθέρωση του Νταχάου

Μαζική εκτέλεση στην Κρήτη

Η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων στην Ευρώπη έγινε στο χωριό Κοντομαρί της Κρήτης.

Το πρωί τnς 20ης Μαΐου 1941, οι αλεξιπτωτιστές του ΙΙΙ Τάγµατος Εφόδου έπεσαν στα ανατολικά του αεροδροµίου του Μάλεµε, µέχρι τον Πλατανιά, όπου δέχτηκαν τα πυρά των Νεοζηλανδών, ενώ ταυτόχρονα είχαν να αντιµετωπίσουν και τους περιοίκους «παντός φύλου και ηλικίας, επιτιθέµενους εναντίον των δια πρωτογόνων µέσων», µε αποτέλεσµα µέχρι το τέλος της ηµέρας σχεδόν να εκµηδενιστούν: επί 600 ανδρών σκοτώθηκαν περίπου οι 400, συµπεριλαµβανοµένων του διοικητού και του υποδιοικητού του τάγµατος, καθώς και τριών από τους τέσσερις διοικητές λόχων. Ο υποσµηναγός Horst Trebes ήταν ο µόνος αξιωµατικός που γλίτωσε χωρίς να χτυπηθεί. Οι δραµατικές ώρες που έζησε εκείνη την ηµέρα επρόκειτο να σφραγίσουν τη µοίρα του γειτονικού χωριού Κοντοµαρί. Μετά το πέρας της µάχης και την οριστική κατάληψη της Kρήτης, απόσπασµα του ΙΙΙ Τάγµατος, µε επικεφαλής τον ίδιο, εισήλθε στο χωριό το πρωί της 3ης Ιουνίου και µε συνοπτικές διαδικασίες συγκέντρωσε και εκτέλεσε σε γειτονικό λιόφυτο 23 άνδρεs που βρέθηκαν επί τόπου. Οι σκηνές των γεγονότων φωτoγραφήθηκαν σχεδόν καρέ - καρέ από ένα Γερµανό φωτογράφο που συνόδευε τους αλεξιπτωτιστές και οι σχετικές φωτογραφίες ανακαλύφθηκαν σαράντα χρόνια αργότερα, στα Γερµανικά αρχεία, από τον δηµοσιογράφο Βάσο Μαθιόπουλο.

( Η μάχη της Κρήτης, ΤΑ ΝΕΑ, Αθήνα 2007)

πριν από την εκτέλεση 

Περισσότερες φωτογραφίες από τις τραγικές στιγμές.

Η χαμένη έκθεση του Καζαντζάκη για τα εγκλήματα των ναζί στην Κρήτη

Δείτε παρακάτω παρουσίαση του φωτογραφικού υλικού για το έγκλημα στο Κοντομαρί και υπογράψτε: 

Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

Στο Δίστομο

ΑΡΓΥΡΗΣ Ν.
ΣΦΟΥΝΤΟΥΡΗΣ
 

«... Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944. Κανείς μας δεν θα μπορέοει ποτέ να ξεχάσει αυτή τη μέρα, αν και αυτό που θέλουμε όλοι πιο πολύ είναι να σβήσουμε απ' τη μνήμη μας αυτή την αγιάτρευτη πληγή... Εμείς τα παιδιά παίζαμε ζώντας σ έναν όμορφο κόσμο, παρά τον πόλεμο και την ξένη κατοχή, όταν είδαμε τα γερμανικά καμιόνια να φθάνουν γεμάτα οπλισμένους στρατιώτες... Στο δρόμο για το χωριό οι στρατιώτες έχουν τουφεκίσει γεωργούς που δούλευαν στα χωράφια τους. Άλλους τους έπιασαν αιχμάλωτους. Δεμένοι μπροστά στα καμιόνια χρησίμευαν σαν ασπίδα σε περίπτωση επίθεσης από αντάρτες...  Το χωριό είναι περικυκλωμένο... Εμείς είμαστε όμηροι... Στρατιώτες μπαίνουν στα σπίτια, ψάχνουν να βρουν οπλισμένους αντάρτες και παίρνουν τρόφιμα και κρασί, χειροποίητες κουβέρτες και πολύτιμα οικιακά σκεύη. Τα καμιόνια γεμίζουν με λάφυρα... Περνούν ώρες... Κοιτάζουμε απ' τα παράθυρα το δρόμο που περνάει μπροστά από το σχολείο... Τι θα δουν σε λίγο εκεί κάτω τα παιδικά μου μάτια; Τι θα μάθει το μυαλό μου που δεν φαντάζεται τι σημαίνει αγωνία του θανάτου; Τι λέει ο πατέρας, του οποίου η προστασία μάς φαίνεται αυτονόητη και σίγουρη; Κι η μητέρα πού να βρίσκεται; Γιατί δεν γύρισε ακόμη η μητέρα; Από μακριά ακούγονται ομοβροντίες. Για πολλή ώρα...  Μετά πάλι ησυχάζουν.

    Οι στρατιώτες όμως ξαφνικά λυσσομανούν... Πυροβολούν ό,τι ζωντανό βρουν μπροστά τους... Μπαίνουν στα σπίτια, σκοτώνουν γυναίκες, γέρους, παιδιά, μωρά... Βιάζονται, μαρκάρουν τα σπίτια για να μην προσπαθήσει άδικα και κάποιος άλλος... Αυτό το γεγονός δίνει την ευκαιρία στους στρατιώτες που είναι ακόμη άνθρωποι, να παραμείνουν άνθρωποι: Μαρκάρουν τα σπίτια χωρίς να σκοτώσουν... Αλλά δεν επιζούν αρκετοί για να κλάψουν τους 218 νεκρούς, ν' ανοίξουν τους τάφους ... Tώρa έρχονται σ' εμάς ... Ο πατέρας μας κατεβαίνει κάτω για να τους αποτρέψει. Τα βήματά του στα σκαλιά της μεγάλης πέτρινης σκάλας αντηχούν ακόμη στη μνήμη μου και τονίζουν τα τελευταία του λόγια. Πρέπει να παραμείνουμε ήσυχοι, κρυμμένοι ... Έχει νόημα να κρατήσει κανείς την ανάσα του μη τον ακούσει ο γερμανικός θάνατος;...

    Αργότερα, όταν δεν ακούγονται πια άλλοι πυροβολισμοί και σβήνει ο ήχος που κάνουν οι μηχανές και τα καμιόνια που φεύγουν, ο θόρυβος που κάνουν οι σπίθες μάς θυμίζει το σπίτι που καίγεται... Στη γωνία της πλατείας, ακριβώς μπροστά απ' το πηγάδι, είναι ξαπλωμένος ο πατέρας μας. Θέλω να τρέξω κατά πάνω του, αλλά οι αδελφές μου με συγκρατούν. Το ξέρουν κιόλας ότι είναι νεκρός;... Πότε κατάλαβαν ότι αυτές οι κόκκινες τρύπες στα μηνίγγια δεν γιατρεύονται;... »

(Ό,τι μένει στη μνήμη, Goethe-Institut Athen, Αθήνα 1998)

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, στο βιβλίο του Η Οδύσσειά μου, γράφει: http://www.greece.org/blogs/wwii/?page_id=793 

Το ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο Πτολεμαΐδας

(Ο δάσκαλος Αλέκος Χατζητάσιος διηγείται)

"Στις 23 του Οχτώβρη [1941], τη νύχτα, ισχυρές δυνάμεις γερμανών προερχόμενες από Πτολεμαΐδα και Έδεσσα με τανκς κύκλωσαν αιφνιδιαστικά το Μεσόβουνο. Το πρωί σαν λυσσασμένοι λύκοι όρμησαν στα σπίτια και συγκέντρωσαν όλον τον κόσμο στην εκκλησιά. Εκεί χώρισαν όλους τους άντρες από ηλικίας 15 χρονών έως 60 και διέταξαν τα γυναικόπαιδα με τον παπά να εγκαταλείψουν αμέσως το χωριό. Λεηλάτησαν τα σπίτια και έπειτα βάλανε παντού φωτιά. Τους άντρες, συνολικά 165, ανάμεσά τους τρεις δασκάλους και έναν παράλυτο Μεσοβουνιώτη, τους οδήγησαν στα λιβάδια του Μεσόβουνου εκεί που τελειώνουν οι πλαγιές των υψωμάτων και αρχίζει το μικρό λεκανοπέδιο και τους θέρισαν με τα πολυβόλα τους.
Οι Γερμανοί βγάλανε από την παράταξη των μελλοθανάτων έναν παράλυτο Μεσοβουνιώτη, μα αυτός σ' ένδειξη διαμαρτυρίας δε δέχτηκε να του χαρίσουν τη ζωή, γύρισε στη θέση του και εκτελέστηκε μαζί με τους άλλους."

(Ιστορία της Αντίστασης 1940-1945, τ.
10ος, σ. 289, στο Β. Σκουλάτου-Ν. Δημακοπούλου-Σ. Κόνδη, Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη, ΟΕΔΒ, Αθήνα 1983)

Ο φασισμός Ο φασισμός στην Ελλάδα Η Ελλάδα στον πόλεμο και η κατοχή

Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας  Η μάχη της Κρήτης

Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος Εθνική αντίσταση

Ο Εμφύλιος πόλεμος

Οι πρώτες ατομικές βόμβες (Χιροσίμα -Ναγκασάκι)

πηγές:

Σιμόν Βίζενταλ, Οι δολοφόνοι βρίσκονται ανάμεσά μας, εκδ. Καμαρινόπουλου, Αθήναι 1968

Κατοχή, Απόρρητος Φάκελος, Τα άγνωστα αρχεία της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Υπηρεσιών 1941-1944, έρευνα-ρεπορτάζ Γιάννης Γεωργακάκης, περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ

Σπύρος Λιναρδάτος, 4^η Αυγούστου, Θεμέλιο, Αθήνα 1988^ε

Β. Σκουλάτου-Ν. Δημακοπούλου-Σ. Κόνδη, Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη, ΟΕΔΒ, Αθήνα 1983

 Γεράσιμος Ρηγάτος, Πρόσωπα και ζητήματα, ΒΗΤΑ Ιατρικές εκδόσεις, Αθήνα 1998²

επιστροφή:  Μαθήματα Ιστορίας

Χαλούλος Παναγιώτης

Οκτώβριος, 2016