Στη μελέτη αυτή εξετάζονται οι λατινικές αδελφότητες της Κέρκυρας κατά την περίοδο της βενετοκρατίας μέσα από τις αρχειακές πηγές. Οι λατινικές αδελφότητες της Κέρκυρας ήταν συνολικά δέκα και στην πλειονότητά τους εμφανίστηκαν κατά τον 17ο αιώνα. Η σύστασή τους ήταν αποτέλεσμα της μόνιμης καθολικής παρουσίας στο νησί. Οι υπάρχουσες κοινωνικές δομές όπως επίσης η φύση και η θέση της καθολικής μειονότητας συνέτειναν στην παγίωσή τους.
Η οργάνωση, η λειτουργία και η οικονομική τους διαχείριση διεπόμενες τυπικά από τους κανόνες των καταστατικών τους, ακολουθούσαν ουσιαστικά τα πρότυπα της βενετικής συναδελφικής πρακτικής. Η αυτονομία τους περιοριζόταν σημαντικά όχι μόνον από τον έλεγχο της οικείας λατινικής εκκλησιαστικής Αρχής αλλά και από τον έντονο πολιτειακό παρεμβατισμό που εξασκούσε η βενετική Διοίκηση.
Ο κοινωνικός και εκκλησιαστικός τους ρόλος χωρίς να είναι ιδιαίτερα σημαντικός, εντοπίζεται στη φιλανθρωπική δραστηριότητα (νοσοκομειακή περίθαλψη και προίκιση απόρων νεανίδων καθολικών και ορθοδόξων) και στη γενικότερη συμβολή τους στην τόνωση της θρησκευτικότητας των καθολικών κατοίκων του νησιού και στην προβολή της καθολικής Εκκλησίας με τις θρησκευτικές τους εκδηλώσεις.
Η σχέση τους με τους ορθόδοξους δεν φαίνεται να εκτάθηκε πέρα από τα στενά πλαίσια της φιλανθρωπίας. Η δογματική διαφορά σε συνάρτηση με τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες της εποχής δεν ευνόησαν την περαιτέρω συνεργασία.
DOWNLOAD FULL TEXT
___________________________