Ιστορία της Κρήτης:

Η κυρίως ιστορία της Κρήτης αρχίζει με τον Μινωικό πολιτισμό που κράτησε περίπου 1500 χρόνια και μας παρέδωσε αξιοθαύμαστα μνημεία. Μετά την  καταστροφή της Κνωσού διαδέχεται η εισβολή Δωριέων (1100-67 π.χ.) στο νησί, οι οποίοι υιοθετούν τα στοιχεία του πολιτισμού αυτού, για να γίνουν βάση του μετέπειτα Μυκηναϊκού πολιτισμού.  Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο (67-330 μ,χ.), η Κρήτη γίνεται Ρωμαϊκή επαρχία. Από το 330 και μετά το νησί ζει ειρηνικά για περίπου 400 χρόνια, αποτελώντας κομμάτι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η ήρεμη όμως αυτή κατάσταση διαταράσσεται από τους Άραβες, οι οποίοι κατέλαβαν το νησί, καθιερώνοντας καθεστώς βίας και τρομοκρατίας. Μετά από 140 χρόνια περίπου, το 961 μ.Χ, ο Νικηφόρος Φωκάς την ελευθερώνει, καθιστώντας την και πάλι Βυζαντινή επαρχία. Η ελευθερία όμως δεν κρατά για πολύ, αφού το 1204 το νησί πέφτει στα χέρια των Ενετών. Κάτω από το ζυγό αυτό έμεινε περίπου 460 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων εκδηλώθηκαν σειρά εξεγέρσεων. Το 1669 η Κρήτη κατακτάται από τους Τούρκους. Κάτω από τον Τουρκικό ζυγό, η Κρήτη παρέμεινε γύρω στα 250 χρόνια
Στις 22 Ιανουαρίου 1831 η Κρήτη πέρασε στα χέρια των Αιγυπτίων σαν προσφορά του σουλτάνου στον Μωχάμετ Άλη για τις υπηρεσίες του. Η νέα διοίκηση του νησιού προσπάθησε να φέρει γαλήνη και ηρεμία.  Στις 21 Αυγούστου 1866 αποφασίστηκε νέα επαναστατική δράση.
Στην Μονή Αρκαδίου έγινε μία από τις σημαντικότερες μάχες του Κρητικού αγώνα. εκεί οι πολιορκημένοι ανατινάχτηκαν όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Μονή (8-11-1866). Το 1898 οι Τούρκοι εγκαταλείπουν το νησί. Τότε οι μεγάλες δυνάμεις στέλνουν τον πρίγκιπα Γεωργίο ως ύπατο αρμοστή.  Έτσι σχηματίστηκε κυβέρνηση και σύνταγμα με τον Ελ. Βενιζέλο ως υπουργό δικαιοσύνης. Την 1η Οκτωβρίου 1912 και ύστερα από την κύρηξη πολέμου της Ιταλίας στην Τουρκία ο Ελ. Βενιζέλος κάλεσε τους Κρήτες βουλευτές να λάβουν μέρος στη συνεδρίαση της Ελληνικής βουλής όπου ανακοινώθηκε το ένα κοινοβούλιο για Ελλάδα και Κρήτη.  Η επίσημη ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα έγινε την 1η Δεκεμβρίου 1913 όπου υψώθηκε στον Φιρκά η Ελληνική σημαία.
 Βλέπε: Ιστορία της Κρήτης του Αντώνιου Φοδελιανάκη

 

Ιστορία της Σάμου:

Η επανάσταση άρχισε στη Σάμο στις 18 Απριλίου 1821. και σε πανηγυρική τελετή, επίσημα, στις 8 Μαΐου 1821 στο Καρλόβασι. Η αρχηγία ανατέθηκε στον Λυκούργο Λογοθέτη. Η νήσος κινδύνευσε από τον Τουρκικό στόλο το 1821, 1824 και 1826, όπου και επιτυχώς τον αντιμετώπισε.

 Το 1830 η Σάμος έμεινε έξω των ορίων του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, αυτοί όμως συνέχισαν τον αγώνα τους για ελευθερία μέχρι το 1834 που επιβλήθηκε δια της βίας το καθεστώς της αυτόνομης ηγεμονίας. Η ηγεμονία ήταν δημιούργημα της πολιτικής των μεγάλων Δυνάμεων Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας στο χώρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Σάμος έγινε αυτόνομο κρατίδιο υποτελές στο σουλτάνο. Ο ηγεμόνας της ήταν χριστιανός, ανώτερος αξιωματούχος της Υψηλής Πύλης, διοριζόταν από τον σουλτάνο και έφερε τον τίτλο του πρίγκιπα Το καθεστώς της Ηγεμονίας διήρκεσε μέχρι το 1912, οπότε ύστερα από επανάσταση η Σάμος κήρυξε την ένωσή της με την Ελλάδα. Τον Σεπτέμβριο του 1912 υπό την ηγεσία του Θεμιστοκλή Σοφούλη η Σάμος επαναστάτησε και στις 11 Νοεμβρίου 1912 η εθνοσυνέλευση της Σάμου κήρυξε την ένωση με το ελεύθερο Ελληνικό βασίλειο.

Ιστορία των Ιονίων νήσων:

Μετά την Ελληνιστική εποχή τα Επτάνησα κυριαρχούνται από την Ρώμη. Με το διαχωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα Επτάνησα ενώνονται  το 395 μ.Χ. με την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Βενετία απόκτησε τα Επτάνησα από το 1386-1797. Βενετία ήταν μια σημαντική ναυτική δύναμη, και τα νησιά ήταν εξαιρετικά σημαντικά για τον έλεγχο της πρόσβασης στην Αδριατική θάλασσα. Το 1797, ο Ναπολέων Βοναπάρτης ανέλαβε την διοίκηση των  Επτανήσων και μαζί του έφερε τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. Ο έλεγχος ων Επτανήσων ήρθε στα χέρια του Ρώσου Ναύαρχου Ουσακώφ το 1799, ενώ το 1800 έγινε η σύσταση της Επτανήσου Πολιτείας. Τα Επτάνησα  έγιναν η πρώτη ελληνική πολιτεία που αναγνωρίστηκε ως ήμι-αυτόνομο κράτος μετά το 1453. Με την Συνθήκη του Τιλσίτ του 1807, τα Επτάνησα παραχωρούνται ξανά στο Ναπολέοντα, ο οποίος κατέλυσε την Επτανήσιο Πολιτεία διακηρύσσοντας ότι η περιοχή αυτή αποτελούσε τμήμα της Γαλλικής Αυτοκρατορίας.
 Το 1814, οι Γάλλοι παραδίδουν α Επτάνησα στους Άγγλους. Σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισιών, τα Ιόνια Νησιά αναγνωρίζονται ως κράτος ανεξάρτητο υπό την προστασία της Μεγάλης Βρετανίας. Την 21η Μαΐου 1864 και μετά από έντονες διπλωματικές διαβουλεύσεις τα  Επτάνησα ενώνονται με την Ελλάδα. Είχε προηγηθεί απόφαση του ΙΓ΄ Ιόνιου Κοινοβουλίου και επικύρωση της απόφασης από την προστάτιδα δύναμη. Την Ένωση διευκόλυνε η εκλογή στον θρόνο της Ελλάδος του φιλοβρετανού Δανού πρίγκιπα Γεωργίου Α΄ και από τότε τα Ιόνια Νησιά συμμερίζονται την τύχη της υπόλοιπης Ελλάδος.