Τό «Θερινό
Ἠλιοστάσιο» πάντοτε ἐντυπωσίαζε τούς ἀνθρώπους. Τελετές μέ θέμα
τίς ἀγροτικές ἀσχολίες τοῦ Ἰουνίου, δείχνουν πόσα οἱ ἀρχαῖοι λαοί
προσδοκοῦσαν ἀπό τόν θερισμό τῶν χωραφιῶν καί τήν συλλογή τῶν
καρπῶν.
Οἱ Ἀθηναῖοι μέ λιτανεῖες πρός τιμήν τῆς Δήμητρος καί τῆς Κόρης
καί τῆς Ἀθηνᾶς –
Σκιροφόρια τά ἔλεγαν – εὐχαριστοῦσαν τόν Θεό γιά τήν πλούσια
σοδιά στά σταροχώραφα του Θριάσιου Πεδίου (στον
κάμπο μέχρι τήν Ἐλευσίνα). Προσέφεραν ἀλεῦρι καί «πλακοῦντες»
(πίτες – γλυκίσματα) στά ἱερά καί τελοῦσαν ἀγῶνες δρόμου. Ὁ
νικητής ἔριχνε στόν βωμό λάδι, ἀλεῦρι καί οἴνο – τίς περισσότερες
φορές ζυμωμένα μέ μέλι. (Ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία σήμερα ζητᾶ ἀπ’
τόν Θεό νά εὐλογήσει «τόν σῖτον, τόν οἴνον καί τό ἔλαιον» στά
ἀγροτικά νοικοκυριά). Φαίνεται ὅτι
κατά τήν διάρκεια τῶν τελετῶν, οἱ μητέρες τῶν επιφανῶν ἀνδρῶν
κάθονταν στήν πρώτη θέση (Θεσμοφ. 834).
Ὅπως σέ κάθε γιορτή, ἔτσι καί στά Σκιροφόρια, ξεκινοῦσε μεγάλη
πομπή (λιτανεία) μέ κατεύθυνση τα ἀγροτικά κτήματα ἔξω άπό τό ΒΔ
τεῖχος τῆς πόλης. Ὡς λάβαρα προπορεύονταν τό Ἱερό Κώδιο (δέρμα
τράγου) ἕνα ὁμοίωμα ἁρότρουκαί
ὁ Φαλός (σύμβολα γονιμότητας στήν Κτηνοτροφία καί
στήν γεωργία.
|