Category Kel
2015: Tι σχολείο θέλουμε;
ΕΛΕΝΗ ΜΠΟΥΝΤΑ*
Ο υπότιτλος του άρθρου είναι δανεισμένος από το βιβλίο του Ε.Π. Παπανούτσου και συνδέει το παρόν με το παρελθόν (1964), όταν έγινε μια σοβαρή προσπάθεια εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η οποία δεν ολοκληρώθηκε και αναδεικνύει σε διαχρονικό φαινόμενο την πολιτική πρακτική του «ράβε-ξήλωνε» στην Παιδεία. Πέρασαν χρόνια, είχαμε βήματα εκσυγχρονισμού του δημόσιου σχολείου. Ακόμα δεν έχουμε καταλήξει στο τι σχολείο θέλουμε; Το ερώτημα είναι σύνθετο, αφού αφορά σε πολιτικές επιλογές και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις. Η απάντησή του όμως είναι αναγκαία και κατεπείγουσα.
Το 2010, το υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και σημαντικούς παιδαγωγούς, Ελληνες και Ευρωπαίους, επένδυσε στην ποιότητα με την πολιτική πρόταση του Νέου Σχολείου. Στο κέντρο της βρίσκονται τα Νέα Προγράμματα Σπουδών (ΝΠΣ) που αφορούν το σύνολο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στοχεύουν στην εσωτερική, ποιοτική μεταρρύθμιση των σχολείων, έχουν στο επίκεντρο τον μαθητή, τον εκπαιδευτικό και τη σχολική μονάδα. Μεταρρύθμιση στο σχολείο χωρίς αλλαγή στα Προγράμματα Σπουδών δεν υπάρχει.
Τα ΝΠΣ συντάχτηκαν από ειδικούς επιστήμονες, πανεπιστημιακούς, σχολικούς συμβούλους και εκπαιδευτικούς της πράξης με ανοιχτή διαδικασία, έλαβαν υπόψη τα συμπεράσματα του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (2009), προτάσεις επιστημονικών ενώσεων, σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα και εφαρμόστηκαν πιλοτικά (145 σχολεία).
Από το 2012 το Νέο Σχολείο αφέθηκε στην τύχη του, και τα ΝΠΣ που αγγίζουν τον κάθε μαθητή παραμένουν στα συρτάρια. Ενα παράδειγμα: Από το 2010 διδάσκονται Αγγλικά και Υπολογιστές από την Α΄ Δημοτικού, με στόχο την απόκτηση Κρατικού Πιστοποιητικού στο σχολείο. Από το 2012 κανείς υπουργός δεν προχώρησε στην πιστοποίηση.
Είκοσι χρόνια στην εκπαίδευση ξέρω ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες εκπαιδευτικών: οι δάσκαλοι και οι απασχολούμενοι στην εκπαίδευση. Οι πρώτοι, η μεγάλη πλειοψηφία, απαιτούν να ανοίξει διάλογος και να επιτευχθεί η ευρύτερη συναίνεση ώστε να γνωρίζουμε πού πάμε και να δώσουμε την ψυχή μας γι? αυτούς που είμαστε ταγμένοι να μορφώσουμε, τους μαθητές μας.
Χρειάζεται να αποφασιστούν οι διαδικασίες εφαρμογής του Νέου Σχολείου με διάλογο σε ένα πεδίο που δεν είναι ναρκοθετημένο συντεχνιακά, συνδικαλιστικά και κομματικά. Η πρόταση Διαμαντοπούλου για κοινωνική συναίνεση και ψήφιση από τα 2/3 της Βουλής σε νόμους της Παιδείας είναι αναγκαία όσο ποτέ. Ισως είναι και ο μόνος δρόμος ώστε οι μεταρρυθμίσεις για την Παιδεία, που οραματίστηκαν μεγάλοι διανοητές, Γληνός, Δελμούζος, Παπανούτσος, Δημαράς, αλλά και πιο σύγχρονοι, να εφαρμοστούν.
Κι ενώ άλλες χώρες, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία, εφαρμόζουν από το 2010 την πολιτική του Σχολείου του 21ου αιώνα, και η Ιταλία με τον Ρέντσι, και έχουν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, εμείς θα ξεκινήσουμε πάλι από το μηδέν.
Με τα σχολεία σε κατάσταση διάλυσης, με τα ειδικά σχολεία κλειστά και με την πρώτη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την Παιδεία είναι η στιγμή που δάσκαλοι, γονείς και κάθε Ελληνας θα πει: «Ναι, εκτός από τον ΕΝΦΙΑ, με νοιάζει και η Παιδεία».
* Η κ. Ελένη Μπούντα είναι διδάκτωρ Ιστορίας, σχολική σύμβουλος
Ο Ειδικο?ς Γραμματε?ας Διαχει?ρισης Τομεακω?ν ΕΠ του ΕΚΤ καλεί το Ινστιτου?το Τεχνολογι?ας Υπολογιστω?ν και Εκδο?σεων και τα Πανεπιστη?μια, να υποβάλουν προτάσεις ε?ργων (πρα?ξεων), προκειμε?νου να ενταχθεί και χρηματοδοτηθεί η επιμο?ρφωση εκπαιδευτικω?ν για την αξιοποι?ηση και εφαρμογη? των ψηφιακω?ν τεχνολογιω?ν στη διδακτικη? πρα?ξη (Επιμο?ρφωση Β ?επιπε?δου Τ.Π.Ε.)
Ειδικο?τερα οι προτα?σεις ε?ργων (πρα?ξεις) θα ε?χουν ως αντικει?μενο:
i. την επιμο?ρφωση τρια?ντα χιλια?δων (30.000) εκπαιδευτικω?ν σε γνω?σεις και δεξιο?τητες Β1 επιπε?δου Τ.Π.Ε. (εισαγωγικη? επιμο?ρφωση για την εκπαιδευτικη? αξιοποι?ηση Τ.Π.Ε., 36 διδακτικε?ς ω?ρες),
ii. την επιμο?ρφωση πε?ντε χιλια?δων (5.000) εκπαιδευτικω?ν σε γνω?σεις και δεξιο?τητες Β2 επιπε?δου Τ.Π.Ε. (προχωρημε?νη επιμο?ρφωση για την εκπαιδευτικη? αξιοποι?ηση Τ.Π.Ε., 42 διδακτικε?ς ω?ρες και δρα?σεις «εφαρμογη?ς στην τα?ξη»),
iii. την εκπαι?δευση νε?ων επιμορφωτω?ν, περι?που τριακοσι?ων (300), που θα γι?νει σε ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, με στο?χο τον εμπλουτισμο? του υφιστα?μενου Μητρω?ου Επιμορφωτω?ν Β? επιπε?δου Τ.Π.Ε. προκειμε?νου να καλυφθου?ν οι παρου?σες απαιτη?σεις, ιδι?ως αναφορικα? με την προσε?γγιση νε?ων ειδικοτη?των εκπαιδευτικω?ν και την πληρε?στερη γεωγραφικη? κα?λυψη στην επιμο?ρφωση,
iv. την πιστοποι?ηση των παραπα?νω εκπαιδευτικω?ν στις αντι?στοιχες γνω?σεις και δεξιο?τητες Τ.Π.Ε. Επιπρο?σθετα, θα υλοποιηθου?ν διαδικασι?ες πιστοποι?ησης βασικω?ν δεξιοτη?των και γνω?σεων ΤΠΕ (Α? επιπε?δου ΤΠΕ), καθω?ς η πιστοποι?ηση αυτη? αποτελει? πρου?πο?θεση για τη συμμετοχη? των εκπαιδευτικω?ν στην επιμο?ρφωση Β1 επιπε?δου ΤΠΕ.
Εκπαιδευτική Αξιολόγηση
Έ. Ζυγούρη - Π. Γκόλια,
Η αξιολόγηση μπορεί να ειδωθεί μέσα από πολλές οπτικές, οι οποίες καθορίζουν τις δυνατότητες και λειτουργίες της. Επηρεάζεται από τη φύση του κοινωνικού πλαισίου
Διαβάστε περισσότερα: Εκπαιδευτική αξιολόγηση: Παραδείγματα εφαρμογής
Η κατά ΠΔ152 Αξιολόγηση:
Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποτυχίας;
Τον Απρίλιο του 2014, σε μια ομαδική προσπάθεια/κείμενο (http://www.esos.gr/arthra/axiologisi-ekpaideytikon-daskalon-kauhghton-protobathmias-deyterobathmias-ekpaideysis/parembash-omadas-sxolikvn-symboylvn-ajiologhsh-epimorfvsh-ekpaideytikvn-ueseis-ki-apoceis) εκφράσαμε την αγωνία μας για όσα διακυβεύονται στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, από την εισαγωγή και εφαρμογή του ΠΔ152/13, που αφορά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Κι ενώ όλα τα σημεία και οι προτάσεις εκείνης της κριτικής προσέγγισης παραμένουν σε απόλυτη ισχύ, η εμπειρία της εφαρμογής του ΠΔ152 στην αξιολόγηση των στελεχών έως αυτήν την στιγμή επιβεβαίωσε ήδη κάποιες από τις ανησυχίες μας και πρόσθεσε επιχειρήματα για άμεση επανεξέτασή του ή και αντικατάστασή του με ένα νέο σύστημα που δεν θα συσχετίζει την αξιολόγηση με την προαγωγή, αλλά θα εστιάζει στον διαμορφωτικό του ρόλο και στην βελτιωτική προοπτική και θα συνδέει την αξιολόγηση με ένα ρεαλιστικό και ουσιαστικό σύστημα επιμόρφωσης. Ένα σύστημα αξιολόγησης, το οποίο δεν θα αποπροσανατολίζει το ανθρώπινο δυναμικό με χρονοβόρες διαδικασίες, θα επικεντρώνεται στην τρέχουσα επαγγελματική δυνατότητα του κάθε εκπαιδευτικού και θα συμπορεύεται με την ΑΕΕ και ένα ευρύτερο σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Με την πρώτη εφαρμογή του ΠΔ αναδύθηκαν πολλαπλά προβλήματα, τα οποία εντόπισαν και προέβαλαν πολλοί αρθρογράφοι και εκπρόσωποι της ΠΕΣΣ. Οι κοινές τους διαπιστώσεις συνέκλιναν στα εξής:
Διαβάστε περισσότερα: Η κατά ΠΔ152 Αξιολόγηση: Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποτυχίας;
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟ ΑΣΥΜΠΤΩΤΟ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ
ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΤΑΜΠΟΥ
Κελεσίδης Γιώργος
Προϊστάμενος Επιστημονικής- Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Π.Ε.- Αν. Μακεδονίας και Θράκης-Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. -2005-
?Όπου δε γίνεται διαρκής αξιολόγηση απουσιάζει η διαρκής βελτίωση και έτσι μένει πάντα δύσκολο το έργο των διδασκόντων, ενώ μόνιμα χάνουν κάτι από την προσωπική ή την κοινωνική υπόληψή τους, αφού μένει εύκολο επιχείρημα σε οποιοσδήποτε κριτές να λένε: «οι εκπαιδευτικοί είναι οι μόνοι εργαζόμενοι που αρνούνται αξιολόγηση του έργου, που προσφέρουν και αρνούνται γιατί δεν εργάζονται». Έτσι όμως μειώνονται κοινωνικά εκείνοι κυρίως που αγωνίζονται και θα κέρδιζαν υπόληψη, αντικειμενικά τεκμηριωμένη, αν αξιολογούνταν. Δηλαδή, η ζημιά που προκύπτει από τη μη αξιολόγηση είναι διπλή: 1). χάνουμε χρήσιμη συμβουλή και 2). κοινωνική υπόληψη, ενώ εργαζόμαστε ευσυνείδητα? (Φ. Κ. Βώρος, 2001).
Α. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Τα τελευταία χρόνια γύρω από τα ζητήματα της αξιολόγησης εκδηλώνεται μεγάλο ενδιαφέρον τόσο στη χώρα μας, όσο και παγκόσμια και ιδιαίτερα για τις διαστάσεις που αφορούν στην ποιότητα στην εκπαίδευση και στη σύνδεσή της με την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Η έρευνα για τη σχολική αποτελεσματικότητα, ουσιαστικά ξεκίνησε από τις Η.Π.Α. και τη Δυτική Ευρώπη, μετά τη δημοσίευση των ερευνών του Coleman και των συνεργατών του (1966), όπως και του Jencks και των συνεργατών του (1971). Οι μελέτες αυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «τα σχολεία δεν μπορούν να επιδράσουν» σημαντικά στη σχολική επιτυχία του μαθητή και στην αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων και υποστηρίζουν ότι το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον των μαθητών καθορίζει αποφασιστικά την ακαδημαϊκή τους επίδοση και κατά συνέπεια το σχολείο έχει -σε σχέση με το περιβάλλον- μικρή επίδραση στα μορφωτικά αποτελέσματα (Α., Φραγκουδάκη 1995).
Υποκατηγορίες
Αρχική
Είναι γνωστό ότι στις μέρες μας ο κόσμος αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα έχει διαμορφωθεί μετά από είκοσι χρόνια, όταν οι σημερινοί μαθητές μας θα βγουν στην αγορά εργασίας. Το σχολείο αν θέλει να προετοιμάσει τα παιδιά για τις μελλοντικές συνθήκες, τότε δεν πρέπει να εμμένει στην απομνημόνευση γνώσεων που πιθανόν αύριο θα είναι παρωχημένες, αλλά να επενδύσει στην ανάπτυξη της φαντασίας, της δημιουργικότητας και της καινοτομίας. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται να κατανοήσουμε όλοι (πολιτική ηγεσία, γονείς, εκπαιδευτικοί, παιδιά) ότι απαιτείται στροφή σε εκπαιδευτικές πρακτικές οι οποίες θα είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και θα προωθούν την αξία του κάθε ατόμου μέσα από την ανάπτυξη της κριτικής και δημιουργικής σκέψης (Ken Robinson).
ΨΑΧΝΕΤΕ ΓΙΑ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ
Μικρό λεξικό του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία: άλλο ρητορικό περιτύλιγμα για πολιτικές που προτάθηκαν και πολεμήθηκαν ως ?νεοφιλελεύθερες?
Γιάννης Κατσαρός (Σχολικός Σύμβουλος)
Ο κ. Λιάκος σε άρθρο του για τις ?Αφετηριακές θέσεις για τον Εθνικό και Κοινωνικό Διάλογο για την Παιδεία (Λιάκος, 23/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41596/afetiriakes-theseis-gia-ton-ethniko-kai-...) αποτιμά τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που προηγήθηκαν μιλώντας για ?πολιτικές που αποχύμωσαν την εκπαίδευση από την παιδεία και δυσφήμισαν τον όρο και την έννοια μεταρρύθμιση?. Και διερωτάται; ?Πώς θα ξαναδώσουμε στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις το βάρος που είχαν στην ιστορία μας; Πώς θα ξαναβρούμε το νήμα που μας ενώνει με τις προσπάθειες του Εκπαιδευτικού Ομίλου, του Δελμούζου, του Γληνού και της Ρόζας Ιμβριώτη, του Κακριδή, του Παπανούτσου και του Δημαρά, με τα ιδεώδη της δημοκρατικής μας Μεταπολίτευσης;?
Ο αείμνηστος Α. Δημαράς το απάντησε σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε το 2010 σε ένα ένθετο αφιέρωμα της εφημερίδας «Τα Νέα» στη μεταρρύθμιση του ?Νέου Σχολείου? με τίτλο «Επιτέλους» γράφοντας: «Σήμερα που στην κοινωνία μας η μόνη συμφωνία για τα εκπαιδευτικά θέματα είναι στη δυσφορία, και που περισσεύουν οι επιπόλαιες, ατομικές, αστόχαστες τοποθετήσεις, η πρόταση για το σύγχρονο «Νέο Σχολείο» εμφανίζεται ορθολογικά συγκροτημένη. Και έχει φανερή συνάφεια με το προγονικό του στον σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. Όπως τότε, έτσι και τώρα, το σχολείο, απευθύνεται χωρίς περιορισμούς σε όλους, και πέρα από τα εφόδια για τον επαγγελματικό βίο στοχεύει στη διαμόρφωση ενός πολίτη υπερήφανου για τον κόσμο στον οποίο ζει, με επίγνωση των προβλημάτων της κοινωνίας στην οποία ανήκει, και με διάθεση να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους. Η κρίση που περνάει η Χώρα χρειάζεται να αποτελέσει αφορμή και για να ξεκινήσει από το σχολείο μια εθνική ανάταση. Η πρόταση διατυπώθηκε. Τελικά, πάντως, επειδή σχολείο (νέο ή παλιό) δεν υπάρχει χωρίς δασκάλους, όλα κρίνονται από την έκταση και την ένταση της δικής τους συμμετοχής στην προσπάθεια.»
Για Συνέχεια - Ολόκληρο το Κείμενο.
* Ο Γιάννης Κατσαρός είναι σχολικός σύμβουλος, δρ Διοίκησης στην Εκπαίδευση
ΠΛΟΗΓΟΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
Η ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ
Η κ. Διαμαντοπούλου απέστειλε επιστολή προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, με την οποία εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν αποδέχεται την πρόσκληση.
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων
Έλαβα την πρόσκληση σας για συμμετοχή μου στην συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής στις 18 Φεβρουαρίου 2016 που έχει ως αντικείμενο ?να διατυπωθούν τα προβλήματα και να διαμορφωθούν λύσεις?.
Εκτιμώ ιδιαίτερα τον ρόλο της Επιτροπής και θεωρώ ύψιστης σημασίας την ενεργή συμμετοχή των Βουλευτών, στην «επεξεργασία και εξέταση σχεδίων νόμων» που αποτελεί, άλλωστε, και τον βασικό σκοπό λειτουργίας της.
Γι΄αυτό και κατά την 28μηνη περίοδο που είχα την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, η συγκεκριμένη Επιτροπή συνεδρίασε δεκάδες φορές, στις περισσότερες εκ των οποίων συμμετείχα προσωπικά. Υπογραμμίζω δε, ότι σε όλα τα πολυνομοσχέδια που έφερα τότε προς ψήφιση στην ολομέλεια, υπήρξε καθοριστική η συμβολή στην τελική διαμόρφωση και ψήφισή τους, των βουλευτών της Επιτροπής - όλων των κομμάτων - και ιδιαίτερα όσων συμμετείχαν και στα άλλα διακομματικά όργανα και σε συναντήσεις διαλόγου που τότε ενεργοποιήσαμε στον διάλογο για την μεταρρύθμιση.
Η σημερινή Κυβέρνηση, ενώ εξαγγέλλει «εθνικό διάλογο», προωθεί συνεχώς καίριες ανατροπές του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου. Οι περισσότερες από τις ανατροπές αυτές πραγματοποιούνται με την ευθέως αντισυνταγματική διαδικασία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και με τον τρόπο αυτό η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και όλοι οι Βουλευτές στερούνται της δυνατότητας ακόμη και να εκφέρουν τις απόψεις τους.
Αλήθεια, ποια «εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη» επιβάλλει αυτή την επιλογή; Αντιλαμβάνεσθε ότι με τέτοιες προϋποθέσεις δεν είναι δυνατό να υπάρξει διάλογος, παρά μόνο ως πρόσχημα.
Κατά συνέπεια περιορίζομαι στα παρακάτω:
1. Τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι γνωστά. Τα γνωρίζουμε και τα συζητούμε όλοι, βιώνοντας τα ως γονείς, μαθητές, φοιτητές, ως εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας. Ίσως μας διαφεύγουν όταν, πολιτευόμενοι, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πολιτικό κόστος, τις αντικρουόμενες βλέψεις επιμέρους κοινωνικών ή επαγγελματικών ομάδων, τα κάθε είδους μικροσυμφέροντα ή ακόμη και τις ιδεοληψίες που μας κρατούν προσκολλημένους σε άλλες εποχές και άλλες συνθήκες.
2. Μια μεταρρύθμιση δεν μπορεί να έχει ως ορίζοντα τις εκάστοτε «παρούσες συνθήκες». Αντίθετα, πρέπει να έχει προοπτική δεκαετιών, σαφή και καθαρό στόχο και επομένως να βασίζεται στην μακρόχρονη εθνική και διεθνή εμπειρία και γνώση ανάλογων προσπαθειών, να αξιολογεί εφαρμοσμένες πρακτικές, να απαντά επί του συγκεκριμένου, να ανατρέπει παθογένειες και να δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον.
3. Οι προσωπικές μου θέσεις, είναι γνωστό ότι δεν βρίσκονται, πλέον, σε επίπεδο προβληματισμού και αναζητήσεων . Οι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις μου μαζί με σημαντικούς συνεργάτες πολιτικούς, εκπαιδευτικούς και τεχνοκράτες προηγήθηκαν και συχνά ανακαθορίστηκαν μετά από εξαντλητικό διάλογο. Στο επίκεντρο είχαν πάντα τα παιδιά μας και τι καλύτερο μπορούσε να προσφέρει ένα αναβαθμισμένο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα και ό,τι αυτό εμπεριέχει, στις νέες γενιές και την προοπτική της Χώρας. Έτσι, κατέληξαν σε ολοκληρωμένες θέσεις οι οποίες αποτυπώθηκαν στη συνέχεια σε πέντε νόμους και τρία νομοσχέδια που όλα είχαν περάσει από την βάσανο διακομματικών συνεργασιών και μεγάλων συναινέσεων και αποτελούσαν ένα ενιαίο και αλληλοσυμπληρούμενο σύνολο. Αν αυτό το νομοθετικό έργο είχε τεθεί σε πλήρη εφαρμογή ?όπως συμβαίνει στις ευνομούμενες δημοκρατίες- πιστεύω ακράδαντα ότι σήμερα (5 χρόνια μετά) θα είχε συνεισφέρει τα μέγιστα στην αναβάθμιση του Εκπαιδευτικού μας Συστήματος και, βέβαια, θα μπορούσε να αποτελεί αντικείμενο συνεχών διορθώσεων , βελτιώσεων αλλά και μιας πάντα αναγκαίας αναμόρφωσης, βασισμένης στα αποτελέσματα που παρήγαγε και όχι στις ιδεοληπτικές προσεγγίσεις οποιασδήποτε πλευράς.
4. Όλη η τεκμηρίωση, τα στοιχεία δημόσιας διαβούλευσης οι αναμορφώσεις, οι προτάσεις κοινωνικών, επιστημονικών και άλλων φορέων, οι θέσεις των κομμάτων και βουλευτών που συμμετείχαν, που οδήγησαν στο διαμορφωθέν νομοθετικό έργο, υπήρχαν αναρτημένα στο διαδίκτυο, άμεσα προσβάσιμα σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη και προφανώς στους Βουλευτές. Όλα όμως φαίνεται να εξαφανίσθηκαν επί Υπουργίας του κ. Μπαλτά!
Έχω λοιπόν την τιμή, να υποβάλλω στην Επιτροπή σας πέντε προτάσεις στις οποίες ενσωματώνεται όλη η εμπειρία μου, η γνώση μου και, κυρίως, οι πράξεις μου:
1. Άμεση επαναφορά στο διαδίκτυο, από το Υπουργείο Παιδείας, όλου του υλικού που αφορά στην μεταρρύθμιση του 2009-2011, όπως και κάθε προηγούμενης προσπάθειας . Δεν πρόκειται για «το έργο της Διαμαντοπούλου» ή κάποιου Υπουργού, αλλά για δημόσιο κτήμα, που πρέπει να είναι πάντα προσβάσιμο σε όλους τους Έλληνες.
2. Διάθεση στα μέλη της Επιτροπής των παρακάτω νόμων και των αντίστοιχων αιτιολογικών εκθέσεων, που άμεσα συνδέονται με μια συνολική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, από το νηπιαγωγείο, μέχρι την δια βίου μάθηση και επαγγελματική αποκατάσταση.
a. Ν. 3839/2010 «Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια ? Σύσταση Ειδικού Συμβουλίου Επιλογής Προϊσταμένων (ΕΙ.Σ.Ε.Π.) και λοιπές διατάξεις. (ΦΕΚ 51/ 29.3.2010)
b. N. 3848/2010 «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού ? καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις (ΦΕΚ 71/ 19.5.2010)
c. Ν. 3879/2010 «Ανάπτυξη της Δια Βίου Μάθησης και λοιπές διατάξεις (ΦΕΚ 163/ 21.9.2010)
d. Ν. 3966/2011 «Θεσμικό πλαίσιο των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις. (ΦΕΚ 118/ 24.5.2011)
e. N. 4009/2011 «Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών και διεθνοποίηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.» (ΦΕΚ 195/6.9.2011)
f. Ν. 4027/2011 «Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 233/ 4.11.2011)
3. Διάθεση στα μέλη της Επιτροπής των έτοιμων σχεδίων νόμου τα οποία συντάχθηκαν ύστερα από ευρεία διακομματική συναίνεση, τα οποία παρέδωσα στον διάδοχο μου Υπουργό Παιδείας, όταν αποχώρησα από το Υπουργείο μετά την αναστολή κάθε νομοθετικής πρωτοβουλίας επί Κυβερνήσεως Παπαδήμου και συγκεκριμένα τα νομοσχέδια:
Α) για το Νέο Λύκειο,
Β) για την Τεχνολογική Εκπαίδευση,
Γ) για την Έρευνα και Ανάπτυξη Τεχνολογίας και Καινοτομίας τα οποία στην συνέχεια ακολούθησαν άλλο δρόμο?
Όλο το παραπάνω υλικό, θεωρώ ότι μπορεί να συνεισφέρει μιας και αποτελεί ένα συνολικό έργο και αναφέρεται σε μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση. Αποσπασματικές ρυθμίσεις και αλλαγές, που αντιμετωπίζουν ευκαιριακές σκοπιμότητες, δημιουργούν αναπόφευκτα παρενέργειες.
4. Ενημέρωση των Βουλευτών από το ΙΕΠ:
? Για τα Νέα Προγράμματα Σπουδών - για το Νέο Σχολείο τα οποία όχι μόνο ολοκληρώθηκαν αλλά εφαρμόστηκαν και πιλοτικά.
? Για την πιλοτική εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου η οποία μέχρι το 2014 γενικεύθηκε για να παγώσει από τον Ιανουάριο του 2015
? Για Το ψηφιακό σχολείο ένα σύνολο εν εξελίξει δράσεων που σταμάτησε με επιλογή του κ. Μπαλτά
5. Διάθεση στα μέλη της Επιτροπής της ολοκληρωμένης μελέτης του ΟΟΣΑ και των εμπειρογνωμόνων της ΕΕ, έργο το οποίο ελήφθη σοβαρά υπόψη σε όλη την προσπάθεια.
Κύριε Πρόεδρε,
Η σχετικά πρόσφατη Ευρωπαϊκή ιστορία μάς διδάσκει ότι όλες οι χώρες που θέλησαν να συνομιλήσουν παραγωγικά με το μέλλον τους, πραγματοποίησαν μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές στον τομέα της Εκπαίδευσης, ύστερα από εξαντλητικό διάλογο με την Εκπαιδευτική Κοινότητα, τους Κοινωνικούς Φορείς και βεβαίως τα Πολιτικά Κόμματα.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχα την τιμή να εισηγηθώ στη Βουλή των Ελλήνων με διαδοχικά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν με πρωτοφανείς πλειοψηφίες, καθώς και με τα νομοσχέδια που προετοιμάστηκαν, ήταν ενταγμένη σ' αυτήν την πετυχημένη ευρωπαϊκή παράδοση.
Δεν υπαγορεύθηκαν από κανένα "μνημόνιο", αλλά ήταν μια καθαρά εθνική πολιτική πρωτοβουλία που προσπάθησε να βάλει τις βάσεις για την υποβοήθηση της ανάταξης της χώρας, μέσα από την αναβάθμιση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος και την εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος για τα παιδιά μας.
Η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε την πλήρη κατεδάφιση αυτής της προσπάθειας. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει στη σύγχρονη ιστορία μας.
Όμως, εξαιτίας των συνθηκών που βιώνει η πατρίδα μας, φοβάμαι ότι αυτή η κατεδάφιση θα έχει πολύ χειρότερες συνέπειες από οποιαδήποτε άλλη φορά και κανένας διάλογος δεν θα μπορέσει να θεραπεύσει.
Με εκτίμηση,
Άννα Διαμαντοπούλου
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Ο ΠΙΝΑΚΑΣ
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ