Λόγος εἰς τοὺς Ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ

 

Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου

ν ἴσως, ἀγαπητοί μου Πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἤθελε δοθῇ εἰς ἐμὲ τὸν ταπεινὸν τὸ χάρισμα τοῦτο, τὸ νά ἀποκτήσω δηλαδὴ μίαν γλῶσσαν ἀπὸ ἐκείνας ὅπου ἔχουσιν οἱ Ἄγγελοι, ὡς λέγει ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολος Παῦλος, -«ἐὰν τὰς γλώσσας τῶν Ἀγγέλων λαλῶ»-, βέβαιον καὶ ἀκόλουθο ἦταν ὅτι με τὴν ἀγγελικὴν αὐτὴν γλῶσσαν ἤθελε δυνηθῶ νά ἐγκωμιάσω κατ’ ἀξία τὸν Μιχαὴλ καὶ τὸν Γαβριήλ, τοὺς Ἀρχαγγέλους τοῦ Κυρίου• διότι φυσικῷ τῷ τρόπῳ, κάθε ὅμοιόν με τὸ ὅμοιον πάλιν δύνάται νά ἐπαινεθῇ καὶ εἰς τοὺς ἄλλους νά παρασταθῇ. Ἀνίσως καὶ εἴχα μίαν ἀπὸ τὰς πύρινους καὶ ἀΰλους ἐκείνάς γλώσσας ὅπου ἐδόθησαν εἰς τοὺς ἱεροὺς καὶ θείους Ἀποστόλους, πρεπόντως ἤθελε λαλήσω τὰ ὑπερφυσικὰ ἐγκώμια τῶν πύρινων καὶ ἀυλὼν Ἀρχιστρατήγων.

Κυριακή Ε' τοῦ Λουκᾶ

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

«πῆρχε καὶ ἕνας φτωχός, ὀνομαζόμενος Λάζαρος, ὁ ὁποῖος ἤταν ξαπλωμένος κοντὰ στήν πύλη τοῦ πλουσίου γεμάτος πληγὲς καὶ ἐπιθυμοῦσε νά χορτάσει ἀπὸ τὰ ψίχουλα πού ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου, ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλιὰ ἔρχονταν καὶ ἔγλειφαν τίς πληγὲς του».(Λουκ. 16, 19-31).

Βλέπετε τὴν πλήρη ἔλλειψη κοινωνίας τοῦ πλουσίου πρὸς τὸν φτωχὸ Λάζαρο; Ὁ πρῶτος παραχόρταινε καθημερινὰ ἀπὸ τὴν τράπεζά του πού ἤταν γεμάτη ἀπὸ παντὸς εἴδους φαγητὰ καὶ πολυτελῆ καρυκεύματα, ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἐπιθυμοῦσε νά χορτάσει καὶ ἀπὸ τὰ εὐτελέστατα πράγματα, γιατί ποτέ δέν εἶχε χορτάσει. Ἐκεῖνος ἔλαμπε ἀπὸ τὴν πορφύρα καὶ τὰ μεταξωτά πού φοροῦσε καὶ ἀπὸ τὸν ὑπερβολικὸ ἐξωραϊσμὸ τοῦ εὐρώστου σώματος, ἐνῶ ὁ Λάζαρος εἶχε καὶ τὰ ξεσχισμένα ῥάκη του γεμάτα ἀπὸ βρωμιὰ καὶ δυσωδία, γεμάτος πληγὲς καὶ περιρρεόμενος ἀπὸ πύο. Ἐκεῖνος καθόταν σὲ ψηλὸ θρόνο περικυκλωμένος ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ὑπηρετῶν, ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἤταν ξαπλωμένος κάτω στό ἔδαφος κοντὰ στήν πύλη μὴ ἔχοντας κάποιον οὔτε γιά νά ἀπομακρύνει τὰ σκυλιά.

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Νοεμβρίου 2024, ΙΘ΄ Κυριακῆς Ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. ια΄ 31 – ιβ΄ 9)

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ­Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρού­ρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαρ­γάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ. Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκα­λύψεις Κυρίου. οἶδα ἄν­θρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπα­γέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐ­ρανοῦ. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶ­δα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώ­πῳ λαλῆσαι.

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Νοεμβρίου 2024, Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. ις΄ 19-31)

19 νθρωπος δέ τις ν πλούσιος, κα νεδιδύσκετο πορφύραν κα βύσσον ε­φ­ραινόμενος καθ᾿ μέραν λαμπρς. 20 πτωχς δέ τις ν νό­ματι Λάζαρος, ς βέβλητο πρς τν πυλνα ατο λ­κωμένος 21 κα πιθυμν χορτασθ­­ναι π τν ψιχίων τν πιπτόντων π τς τραπέζης το πλουσίου· λλ κα ο κύνες ρχόμενοι πέλειχον τ λκη ατο. 22 γένετο δ ποθανεν τν πτωχν κα πενεχθ­ναι ατν π τν γγέλων­ ες τν κόλπον βρα­άμ· πέθανε δ κα  πλούσιος κα τάφη. 23 κα ν τ δ πάρας τος φθαλμος ατο­­πάρχων ν βασάνοις, ρ τν βραμ π μακρόθεν κα Λάζαρον ν τος κόλποις ατο. 24 κα ατς φωνήσας ε­πε·­ πάτερ βραάμ, λέη­σόν με κα πέμψον Λάζαρον ­να βά­ψ τ κρον το δακτύλου ατο δατος κα καταψύξ τν γλσσάν μου, τι δυ­νμαι ν τ φλογ ταύτ. 25 επε δ βραάμ· τέκνον, μνήσθητι τι πέλαβες σ τ γαθά σου ν τ ζω­­ σου, κα Λάζαρος ­­­μοίως­ τ κακά· νν δ ­­δε πα­ρακαλεται, σ δ δυ­ν­σαι·

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΥΦΛΙΟΥ κ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟ 2024