ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ

ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ & ΒΙΒΛΙΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΣΥΝΔΕΣΗ

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΤΙΣ 9, 10 ΚΑΙ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙΟΥ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Ο άγιος αρχιεπίσκοπος Λουκάς, κατά κόσμον Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο - Γιασενέτσκι, γεννήθηκε στις 14/27 Απριλίου 1877 στο Κέρτς της χερσονήσου της Κριμαίας. Το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ήταν ιδιόμορφο καθώς ο πατέρας του ήταν Ρωμαιοκαθολικός ενώ η μητέρα του, αν και ορθόδοξη, περιοριζόταν σε καλές πράξεις χωρίς να συμμετέχει ενεργά στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Πολύ νωρίς μετακομίζουν στο Κίεβο.

Στο Κίεβο ο Βαλεντίν αποφασίζει να σπουδάσει Ιατρική. Παίρνει το πτυχίο του το 1903 και παρακολουθεί μαθήματα οφθαλμολογίας.

Περισσότερα...

Ὁ Βασιλέας Χριστὸς

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σὲ μία ἀπὸ τὶς ὁμιλίες του ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυστόστομος λέει ὅτι ὁ καθένας ποὺ εἶναι προικισμένος μὲ δύναμη, μπορεῖ νὰ κυβερνήσει, μόνο ὅμως ἕνας βασιλιὰς μπορεῖ νὰ πεθάνει γιὰ τὸν λαό του. Κι αὐτὸ διακηρύσσεται τόσο ὑπέροχα καὶ τραγικὰ στὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ γίνεται ἄνθρωπος, στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Λέει τὸ Εὐαγγέλιο ὅτι οἱ κυβερνῆτες τῆς γῆς ὑποτάσσουν τοὺς λαοὺς τους, τοὺς κυβερνοῦν μὲ δύναμη ἀλλὰ μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε διαφορετικοὶ κυβερνῆτες, νὰ προσφέρουμε τὴ ζωή μας στοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ μπορέσουν ν’ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμα τῆς νέας ζωῆς ποὺ τοὺς δίνεται ἀπελευθερωμένοι ἀπὸ τὸν φόβο, τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ κακό.

Κι ὅμως, γιὰ νὰ γίνει αύτὸ ὑπάρχει μιὰ προϋπόθεση. Σκεφτόμαστε κι ἐλπίζουμε ὅτι ἐπειδὴ εἴμαστε χριστιανοὶ κατ’ ὅνομα, μποροῦμε νὰ μετέχουμε στὴ δόξα Του, ἀλλὰ ὑπάρχει μία προϋπόθεση. Θυμᾶστε πώς ὁ Χριστὸς, καθὼς πορευόταν πρὸς τὴν Σταύρωση, μίλησε στοὺς μαθητές Του καθ’ ὁδὸν πρὸς τὸν Φίλιππο Καίσαρα γιὰ τὸ ἐπερχόμενο πάθος του. Τὸ περιέγραψε μὲ λεπτομέρεια, προσπάθησε νὰ κάνει τοὺς Ἀποστόλους νὰ νοιώσουν τὸν τρόμο γιὰ ὅ,τι ἔμελλε νὰ συμβεῖ κι ὅτι Ἐκεῖνος, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ἔμελλε νὰ πεθάνει. Καὶ ἡ τελευταία του λέξη ἦταν ὅτι θὰ ἀνασταινόταν. Καὶ οἱ Ἀπόστολοι, κατὰ ἕνα τρόπο ἴσως ἀδιανόητο, ἄκουσαν μόνο τὰ τελευταῖα Του λόγια, τὰ λόγια ποὺ ὑπόσχονταν τὴ νίκη καὶ τὴ δόξα Του, τὴ νίκη καὶ τὴν ἐλευθερία τους, τὴ δόξα τους ἐπειδὴ ἦταν οἱ μαθητὲςΤου καὶ αὐτοὶ ποὺ Τὸν ἀκολούθησαν ἀπὸ τὴν ἀρχή. Καὶ ὅταν ἦλθαν στὸν Ἰησοῦ καὶ Τοῦ εἶπαν: «Ὅταν δοξαστεῖς, ἄφησε μας νὰ καθίσουμε στὰ δεξιὰ καὶ στὰ ἀριστερὰ τοῦ θρόνου τῆς δόξης Σου», ἔγινε σαφὲς στὸν Ἰάκωβο, τὸν Ἰωάννη καὶ τὴ μητέρα τους. Εἶχαν ξεχάσει, δὲν ἄκουσαν, δὲν κατανόησαν ὅτι ὁ Χριστὸς τοὺς εἶχε μιλήσει γιὰ τὸ τίμημα τῆς δόξας Του. Αὐτὸ ποὺ κατάλαβαν μόνο ἦταν ἡ μελλοντικὴ δόξα.

Περισσότερα...

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 29 Ἀπριλίου 2018

τοῦ Παραλύτου (Πράξ. θ΄ 32-42)

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη. καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾿Εν ᾿Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾿Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς ᾿Ιόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.

Περισσότερα...

Ευαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 29 Ἀπριλίου 2018

τοῦ Παραλύτου (Ἰωάν. ε΄ 1-15)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐτάρασσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

Περισσότερα...

Ἀναφορὰ σὲ θέματα τῆς Θείας Λειτουργίας

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+))

Ἡ Ἐκκλησία, σὰν ζωντανὸς ὀργανισμός, ἔχει τὴ δύναμη νὰ κρατάη ἐπάνω της ὅσα εἶναι γιὰ νὰ ζήσουν καὶ νὰ ἀφήνη ὅσα ἀπὸ μόνα τους εἶναι πιὰ νεκρά. Αὐτὸ ποὺ λέμε παράδοση δὲν εἶναι ἕνα νεκρὸ φορτίο, ποὺ πρέπει ἡ Ἐκκλησία νὰ τὸ σηκώνη ἐπάνω της, ἀλλὰ εἶναι μιὰ ζωντανὴ συνέχεια καὶ μιὰ δυναμικὴ πορεία πρὸς τὰ ἐμπρός. Ὅσα λοιπὸν εἶναι νὰ πεθάνουν θὰ πεθάνουν κι ἂς μὴ φοβούμαστε• ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν πεθαίνουν. Πρέπει νὰ εἴμαστε σὲ θέση, κάθε φορά, νὰ ξεχωρίζουμε τὸ οὐσιῶδες ἀπὸ τὸ ἐπουσιῶδες, χωρὶς νὰ φοβούμαστε ὅτι θίγεται τάχα ἡ πίστη, ὅταν πρέπει νὰ βάλωμε κάποια πράγματα στὴ θέση τους. Χρειάζεται βέβαια σύνεση, ποὺ ποτὲ δὲν πρέπει νὰ μᾶς λείπη.

Περισσότερα...

Περισσότερα Άρθρα...