Ἡ Ἀληθινή χαρά

Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰ γελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Ἰουλίου 2024, τῆς ἁγίας Κυριακῆς ( Γαλ. γ΄ 23-δ΄ 5)

Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρου­ρού­­μεθα συγκεκλει­σμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκα­λυ­φθῆ­ναι. ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡ­μῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πί­στεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐ­σμεν. πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρό­νον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰ­κο­νόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πα­­­τρός. οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Ἰουλίου 2024, Β΄ Ματθαίου (Ματθ. δ΄ 18-23)

18 Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀν­δρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς· 19 καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. 20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. 21 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. 22 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐ­τῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. 23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐ­­τῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐ­αγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ..

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
 
Πάτερ μου, εἶπε ὁ Μοτοβίλωφ, μιλᾶτε πάντα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὰν τὸν σκοπὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Πῶς ὅμως μπορῶ νὰ τὴν ἀναγνωρίσω; Οἱ καλὲς πράξεις εἶναι ὁρατές. Πῶς ὅμως μπορεῖ νὰ γίνη ὁρατὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα; Πῶς μπορῶ νὰ ξέρω, ἂν Αὐτὸ εἶναι μαζί μου ἢ ὄχι;

Στὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, ἀπάντησε ὁ στάρετς, φθάσαμε σὲ τέτοια χλιαρότητα στὴν πίστη καὶ σὲ τέτοια ἔλλειψη εὐαισθησίας ὡς πρὸς τὴν κοινωνίαν μας μὲ τὸν Θεό, ποὺ ἔχουμε ἀπομακρυνθῇ ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωή. Διάφορα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς φαίνονται σήμερα παράξενα. Παραδείγματος χάριν, διαβάζουμε ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐμποδίσθηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ κηρύξη τὸν λόγο στὴν Ἀσίαν, ἄλλα, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸν συνώδευσε ὅταν πῆγε στὴ Μακεδονία. Σὲ ἀρκετὰ χωρία τῆς Ἅγιας Γραφῆς ἀναφέρονται ἐμφανίσεις τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Σήμερα μερικοὶ λένε: «Εἶναι δυνατὸν νὰ δεχθοῦμε, ὅτι ἄνθρωποι μποροῦν νὰ δοῦν τὸν Θεὸ μ’ ἕνα τόσο συγκεκριμένο τρόπο; Ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς μορφώσεως, τῆς ἐπιστήμης, μπλεχτήκαμε σὲ ἕνα τέτοιο σκοτάδι ἀγνωσίας, ποὺ βρίσκομε ἀδιανόητα ὅλα αὐτὰ, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ παλαιοὶ εἶχαν μιὰ γνώση ἀρκετὰ σαφῆ, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ μιλοῦν ἀναμεταξύ τους γιὰ τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους σὰν γιὰ πράγματα πασίγνωστα καὶ καθόλου παράξενα».

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ὁ Χριστός, μετὰ τὴν Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς, σύμφωνα μέ τὴν βεβαιώσή Του, ἔστειλε, τὴν πεντηκοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν Ἀνάστασή Του καὶ τὴν δεκάτη ἀπὸ τὴν Ἀνάληψή Του, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Πατέρα.

Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶχε προαναγγείλει στούς Μαθητὲς τὴν Ἀποστολὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Καὶ ἐγώ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται» (Ἴωάν. ιδ’, 16-17). Καὶ ἀμέσως μετὰ εἶπε: «ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν» (Ἰωάν. ιδ’, 26). Καὶ μετὰ εἶπε: «συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγώ ἀπέλθω. Ἐὰν γὰρ ἐγώ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἂν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς» (Ἰωάν. ις’, 7).

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἰουνίου 2024, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων (Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2)

33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰρ­γάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέ­τυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφρα­ξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμ­βολὰς ἔκλιναν ἀλλο­τρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπα­νίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύ­χω­σιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­τι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθη­σαν, ἐπειράσθη­σαν, ἐν φό­νῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερού­μενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

  1. Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἰουνίου 2024, τῶν Ἀποστόλων (Ματθ. θ΄ 36, ι΄1-8)
  2. Μετὰ τὸν συσσεισμό, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας
  3. Ἡ Πεντηκοστὴ
  4. Ἀναμένοντας τόν Παράκλητο