ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η ιστορία της επιστήμης είναι η ιστορία χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι συνεισέφεραν στη γνώση που αποτελούσε την επιστήμη της εποχής τους. Πολλοί ωστόσο από αυτούς τους ανθρώπους ήταν γυναίκες που η ιστορία τους παραμένει ουσιαστικά άγνωστη γιατί σχεδόν όλοι θεωρούμε την ιστορία της επιστήμης, ιστορία ανδρών.

Οι γυναίκες αυτές είχαν να ξεπεράσουν τεράστια εμπόδια για να γίνουν επιστήμονες, και πολλές από αυτές στερήθηκαν την τιμή που τους άξιζε, εξαιτίας του φύλου τους ενώ αρκετές ήταν οι φορές που η εργασία τους αποδόθηκε σε άνδρες.

Παρακάτω γίνεται μικρή αναφορά σε γυναίκες που ασχολήθηκαν με τα Μαθηματικά:

Sonya Krukovski Kovalevski (1850-1891)

H Sonya γεννήθηκε στη Μόσχα το 1850. Η οικογένειά της ανήκε στην ανώτερη τάξη. Ο πατέρας της ήταν στρατηγός του πυροβολικού και η γερμανικής καταγωγής μητέρα της πολύ μορφωμένη. Ο παππούς της από την πλευρά της μητέρας της υπήρξε διάσημος μαθηματικός και αστρονόμος. Το 1868, η οικογένεια μετακόμισε στην Α. Πετρούπολη και ο πατέρας της επέτρεψε να σπουδάσει αναλυτική γεωμετρία και λογισμό με τον Strannoliubsky. Ήταν αντίθετος όμως με την προοπτική να ακολουθήσει η Sonya καριέρα μαθηματικού. Το Πανεπιστήμιο της Πετρούπολης δε δέχονταν φοιτήτριες και δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να σπουδάζει μια κοπέλα μόνη της στο εξωτερικό. Η αποφασισμένη να σπουδάσει μαθηματικά Sonya δεν είχε άλλη επιλογή από το να κάνει ότι συνήθιζαν πολλές νέες της ανώτερης τάξης εκείνη την εποχή. Παντρεύτηκε τον Vladimir Kovalevski και το 1869, έφυγαν πρώτα για τη Χαϊδελβέργη και μετά για το Βερολίνο. Εκεί δεν έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο αλλά εντυπωσίασε τόσο πολύ το σπουδαίο μαθηματικό Weierstrass, πατέρα της μαθηματικής ανάλυσης, που της έκανε επί τέσσερα χρόνια δωρεάν ιδιωτικά μαθήματα. Έτσι η Sonya συμπλήρωσε τις σπουδές της και την Άνοιξη του 1874 είχε ολοκληρώσει τρεις εργασίεs. Μετά από επίπονες προσπάθειες του Waierstrass, η Kovalevski πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο του Gottingen το 1875. Η ακαδημαϊκή κοινότητα όμως εξακολουθούσε να μη δέχεται την Kovalevski, κυρίως λόγω του φύλου της. Η μόνη θέση στην οποία έγινε δεκτή ήταν αυτή της δασκάλας της αριθμητικής σε δημοτικό σχολείο θηλέων στη Ρωσία. Πικραμένη, εγκατέλειψε για αρκετά χρόνια την έρευνα στα μαθηματικά. ?ρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες, να γράφει ποίηση, κριτικές και ένα μικρό μυθιστόρημα. Τα γραπτά της, όπου κυριαρχεί το ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών, απηχούσαν τις ριζοσπαστικές της ιδέες. Το 1878, απέκτησε μια κόρη και άρχισε σταδιακά να πείθεται από τον Waierstrass να επιστρέψει στη μαθηματική έρευνα. Εργάστηκε για λίγο στο Βερολίνο και μετά στο Παρίσι. Το 1883, ο σύζυγός της αυτοκτόνησε μετά από αποτυχία των επιχειρήσεών του. Την ίδια χρονιά έγινε επιτέλους δεκτή να διδάξει διαφορικές εξισώσεις στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης όπου σε λίγο διορίστηκε τακτική καθηγήτρια. Πέθανε το 1891 στη Στοκχόλμη μετά από γρίππη που εξελίχθηκε σε πνευμονία.

Ada Byron, Countess Lovelace (1815-1852)

Η Ada Byron γεννήθηκε στο Λονδίνο και ήταν κόρη του ποιητή George Gordon Noel, lord Byron και της Anne Isabelle Milbanke. Οι γονείς της χώρισαν μόλις ένα μήνα μετά τη γέννησή της και τέσσερις μήνες αργότερα ο Byron έφυγε οριστικά από την Αγγλία. Η Ada δε γνώρισε τον πατέρα της, που πέθανε στην Ελλάδα το 1823, και την ανατροφή της ανέλαβε η μητέρα της. Η Lady Byron ήταν αποφασισμένη να αποτρέψει την κόρη της από το να γίνει ποιήτρια και πίστευε ότι η μελέτη των μαθηματικών και της μουσικής ήταν ότι έπρεπε για να καταπολεμηθεί οποιαδήποτε κλίση της κόρης της προς την ποίηση. Η Ada σπούδασε μαθηματικά και μουσική με δασκάλους στο σπίτι, αλλά η συμμετοχή των κυριών της ανώτερης τάξης στον επιστημονικό τομέα δεν ήταν ιδιαίτερα αποδεκτή στην Αγγλία της εποχής εκείνης. Στα δεκαεφτά της, τη σύστησαν στη Mary Somerville, εξέχουσα μαθηματικό, η οποία την ενθάρρυνε να συνεχίσει τις σπουδές της στα μαθηματικά. Στη διάρκεια μιας γιορτής στο σπίτι της Somerville, γνώρισε τον Charles Babbage, καθηγητή μαθηματικών στο Cambridge, και άκουσε τις ιδέες του για μια νέα υπολογιστική μηχανή, τη διαφορική μηχανή (difference engine), τις οποίες όχι μόνο κατάλαβε αλλά μπόρεσε να εκφράσει καλύτερα από τον ίδιο. Το 1835, παντρεύτηκε τον William King με τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά. Ο άντρας της αργότερα κληρονόμησε έναν τίτλο ευγενείας και η Ada έγινε κόμησσα του Lovelace. Παρόλες τις προσπάθειές της να πάρει την άδεια να χρησιμοποιεί τη βιβλιοθήκη της Βασιλικής Εταιρείας, στο όνομα του συζύγου της, νωρίς το πρωί, η Εταιρεία δεν έκανε εξαίρεση στον κανόνα της που απέκλειε τις γυναίκες. Έτσι ο σύζυγός της, ο οποίος ήταν μέλος της Εταιρείας αντέγραφε ότι αυτή ήθελε από επιστημονικά βιβλία ή σημειώσεις και της τα έδινε. Ο κοινωνικός της κύκλος περιελάμβανε μεταξύ άλλων τον συγγραφέα Charles Dickens, το μεγάλο φυσικό Michael Faraday και τον εφευρέτη του καλειδοσκοπίου Sir David Brewster. Η Ada πέθανε από καρκίνο στην ηλικία των 36 χρόνων, όπως και ο πατέρας της. Σύμφωνα με την επιθυμία της, τάφηκε δίπλα του στον οικογενειακό τάφο των Byron. 

Agnesi Maria Gaetana (1718-1799)

Η Μαρία Ανιέζι ήταν το πρώτο από τα 21 παιδιά μιας εύπορης και μορφωμένης οικογένειας του Μιλάνου. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής Μαθηματικών και της παρείχε ανώτατη μόρφωση.Από μικρή έδειξε τις ιδιαίτερες ικανότητές της, μαθαίνοντας τέσσερις γλώσσες ως τα εννιά της χρόνια. Στη δε εφηβεία της έδειξε ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά. Το οικογενειακό της σπίτι ήταν κέντρο συγκεντρώσεων των πιο διακεκριμένων διανοουμένων και η Μαρία είχε τη δυνατότητα να συμμετέχει σε συζητήσεις σχετικές με τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά. Αντίθετα όμως με τη Μπάσι και τη Σατλέ απεχθανόταν την κοσμική ζωή των σαλονιών και έτσι μετά το θάνατο της μητέρας της αποτραβήχτηκε από τη δημόσια ζωή και ανέλαβε τη φροντίδα των μικρών αδελφών της. Το 1938 δημοσίευσε μια συλλογή δοκιμίων με θέμα τις φυσικές επιστήμες και τη φιλοσοφία με τίτλο Propositiones Philosophicai.Σε πολλά από αυτά τα δοκίμια εξέφραζε την άποψη ότι οι γυναίκες θα έπρεπε να μορφώνονται. Το πιο σημαντικό της έργο έχει τίτλο Analytical Institutions και προκάλεσε αίσθηση στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Είναι ένα έργο πάνω στον διαφορικό και ολοκληρωτικό λογισμό, αποτελώντας μια σύνθεση των μαθηματικών του Ντεκάρτ, του Νεύτωνα και του Λάϊμπνιτς. Η Αgnesi είναι γνωστή από την καμπύλη με το όνομα "Witch of Agnesi"( μάγισσα της Agnesi). Το όνομα δε, προέκυψε ως εξής: Ονομάστηκε versiera από το Λατινικό ρήμα vertere που σημαίνει αναποδογυρίζω. Όμως η λέξη versiera αποτελεί σύντμηση της ιταλικής λέξης avversiera που σημαίνει "η σύζυγος του διαβόλου". Όταν το κείμενο μεταφράστηκε στα αγγλικά η λέξη versiera μπερδεύτηκε με την avversiera και μεταφράστηκε ως "μάγισσα". Η Agnesi μετά το θάνατο του πατέρα της εγκατέλειψε τα μαθηματικά και πέρασε το υπόλοιπο του βίου της με βαθιά κατάνυξη και έργα φιλανθρωπίας.

Emmy Noether (1882-1935)

H Emmy Noether γεννήθηκε το 1882 στο Erlangen της Γερμανίας. Ο πατέρας της, Max Noether, ήταν διακεκριμένος μαθηματικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της πόλης. Η μητέρα της, Ida Kaufman, προέρχονταν από εύπορη οικογένεια. Από το 1889 έως το 1897 φοίτησε σε σχολείο του Erlangen και παρακολούθησε μαθήματα γερμανικών, αγγλικών, γαλλικών, αριθμητικής και πιάνου. Το 1900, πήρε πτυχίο που της επέτρεπε να διδάσκει αγγλικά και γαλλικά σε σχολεία θηλέων. Όμως η Noether δεν έγινε τελικά καθηγήτρια γλωσσών αλλά αποφάσισε να ακολουθήσει το δύσκολο για τα κορίτσια της εποχής εκείνης δρόμο και να σπουδάσει μαθηματικά. Στις γυναίκες επιτρέπονταν να παρακολουθούν ανεπίσημα τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο και μόνο μετά από άδεια του κάθε καθηγητή. Ξεκίνησε τις σπουδές της ως ακροάτρια στο Erlangen το 1901. Το 1902, πέρασε τις εισαγωγικές εξετάσεις και φοίτησε αρχικά ως ακροάτρια και στη συνέχεια κανονικά στα Πανεπιστήμια του Gottingen και του Erlangen έως το 1907 που πήρε το διδακτορικό της. Kαθηγητές της ήταν οι σπουδαίοι μαθηματικοί Hilbert, Minkowski και Klein. O δρόμος της ακαδημαϊκής καριέρας ήταν ακόμη κλειστός για τις γυναίκες και η Emmy παρέμεινε στη γενέτειρά της όπου βοηθούσε τον πατέρα της και παράλληλα ασχολούνταν με τη δική της έρευνα. Με την εμφάνιση των πρώτων της επιστημονικών δημοσιεύσεων η φήμη της άρχισε να εξαπλώνεται και το 1913 έδωσε διάλεξη στη Βιέννη. Το 1915, οι Hilbert και Klein την κάλεσαν στο Gottingen όπου έδωσαν σκληρές μάχες με την ακαδημαϊκή κοινότητα για να γίνει δεκτή στο Πανεπιστήμιο. Τελικά, το 1919, η Noether απέκτησε το δικαίωμα να διδάσκει χωρίς αμοιβή. Το 1922, άρχισε να παίρνει ένα μικρό μισθό. Η θέση της όμως στο Πανεπιστήμιο του Gottingen δεν άλλαξε όχι μόνο γιατί ήταν γυναίκα αλλά επίσης γιατί ήταν Εβραία, οπαδός του ειρηνιστικού κινήματος και του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Τον Απρίλιο του 1933, οι ναζί προκάλεσαν την απόλυσή της από το Πανεπιστήμιο γιατί ήταν Εβραία. H παραμονή της στη Γερμανία ήταν πια επικίνδυνη και το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, η Noether δέχτηκε θέση επισκέπτη καθηγητή στο Bryn Mawr College στις ΗΠΑ. Δίδαξε επίσης στο Institute for Advanced Study του Princeton. Το 1935, αρρώστησε βαριά και πέθανε μετά από εγχείριση στην οποία υπεβλήθη.

Laura Maria Bassi (1711-1778)

Η Bassi γεννήθηκε στη Bologna της Ιταλίας, από πατέρα δικηγόρο o οποίος της εξασφάλισε μια επιστημονική κατάρτηση. Διδάχθηκε μαθηματικά, φιλοσοφία, ανατομία, φυσικές επιστήμες και γλώσσες από τον δρα Gaetano Tacconi που ήταν καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Bologna, το αρχαιότερο της Ευρώπης. Το 1732 πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις επί πτυχίω στο πανεπιστήμιο της Bologna και έγινε η δεύτερη γυναίκα που απέκτησε ακαδημαϊκούς τίτλους σπουδών. Έγινε δε, στα 1732, η πρώτη γυναίκα καθηγητής στον κόσμο, όταν η σύγκλητος του Πανεπιστημίου της Bologna πρόσφερε στην Bassi μια έδρα υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Θα δίδασκε μόνο σε ειδικές επίσημες περιπτώσεις. Φαίνεται ότι ο διορισμός της Bassi ως καθηγήτριας είχε σκοπό να τραβήξει την προσοχή σ'αυτό το σπουδαίο κάποτε αλλά ξεπερασμένο πια ίδρυμα. Ο κόσμος συνέρεε για να ακούει τις διαλέξεις της και περαστικοί Ευρωπαίοι λόγιοι σταματούσαν για να γνωρίσουν τη ξακουστή Δοκτορέσα. Κατά την τελετή της απονομής του πτυχίου, η Bassi έλαβε ως δώρο ένα δαχτυλίδι που σήμαινε τον εικονικό γάμο της τόσο με την πόλη όσο και με το πανεπιστήμιο. Η Bassi αρνήθηκε να συμμορφωθεί μ' αυτές τις προδιαγραφές και,στα 1738, παντρεύτηκε το φυσικό Dr.Giuseppe Verati και απέκτησε δώδεκα παιδιά.. Συνέχισε να διδάσκει στο σπίτι της πάνω στην πειραματική φυσική και στα 65 της χρόνια διορίστηκε στην αντίστοιχη έδρα στο πανεπιστήμιο με βοηθό το σύζυγό της. Η Βassi έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην εισαγωγή της Νευτώνιας Φυσικής φιλοσοφίας και της πειραματικής φυσικής στην Ιταλία. Όμως παρά την προσωπική της επιτυχία δεν κατάφερε να ανοίξει το δρόμο για άλλες γυναίκες.

Maria Cunitz (~1610-1664)

Η Maria Cunitz, πρώτη σύγχρονη γυναίκα επιστήμονας, γεννήθηκε σε περιοχή της Σιλεσίας που ανήκει σήμερα στην Πολωνία, μετά το 1604 και πριν το 1610. Ο πατέρας της ήταν γιατρός και η οικογένειά της εύπορη. Τη μόρφωσή της ανέλαβε ο πατέρας της μια που δεν ήταν δυνατό να γίνει δεκτή στο Πανεπιστήμιο. Διδάχθηκε μαθηματικά, ιατρική, επτά ξένες γλώσσες, αστρονομία και αστρολογία. Το 1630, παντρεύτηκε τον Elias Von Lowen, ο οποίος ήταν εξαιρετικά μορφωμένος, συμμερίζονταν το ενδιαφέρον της για την αστρονομία, αναγνώριζε τις ικανότητές της και την ενθάρρυνε. Ως αστρονόμος, η Cunitz είναι κυρίως γνωστή για το έργο της Urania Propitia (1650). Στο βιβλίο της μετέφρασε και απλοποίησε τους πίνακες των κινήσεων των πλανητών του Johannes Kepler. Πολλοί ερευνητές ήρθαν σε επαφή με το έργο του Κεπλερ μέσω των μεταφράσεών της που για αιώνες ήταν οι μόνες που υπήρχαν.

Maria Margrete Winckelmann (1670-1720)

Η Maria Margrete Winckelmann γεννήθηκε στη Λειψία το 1670. Πρώτος της δάσκαλος υπήρξε ο Christoph Arnold, ο αποκαλούμενος "στρονομικός χωριάτης". To 1692, H Μaria παντρεύτηκε τον κατά τριάντα χρόνια μεγαλύτερό της αστρονόμο Gottfried Kirch ο οποίος ανέλαβε την εκπαίδευση τόσο της συζύγου του όσο και των τριών αδελφών του. Το 1700, ο Kirch διορίσθηκε Βασιλικός Αστρονόμος στην Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου. Για δέκα χρόνια, ως το θάνατο του Kirch, η Maria δούλεψε ακούραστα και ισότιμα μαζί του στην παρατήρηση του ουρανού. Παρά το γεγονός ότι ήταν αυτή που ανακάλυψε τον κομήτη του έτους 1702, το επίτευγμα αυτό αποδόθηκε στο σύζυγό της και ο κομήτης πήρε το όνομά του. Το 1716, ο γιος της εκλέχθηκε διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Βερολίνου και η Maria έγινε βοηθός του μια που η δική της αίτηση να διορισθεί στην Ακαδημία δεν έγινε δεκτή λόγω του φύλου της. Ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που την υποστήριξε ήταν ο κορυφαίος επιστήμονας και πρόεδρος της Ακαδημίας Gottfried Leibniz, ο οποίος την παρουσίασε στην πρωσική αυλή. Αργότερα η ίδια αρνήθηκε την πρόσκληση του Μεγάλου Πέτρου να επισκεφθεί την Αγία Πετρούπολη Σημαντικότερες συνεισφορές της στην Αστρονομία ήταν οι παρατηρήσεις της για το Βόρειο Σέλας και οι εργασίες της για τις συζυγίες των πλανητών.

Marie Sophie Germain (1776-1831)

Η Marie Sophie Germain ήταν κόρη ενός εύπορου εμπόρου μεταξωτών. Το σπίτι της ήταν τόπος συνάντησης ατόμων με φιλελεύθερες ιδέες και από μικρή είχε συνηθίσει να ακούει πολιτικές και φιλοσοφικές συζητήσεις. Η περιγραφή του θανάτου του Αρχιμήδη από το Ρωμαίο στρατιώτη, που έτυχε να διαβάσει όταν ήταν δεκατριών ετών, τη συγκίνησε και κέντρισε το ενδιαφέρον της για τα μαθηματικά. Παρά τις προσπάθειες των γονιών της να την αποτρέψουν, στερώντας της το φωτισμό και τη θέρμανση, μελέτησε μόνη της, εκτός από λατινικά και ελληνικά, τον Newton και τον Euler. Τελικά οι γονείς της αποδέχθηκαν την κλίση της στις επιστήμες και παρόλο που δεν παντρεύτηκε συνέχισαν να τη στηρίζουν οικονομικά. Μετά την Γαλλική Επανάσταση ιδρύθηκε η Ecole Polytechnique η οποία δε δέχονταν γυναίκες ως σπουδάστριες. Η Sophie όμως μελετούσε μόνη της τα κείμενα των διαλέξεων και έστειλε μια διατριβή της στον Lagrange υπογράφοντάς την ως M. Le Blanc. Ο Lagrange εντυπωσιάστηκε από την πρωτοτυπία και την οξυδέρκεια του συγγραφέα και όταν πληροφορήθηκε την πραγματική της ταυτότητα έγινε σύμβουλος και υποστηρικτής της. Συνεργάστηκε επίσης μέσω αλληλογραφίας με τον Legendre σε θέματα σχετικά με τη θεωρία των αριθμών. Μεταξύ 1804 και 1809, έγραψε δώδεκα επιστολές στον Gauss ο οποίος επαίνεσε τις αποδείξεις της στη θεωρία των αριθμών ενώ η πραγματική της ταυτότητα αποκαλύφθηκε μόλις το 1806.

Mary Fairfax Somerville (1780-1872)

H Mary Fairfax Somerville γεννήθηκε στη Σκωτία. Ο πατέρας της ήταν ανώτερος αξιωματικός του Ναυτικού. Η τυπική μόρφωση που έλαβε ήταν στοιχειώδης, ένας χρόνος σε οικοτροφείο. Διψούσε όμως για μάθηση γι' αυτό και ασχολήθηκε μόνη της πρώτα με τα Λατινικά και αργότερα με τα Μαθηματικά. Μελέτησε Μαθηματικά από τα βιβλία των αδελφών της γεγονός που προκάλεσε την ανησυχία της οικογένειάς της. Μόνο όταν κέρδισε ένα μετάλλιο σε μαθηματικό διαγωνισμό, άρχισαν όλοι να παίρνουν στα σοβαρά το ενδιαφέρον της. Πολύ θετική υπήρξε και η υποστήριξη του συζύγου της. Η μεγάλη συνεισφορά της Sommerville στην επιστήμη ήταν η μετάφραση από τα γαλλικά στα αγγλικά του μνημειώδους βιβλίου του Laplace "Ουράνια Μηχανική". Η ίδια πρόσθεσε δικά της σχόλια, σημειώσεις αναμφισβήτητης αξίας καθώς και ετυμολογικές εξηγήσεις μαθηματικών όρων. Για το επιστημονικό της έργο, που περιλαμβάνει πολλές μελέτες στα Μαθηματικά και τη Φυσική, τιμήθηκε και συνταξιοδοτήθηκε από τη βασίλισσα Βικτωρία. Η αναγνώριση των ικανοτήτων της όμως δεν έφτασε ως το σημείο να ανοίξουν γι' αυτήν οι πόρτες της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών.

Cavendish Margaret Duchess of Newcastle (1623-1673)

H Margaret μεγάλωσε σε οικογένεια αριστοκρατών του Essex και έλαβε την πρέπουσα για μια κοπέλα της εποχής μόρφωση. Διδάχθηκε στο σπίτι κέντημα, τραγούδι, χορό και απαγγελία.Η δίψα της για μάθηση την οδήγησε να επιλέξει ως σύζυγο τον κατά τριάντα χρόνια μεγαλύτερο William Cavendish, Δούκα του Newcastle o οποίος είχε στενές σχέσεις με τους επιστημονικούς κύκλους. Τόσο ο William όσο και ο αδελφός του, Sir Charles Cavendish, ανήκαν σε ομάδα φιλοσόφων που υποστήριζαν την ιδέα της ατομικότητας της ύλης και έδωσαν στη Margaret μαθήματα Φυσικών Επιστημών και Φιλοσοφίας. Χωρίς τυπική μόρφωση, η Margaret έγραψε δεκατέσσερα βιβλία περί Φυσικής και Φιλοσοφίας που δημοσιεύθηκαν με δαπάνη του συζύγου της. Το 1667, μετά από σκληρούς αγώνες, της δόθηκε η άδεια από τη Βασιλική Εταιρία Επιστημών να παραστεί σε μια συνεδρία στην οποία ο Boyle θα εκτελούσε ένα από τα ονομαστά πειράματά του. Η Margaret ήταν εκείνη που προώθησε την εκλαϊκευση της μηχανιστικής φιλοσοφίας της φύσης, η οποία αποτελούσε το θεμέλιο λίθο της επιστημονικής επανάστασης. Οι επιθέσεις που δέχθηκε δεν ήταν τόσο για τις απόψεις της, όσο για λογοκλοπή, αφού "καμιά κυρία δεν μπορούσε να καταλάβει τόσο δύσκολες λέξεις". Το φύλο, οι προσωπικές της εκκεντρικότητες και η έλλειψη κανονικής εκπαίδευσης ήταν αδύνατο να της εξασφαλίσουν άλλη θέση στην ιστορία παρά μόνο αυτή μιας ιδιόρρυθμης προσωπικότητας. Γι' αυτό ήταν γνωστή στην εποχή της ως "η τρελή Ματζ".

Emilie de Breteuil Marquise de Chatelet (1706-1749)

H Emilie de Breteuil γεννήθηκε στο Παρίσι. Ο πατέρας της ήταν επικεφαλής εθιμοτυπίας στην αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου του 14ου. Όσο ήταν μικρή δεν έλαβε εκπαίδευση γι' αυτό και σε μεγαλύτερη ηλικία σπούδασε συστηματικά άλγεβρα και νευτώνια φυσική με το διάσημο μαθηματικό Maupertuis. Σε ηλικία 19 ετών παντρεύτηκε τον μαρκήσιο του Chatelet ο οποίος ήταν στρατιωτικός και έλειπε συχνά.. Η Emilie συνήθιζε να φιλοξενεί μαθηματικούς, φιλόσοφους και συγγραφείς από όλη την Ευρώπη στον πύργο της κοντά στο Στρασβούργο. Ο σπουδαίος φιλόσοφος και συγγραφέας Voltaire υπήρξε ένας από τους πιο στενούς της φίλους. Από το καλοκαίρι του 1734 έως το θάνατό της το 1749, η Emilie και ο Voltaire ασχολήθηκαν με τη μελέτη των μαθηματικών και της νευτώνιας φυσικής στην τεράστια βιβλιοθήκη και στο εργαστήριο που είχαν εγκαταστήσει στον πύργο. H Emilie μετέφρασε από τα αγγλικά στα γαλλικά και συμπλήρωσε με δικά της σχόλια και σημειώσεις το μνημειώδες έργο "Philosophiae Naturalis Principia Mathematica" του Isaac Newton. Η μετάφραση κυκλοφόρησε στο Παρίσι δέκα χρόνια μετά το θάνατό της και παραμένει δόκιμη μέχρι σήμερα. Η μαρκησία ήταν αυτή που έφερε στη Γαλλία το πνεύμα της μετάβασης από την ξεπερασμένη καρτεσιανή επιστήμη στη νευτώνεια κοσμική αντίληψη.

Υπατία η Αλεξανδρινή (375-415)

H Υπατία γεννήθηκε και έζησε στην Αλεξάνδρεια μια εποχή που τις γυναίκες τις θεωρούσαν κάτι κατώτερο από ανθρώπους. Ήταν κόρη του φωτισμένου μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα και με την καθοδήγησή του έλαβε μια εξαιρετική μόρφωση. Έγινε επικεφαλής της Πλατωνικής Σχολής της Αλεξάνδρειας όπου και δίδαξε φιλοσοφία και μαθηματικά. Ανάμεσα στους μαθητές της υπήρξε ο Συνέσιος ο Κυρηναίος, ο μετέπειτα επίσκοπος Πτολεμαϊδας, καθώς και ο Ρωμαίος διοικητής Ορέστης. Νεοπλατωνική φιλόσοφος η ίδια, συνέβαλε στη διατήρηση της παράδοσης του Πλατωνισμού αρνούμενη να προσηλυτισθεί στον Χριστιανισμό. Το κύρος της ήταν τέτοιο ώστε συγκέντρωνε γύρω της ένα σημαντικό πλήθος αφοσιωμένων οπαδών. Αυτό έγινε αφορμή να θανατωθεί βίαια από φανατισμένους χριστιανούς οι οποίοι φοβήθηκαν την ευρυμάθεια και το βάθος των επιστημονικών της γνώσεων. Το συγγραφικό της έργο, το οποίο δεν έχει σωθεί, περιλάμβανε ερμηνευτικά υπομνήματα σε αρχαία συγγράματα όπως του Ευκλείδη, Απολλώνιου και Διόφαντου.