ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Μία εμπνευσμένη ιστορία ? πως μια δασκάλα έμαθε να διδάσκει σωστά στους μαθητές της. Η διδασκαλία, περιλαμβάνει πιο πολλά από το να διδάσκεις μόνο ανάγνωση, γραφή και αριθμητική.

Καθώς ο Μάνος στεκόταν στην τάξη της Ε' δημοτικού την πρώτη μέρα του σχολείου της, η κυρία Τζοβάννα, είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Κοίταξε τους μαθητές της και είπε πως τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Αλλά αυτό ήταν αδύνατον.

Εκεί, στην μπροστινή σειρά, βυθισμένο στο κάθισμα του, ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μάνος Μανούσας. Η κυρία Τζοβάννα, είχε παρακολουθήσει τον Μάνο την προηγούμενη χρονιά και είχε προσέξει πως, ο Μάνος δεν έπαιζε καλά με τα άλλα παιδιά.

Τα ρούχα του, ήταν τσαλακωμένα. Πάντα φαινόταν, ότι χρειαζόταν μπάνιο και ο Μάνος μπορούσε να είναι πολύ δυσάρεστος.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλέας κι είχε μια θυγατέρα. Της έλεγε να την παντρέψει ? δεν ήθελε. Της έλεγε για τον έναν, της έλεγε για τον άλλον ? κανέναν δεν ήθελε.

Του λέει μια μέρα:

- Πατέρα, να πας να μου πάρεις ένα τσουβάλι μύγδαλα, ένα τσουβάλι σιμιγδάλι κι ένα τσουβάλι ζάχαρη.

Πήγε ο πατέρας της και της τα πήρε. Κλειδώθηκε αυτή σε μια κάμαρηκαι είπε:

- Εγώ θα κλειδωθώ σε μια κάμαρα σαράντα μέρες και να μη με γυρέψετε ντιπ.

Κλειδώθηκε σε μια κάμαρη, έσπασε τα μύγδαλα, τα καθάρισε, τα ετοίμασε ούλα, έπιασε και ζύμωσε το σιμιγδάλι, τα μύγδαλα και τη ζάχαρη και ιστόρησε έναν άνθρωπο. Αφού τον έφκιασε, κάθισε στο κεφάλι του, τον λιβάνιζε κι έλεγε:

- Δε μου μιλείς, μάτια μου; Δε μου μιλείς, φως μου;

Αυτά τα 'κανε σαράντα μέρες κι έκλαιε...

Η ιστορία αφορά έναν διάσημο ερευνητή, ο οποίος εξιστόρησε σε έναν αρθρογράφο εφημερίδας, την εμπειρία που είχε όταν ήταν μικρό παιδί. Ουσιαστικά, ο αρθρογράφος απορούσε για το πως ο ερευνητής ήταν τόσο δημιουργικός και τι ήταν αυτό που τον έκανε να είναι τόσο ξεχωριστός από τους άλλους. Ο ερευνητής υποστήριξε ότι κατά την γνώμη του η δημιουργικότητά του οφείλεται σε μια εμπειρία που είχε όταν ήταν μικρό παιδί και στο πως χειρίστηκε η μητέρα του μια ζημιά που έκανε.

Όταν ήταν δύο ετών, θυμάται που κάποια μέρα προσπαθούσε να βγάλει από το ψυγείο ένα μπουκάλι γάλα, όταν του γλίστρησε από τα χέρια του και έπεσε στο πάτωμα. Το γάλα χύθηκε σε όλο το πάτωμα δημιουργώντας μια μεγάλη λίμνη από γάλα και λερώνοντας σχεδόν τα πάντα μέσα στην κουζίνα.

Όταν ήρθε η μητέρα του στην κουζίνα, δεν του έβαλε ούτε τις φωνές, ούτε νευρίασε, ούτε του έκανε κήρυγμα για να είναι πιο προσεκτικός. Αντιθέτως, του είπε:

- Ρόμπερτ, τι εκπληκτικό και όμορφο χάος δημιούργησες εδώ! Σπάνια βλέπω τόσο μεγάλη λίμνη από γάλα. Λοιπόν, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Θα ήθελες να καθίσεις στο πάτωμα και να παίξεις λίγο μέσα στη λίμνη πριν καθαρίσουμε;