Η ιδέα της άντλησης ενέργειας από την κίνηση των κυμάτων είναι παλιά όσο και ο... Ναπολέοντας: το 1799 ο μαθηματικός και μηχανικός Pierre Girard κατέθεσε μαζί με τον γιο του μια εφεύρεση που υποτίθεται ότι θα αξιοποιούσε τη δύναμη των κυμάτων. Ωστόσο την ίδια χρονιά ακολούθησε τον Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, ως επικεφαλής της επιστημονικής αποστολής, οπότε τα σχέδιά του έμειναν στα χαρτιά.
Για την ιδέα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από τα κύματα χρειάστηκε να περάσει άλλος ένας αιώνας: τον Απρίλιο του 1899 o γερμανός μετανάστης Max Gehre κατέθεσε στον Καναδά την ευρεσιτεχνία του για μια «γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος από τα κύματα». Η ιδέα του ήταν απλή όσο και το θαλάσσιο ποδήλατο: τα κύματα γυρνούν κάποια «πετάλια» και η κινητική ενέργεια μετατρέπεται σε ηλεκτρική.
Η πρώτη από τις τρεις αυξήσεις στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος για 2013, είναι γεγονός και η Greenpeace με άρθρο συνεργάτη της, στη διαδικτυακή της σελίδα, υπενθυμίζει στους καταναλωτές τρόπους για να μειώσουν την άσκοπη κατανάλωση ρεύματος και να εξοικονομήσουν χρήματα αλλάζοντας τις καθημερινές τους συνήθειες.
Κι αυτό γιατί τα ιπτάμενα έντομα με το φαρμακερό κεντρί ίσως κρύβουν το μυστικό των αρωμάτων και της γεύσης του κρασιού. Όπως λέει ο Ντούτσιο Καβαλιέρι, καθηγητής μικροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φλορεντίας στην Ιταλία "οι σφήκες είναι από τους μεγαλύτερους οινόφιλους".
Η ερευνητική ομάδα του Καβαλιέρι ανακάλυψε πως οι σφήκες και οι μπάμπουρες δαγκώνουν τα σταφύλια και συμβάλλουν στην έναρξη της ζύμωσης ενόσω οι καρποί είναι ακόμα στο αμπέλι. Αυτό γίνεται διότι με το δάγκωμα, οι σφήκες μεταδίδουν έναν ζυμομύκητα που ακούει στο όνομα Saccharomyces cerevisiae και που δεν είναι τίποτε άλλο από τη μαγιά που δημιουργεί το κρασί, τη μπύρα και το ψωμί.
Ο Καβαλιέρι σημειώνει πως η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική και για ένα διαφορετικό λόγο: διότι υπογραμμίζει τη διασύνδεση ανάμεσα στις φυτικές και ζωικές μορφές ζωής στον φυσικό κόσμο και την εξάρτηση του ανθρώπου από το αυτό το σύστημα σχέσεων. Οι οινοποιοί μπορούν βέβαια να προσθέσουν μαγιά εκ των υστέρων, ωστόσο η γεύση δεν είναι η ίδια χωρίς τη συμβολή της σφήκας η οποία δίνει στο κρασί τα αρώματα και κυρίως την πολυπλοκότητα στη γεύση.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τη σύνδεση ανάμεσα στις σφήκες και το κρασί αναλύοντας τα γονίδια της μαγιάς, τα οποία βρίσκονται και στα εντόσθια των εντόμων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι φύτευαν λουλούδια δίπλα στα αμπέλια ώστε να προσελκύσουν πολύτιμα για τη ζύμωση και την ποιότητα του κρασιού έντομα.
Την καλλιέργεια ενός φυτού που μπορεί να τον καταστήσει ανεξάρτητο ενεργειακά προτείνουν στον Έλληνα αγρότη- αλλά και τον καταναλωτή που διαθέτει ιδιοκτησία (αγροτική γη) -Έλληνες ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητικές ομάδες των εργαστηρίων Γεωργίας και Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας Φυτών του Τμήματος Γεωπονίας Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος, εκπροσωπούμενο από τον καθηγητή Νικόλαο Δαναλάτο και το Εργαστήριο Αγροτικό Χώρου του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, εκπροσωπούμενο από τον καθηγητή Δημήτριο Γούσιο, εκπόνησαν πιλοτικό πρόγραμμα παραγωγής, μεταποίησης και διάθεσης στερεών βιοκαυσίμων ως φθηνή και περιβαλλοντικά ενδεδειγμένη εναλλακτική λύση, με τίτλο «Καλλιεργώ το καύσιμό μου».
Στόχος του προγράμματος είναι- μεταξύ άλλων -η ενίσχυση των αγροτικών νοικοκυριών που μαστίζονται από τη γενικότερη οικονομική κρίση λόγω και της ραγδαίας αύξησης της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης.
Οι ερευνητές στο πλαίσιο προώθησης της αγροενέργειας και δόμησης του αγροενεργειακού τομέα προτείνουν στους καλλιεργητές μια σειρά από εφικτές προτάσεις ξεκινώντας από την καλλιέργεια της αγριαγκινάρας για παραγωγή πελλέτας- για οικιακή κατανάλωση τουλάχιστον σε πρώτη φάση.
Η συγκεκριμένη καλλιέργεια, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ικανή να «απαντήσει» τόσο στην ενεργειακή αυτοδυναμία των ελληνικών νοικοκυριών όσο και σε ζητήματα περιβαλλοντικά και κοινωνικά διότι είναι ξηρική καλλιέργεια, δεν απαιτεί τη χρήση καλλιεργούμενης έκτασης υψηλής παραγωγικής αξίας και δίνει πολλαπλά περιβαλλοντικά οφέλη τόσο στο ίδιο το αγροτεμάχιο όσο και στο οικοσύστημα, μέσω της ελάχιστης χρήσης εισροών (λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων).