ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

«Κοιμητήριο»

Εδώ κοίτονται όσοι απόμειναν πίσω.

Όσοι ξέχασαν και ξεχάστηκαν,
Όσοι σκότωσαν και σκοτώθηκαν.

Ψυχές που απογυμνώθηκαν
Στην οδύνη, μες στη μάταιη θλίψη.

Όσοι αρνήθηκαν το σώμα και το αίμα.

Οι πολύ ωραίοι, οι πολύ άγονοι,
Οι λυπημένοι, οι απαρηγόρητοι.

Τόσες ψυχές μες στην ψυχή μου.

Μες στην καρδιά μου είναι ένα κοιμητήριο.

Όσοι κοιμούνται και περιμένουν,
Κάποτε θ' αναστηθούν σταματημένοι
Όπως ακίνητες πέτρες ή ομοιώματα δέντρων.
Όποιος αγάπησε θάναι ο αγαπημένος.

Γιώργος Θέμελης

Ο Γιώργος Θέμελης(εκπαιδευτικός, ποιητής, μελετητής και μεταφραστής) γεννήθηκε το 1900 στη Σάμο και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Το όνομά του συνδέθηκε με τη Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε και έζησε ως το τέλος της ζωής του (Απρίλης του 1976). Στη Θεσσαλονίκη, άλλωστε, διαμορφώθηκε η ποιητική του προσωπικότητα, κι αυτή στάθηκε η πνευματική του πατρίδα.

Ως φιλόλογος δίδαξε στο Πειραματικό Σχολείο και στα Εκπαιδευτήρια Βαλαγιάννη. Διετέλεσε Γενικός Γραματέας και Μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από την ίδρυσή του, το 1961, και έως το 1965.

Η ποιητική ιστορία του Θέμελη αρχίζει ουσιαστικά με τον πόλεμο και την κατοχή. Τότε μυήθηκε στα νεότερα ποιητικά ρεύματα από τον πρωτοποριακό κύκλο του περιοδικού «Κοχλίας», του οποίου υπήρξε τακτικός συνεργάτης.