ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει για κρίσεις πανικού, εκείνοι που δεν τις έχουν ζήσει μπορεί να δυσκολευτούν να καταλάβουν το πόσο τρομακτικές εμπειρίες μπορεί να γίνουν. Μία κρίση πανικού δεν είναι απλώς ένα έντονο αίσθημα άγχους, αλλά μάλλον μια έκρηξη τρόμου την οποία ο εγκέφαλος διατηρεί μόνο για πραγματικά τρομακτικά γεγονότα.

Οι κρίσεις πανικού συχνά, επίσης, συνδέονται και με έντονες σωματικές αντιδράσεις, και έτσι συχνά παρερμηνεύονται από εκείνους που τις βιώνουν, ως κάποιο άλλο, πραγματικά σοβαρό θέμα υγείας. Παρά το γεγονός ότι είναι σχετικά συνηθισμένες, οι κρίσεις πανικού συχνά δεν είναι πλήρως κατανοητές, και ως εκ τούτου πολλοί άνθρωποι υποφέρουν άσκοπα επειδή δεν γνωρίζουν ότι αυτό που βιώνουμε είναι ψυχολογικής φύσεως και υπάρχει γι' αυτό μια αποτελεσματική θεραπεία.

Η επιβράβευση αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ανατροφή ενός παιδιού, αρκεί να γίνεται συνετά και όχι υπερβολικά. Ο Αμερικανός παιδίατρος Roy Benaroch στο best seller βιβλίο του Solving Health and Behavioral Problems from Birth through Preschool: A Parent's Guide (Λύσεις για Προβλήματα Υγείας και Συμπεριφοράς από τη Γέννηση ως την Προσχολική ηλικία) μας εξηγεί τους σωστούς τρόπους για να επιβραβεύουμε ένα παιδί.

Όλοι οι γονείς επαινούν τα παιδιά τους όταν φέρνουν καλούς βαθμούς, πετυχαίνουν υψηλές επιδόσεις ή κάνουν μια σωστή πράξη. Ωστόσο όπως μας λέει ο δόκτωρ Bernaroch κάποιες φορές οι γονείς απλώς υπερβάλλουμε. Φυσικά δεν το κάνουν επίτηδες, απλώς οι υπερβολικοί έπαινοι, όπως και οι ανύπαρκτοι μπορούν να φέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Οι ίδιοι δηλαδή πιστεύουν ότι οι έπαινοι διαμορφώνουν παιδιά με ισχυρή αυτοπεποίθηση, στην πραγματικότητα όμως, όταν είναι υπερβολικοί ή γίνονται με τρόπο ανειλικρινή, τα παιδιά μπορεί να αποπροσανατολίσουν τα παιδιά, και να τους διαμορφώσουν μια λανθασμένη εικόνα για τον εαυτό τους.

Η Πάμελα Ντράκερμαν, αμερικανίδα μαμά που ζει στο Παρίσι και συγγραφέας των βιβλίων French Children don't Throw Food και B?b? Day By Day: 100 Keys to French Parenting εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς στη Γαλλία εκπαιδεύουν τα παιδιά τους ώστε να τρώνε κυριολεκτικά τα πάντα!

«Όταν τα παιδιά μου πήγαν για πρώτη φορά σε παιδικό σταθμό στο Παρίσι, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η ώρα του φαγητού. Κάθε μέρα, πιτσιρίκια ηλικίας τριών ετών και κάτω κάθονταν στην τραπεζαρία και έτρωγαν κανονικά μενού τριών πιάτων. Ένα τυπικό γεύμα ξεκινούσε με καροτοσαλάτα και συνεχιζόταν με σολομό με σάλτσα λεμονιού και πουρέ μπρόκολου και ολοκληρωνόταν με κατσικίσιο τυρί και μήλο. Το πιο περίεργο είναι ότι τα παιδιά έτρωγαν αυτά τα γκουρμέ μενού και μάλιστα συχνά τα απολάμβαναν.»

Αυτό το πραγματικά εντυπωσιακό γεγονός καταθέτει η Ντράκερμαν στο βιβλίο της B?b? Day By Day: 100 Keys to French Parenting. Και προσπαθώντας να κατανοήσει για ποιο λόγο στην πατρίδα της την Αμερική (και όχι μόνο) τα παιδιά συνήθως επιβιώνουν τρώγοντας μόνο πατάτες και μακαρόνια, καταλήγει στα εξής συμπεράσματα!

Αν τσιμπολογάς συνέχεια, δεν θα πεινάς αρκετά την ώρα του φαγητού

Στη Γαλλία τα παιδιά δεν συνηθίζουν να μασουλάνε διάφορα σνακ κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τρώνε τα τρία κυρίως γεύματα και ένα απογευματινό σνακ. Τόσο απλά. Ένας Γάλλος γονιός δεν θα πάθαινε πανικό στην υποψία ότι το παιδί του είναι λιγάκι πεινασμένο (δεν εννοούμε να λιμοκτονεί, απλώς πεινασμένο). Κι ένα παιδί που κάθεται στο τραπέζι για το μεσημεριανό του πεινασμένο είναι πιο πιθανό να φάει οτιδήποτε του σερβίρουν. Και αυτό που του σερβίρουν τις περισσότερες φορές πρώτο είναι λαχανικά (στη Γαλλία, σερβίρουν τα γεύματά τους σταδιακά, ξεκινώντας από τη σαλάτα).