ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Έχετε βαρεθεί να λέτε «βάλε τις κάλτσες σου» ή «μάζεψε το δωμάτιό σου» και να νιώθετε πως κρίνοντας από την αντίδραση των παιδιών σας προφανώς δεν βγαίνει ήχος από το στόμα σας; Ήρθε η ώρα αυτό να αλλάξει!

Η καθημερινότητα ενός γονιού είναι γεμάτη φωνές, τσιρίδες και επιφωνήματα ?που δεν σχετίζονται πάντα με χαρά και ενθουσιασμό. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχετε πει κι εσείς την πολύ αγαπημένη φράση των γονιών: «πόσες φορές πρέπει να στο πω;» -κατά προτίμηση ουρλιάζοντας ή κάνοντας ταυτόχρονα «απειλητικές» κινήσεις με τα χέρια στον αέρα. Η Έιμι ΜακΚρίντι, ειδικός σε θέματα ανατροφής γονιών και συγγραφέας του βιβλίου If I have to Tell You One More Time... The Revolutionary Program That Gets Your Kids to Listen Without Nagging, Reminding or Yelling (Αν χρειαστεί να στο πω άλλη μια φορά... Το επαναστατικό πρόγραμμα που κάνει τα παιδιά να σας ακούν χωρίς να γκρινιάζετε, να υπενθυμίζετε ή να φωνάζετε), υπόσχεται ότι δεν θα χρειαστεί να ξαναπείτε δεύτερη φορά οτιδήποτε όταν απευθύνεστε στα παιδιά σας, αρκεί να ακολουθήσετε αυτά τα εφτά βήματα:

Το σπάσιμο ενός οστού αντιμετωπίζεται «παραδοσιακά» εδώ και πάρα πολλά χρόνια με γύψο. Ωστόσο, η τρισδιάστατη εκτύπωση ενδεχομένως να το αλλάξει αυτό, χάρη στη δουλειά του Τζέικ Εβίλ, του Victoria University στη Νέα Ζηλανδία.

Ο Εβίλ δημιούργησε το Cortex cast: έναν ελαφρύ, ανοικτό εξωσκελετό ο οποίος μπορεί να πλυθεί και μιμείται τις δομές των ανθρώπινων οστικών δοκίδων.

Ο εν λόγω νάρθηκας επιτρέπει τη ροή του αέρα, κάτι που απομακρύνει τις ενοχλητικές αισθήσεις φαγούρας που συνοδεύουν κλασικά τους γύψους.

Όσον αφορά τον καθορισμό της μορφής του νάρθηκα, γίνεται μέσω μεθόδων αντίστοιχων των «συμβατικών» ναρθήκων, με ακτίνες Χ να εντοπίζουν τα σπασμένα κόκαλα. Το πρωτότυπο του Εβίλ χρησιμοποίησε ένα «χακαρισμένο» Kinect για την τρισδιάστατη σάρωση, αλλά βρίσκεται σε εξέλιξη μία πιο αξιόπιστη μέθοδος.

Το Cortex cast επικεντρώνεται σε τοπικούς τραυματισμούς και οπτικά η κατασκευή του θυμίζει κερήθρα, καθώς πρόκειται για ένα σχήμα το οποίο, κατά τον Εβίλ, είναι ταυτόχρονα ανθεκτικό και ελαφρύ, όπως τα κόκαλα τα οποία προστατεύει.

Σε πειραματικό στάδιο

Η κεντρική ιδέα είναι ότι ο ασθενής θα υποβάλλεται σε ακτινογραφία, και το τραυματισμένο μέλος σε τρισδιάστατη σάρωση. Στη συνέχεια, ένας υπολογιστής θα υπολογίζει τη βέλτιστη δυνατή σύνθεση και μορφή του νάρθηκα, με το υλικό να είναι πυκνότερο στα πλέον προβληματικά σημεία. Ακολούθως, η σάρωση αποστέλλεται σε εταιρεία τρισδιάστατης εκτύπωσης (στην περίπτωση του Εβίλ, στην Shapeways στην Ολλανδία) και εκτυπώνεται σε πλαστικό. Το μέσο πάχος του νάρθηκα είναι 3 χιλιοστά, και το βάρος του βρίσκεται κάτω από τα 500 γραμμάρια.

Τα παιδιά σου θα γίνουν αυτό που είσαι. Γι΄αυτό να είσαι αυτός που θέλεις να είναι τα παιδιά σου...

Είμαστε ανταγωνιστικοί (και το ίδιο απαιτούμε κι από το παιδί μας)

Πέρα από την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού που σαφώς καθορίζει και τις αντιδράσεις του, τα περισσότερα παιδιά που εμφανίζουν τελειομανία και έντονη ανταγωνιστικότητα, μιμούνται συμπεριφορές που έχουν δει. Επιπλέον πολλές φορές οι γονείς υποκινούν τα παιδιά- χωρίς αυτό να είναι αθέμιτο- να κυνηγούν πάντα την επιτυχία.

Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να διαχωρίζουμε πάντα την προσωπική αξία του παιδιού από τις επιτυχίες του. Πρέπει να δείχνουμε στο παιδί ότι επιβραβεύεται η πραγματική του προσπάθεια και όχι να το αναγνωρίζουμε μόνο όταν είναι πρώτο ή κάνει κάτι καλύτερα από τα άλλα παιδιά. Στην αντίθετη περίπτωση, το παιδί αισθάνεται υποχρεωμένο να κερδίζει για να το αποδεχόμαστε και να το αγαπάμε.

Επιπλέον όταν ένα παιδί εμφανίζει τέτοια συμπεριφορά το σίγουρο είναι να συναντήσει προβλήματα στην ομάδα συνομηλίκων του. Πολλές φορές τα πολύ ανταγωνιστικά και απαιτητικά παιδιά απομονώνονται και δεν γίνονται αποδεκτά. Αυτό που πρέπει να μάθουμε στο παιδί, είναι πως στη ζωή δε γίνεται πάντα να νικάμε. Μπορούμε όμως πάντα να προσπαθούμε όσο περισσότερο μπορούμε και να είμαστε ικανοποιημένοι από τον εαυτό μας. Επιπλέον, μέσω της δικής μας συμπεριφοράς θα πρέπει να δείχνουμε πως κρίνουμε τους άλλους από την ποιότητά τους ως άτομα και όχι από τις επιτυχίες τους.