Του Φάνη Κοτσώνη, φοιτητή του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ και πρώην μαθητή του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι φέτος, παρά την κρισιμότητα(σε βαθμό ίσως ειρωνίας) των καταστάσεων, η έννοια, τα αποτελέσματα και η αξία της επετείου του Πολυτεχνείου πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες. Οι γνωστοί »μερικοί» θα υποστηρίξουν ότι πρόκειται για »μια καιρική τραγωδία που επισκίασε την επικαιρότητα». Οι δε »κάποιοι»(επίσης γνωστοί) θα σπεύσουν να μιλήσουν για μια συγκάλυψη ιστορικής συνέιδησης απο την κυβέρνηση. Ποιός όμως έχει δίκιο; Αυτο θα προσπαθήσουμε να πραγματευτούμε , λίγες μέρες μετά την προαναφερθείσα επέτειο, μιας και ως είθισται, τότε ειναι που όλοι επιστρέφουν στην πραγματικότητα αφήνοντας πίσω τους οτιδήποτε ουσιώδες…
Ποιοί είναι λοιπόν οι συμβολισμόι και τα βαθύτερα νοήματα του Πολυτεχνείου; Επρόκειτο για μια αναίτια εξέγερση που κατέστρεψε την »τέλεια» δικτατορικη καθημερινότητα; Ήταν η αρχή μιας μεταπολίτευσης που συνεχίζει να οργιάζει εις βάρος του λαού εδώ και 44 χρόνια ; Ή μιλάμε για ένα διαρκές μήνυμα που συνεχίζει να μην εμπεδώνεται απο τον μέσο ΄Ελληνα;
Ολα τα προηγούμενα, και συνάμα, κανένα από αυτά. Βλέπετε μία λαική εξέγερση, όλων των τάξεων και πολιτικών πεποιθήσεων, η οποία ήρθε να ολοκληρώσει μια πολυετή σειρά αντιδικτατορικών δράσεων(όπως : δράσεις οργανώσεων/κομμάτων, σαμποτάζ δικτατορικών επιχειρήσεων/συγκεντρώσεων, επιθέσεις εναντίον των δικτατόρων -όπως αυτή που στόχευσε τον ίδιο τον Παπαδόπουλο- ακόμα και αλτρουιστικές αυτοκτονιες) γίνεται πρωτίστως για αλλαγή πολιτεύματος/μορφής διακυβέρνησης με σκοπό καλύτερους όρους ζωής. Το όλο λοιπόν εγχείρημα συσπείρωσε ένα λαό που είχε προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της ανοχής του, σε μία κοινωνία βασανισμών, πάσης φύσεως στιγματισμών και περιθωριοποίησης.Εξαιτίας αυτών, είναι ντροπή να ακούγονται σήμερα οι γνωστές αντιδημοκρατικές απόψεις περί »ωραίας χούντας», στη χώρα που αν μη τι άλλο γέννησε την Δημοκρατία. Βέβαια οι πομποί αυτών των απόψεων δεν σκέφτονται πως σε ανάλογο καθεστώς θα βρίσκονταν στο τελευταίο κελί ενός κολαστηρίου αν »τολμούσαν» να αμφισβητήσουν την δράση του…
Υπάρχουν βέβαια και οι ακραίοι της άλλης πλευράς(2 αντίπαλες πλευρές με σχεδόν άσκοπες βλέψεις στην Ελλαδα; Πρωτότυπο…)οι οποίοι βρίσκονται επίσης σε τιτάνια πλάνη. Έχοντας την ψευδαίσθηση ότι το πολυτεχνέιο ήταν μια αντιεξουσιαστική δράση (καλα ως εδω) εναντίον Αμερικάνων, δικτατόρων, φασιστών κτλπ, αποφασίζουν να σπάσουν μαγαζιά, να ξυλοκοπήσουν αστυνομικούς και γενικά να παίξουν με τα βαρελώτα τους ρε αδερφέ. Τι πιο λογικό; Μερικές τζαμαρίες άλλωστε και λίγες μολότοφ σε δημόσια περιουσία δεν »χτυπούν» βάναυσα το σύστημα;…Τι; Όχι;(!)
Εν ολίγοις ούτε αυτή η αντίληψη μας προβληματίζει καθώς προέρχεται απο άτομα που αυτοαποκαλούνται <<αντιεξουασιαστές>>. Νομίζω καταλαβαίνει και ο τελευταίος πολιτικά αδαής πόσο »αντισυστημικός» είναι κάποιος που αποτελεί το χρησιμότερο πιόνι του συστήματος που υποτίθεται πως πολεμά. Επί της ουσίας το βοηθά όχι μόνο να παραμείνει αλλά και να αναπαραχθεί.
Ας σας βοηθήσω λίγο. Το Πολυτεχνείο με αρχή την κατάληψη της Νομικής το 73, αποτέλεσε τον πυλώνα της πτώσης της χούντας και της επαναθεμελίωσης του κοινοβουλευτισμού.Μα αυτα τα ξέρετε.Το θέμα ειναι τι παραμένει ζωντανό μέχρι σήμερα.
Καταρχάς, ζωντανές πρέπει να διατηρούνται οι μνήμες των πεσόντων του Πολυτεχνείου. Μην ακούτε το κάθε κοινωνικο και ενίοτε πολιτικό κατακάθι που του δώθηκε βήμα. Αυτοι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα , έναντι των ηρώων και ιδεαλιστών. Είναι οι ίδιοι που δεν αναγνωρίζουν νεκρούς σε κανένα αγώνα , ελεύθερους σε καθεστώτα ή δικαιοσύνη σε κοινωνία. Αποδείξεις υπάρχουν για το πόσοι, ποιοί και μάλιστα πως , πέθαναν εκείνο το βράδυ. Τα videoς, οι συνεντεύξεις , και εν συνόλω τα ντοκουμέντα των καταστάσεων αυτών ειναι προσβάσιμα πλέον και μόνο ανιστόρητοι ή εγκάθετοι δεν μπορούν να τα μελετήσουν λεπτομερώς.
Το Θέμα είναι ότι όπως έλεγε και ένας σπουδαίος , πρώτα άνθρωπος και μετά πολιτικός : Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία, μέχρι να μετατραπεί σε εξουσία…
Έτσι λοιπόν οι ίδιοι οι ήρωες , όπως γίνεται πάντα εξάλλου, από την πραγματικότητα μέχρι τα blockbusters του cinema, μετατράπηκαν σε εξουσιαστές. Προφανώς και δεν μιλάμε για όλους. Μόνο για τα ηγετικά στελέχη. Κάπως έτσι, οι αξίες αντικαταστάθηκαν με νέα κομματικά ρουσφέτια, η δημοκρατία μεταμορφώθηκε σε απάνθρωπη εξωτερική διακυβέρνηση, ενώ οι αγώνες για την ελευθερία πήγαν περίπατο, εκτός πάντα, απο την 17η του Νοέμβρη, τότε που οι κάμερες και τα στεφάνια δίνουν και παίρνουν…
Φτάνοντας λοιπόν στο σημείο απολλογισμού των 44 ετών Δημοκρατίας αντικρίζουμε μια κοινωνία μπερδεμένη. Δυστυχώς προτιμούμε την απάθεια παρά την ουσιαστική κριτική. Πολλές κοινωνικές ομάδες, αντί να σκεφτούν πως εμπιστεύτηκαν λάθος ανθρώπους για σημαντικά πόστα, προτιμούν να καταδικάσουν ελαφρά τη καρδία τον ίδιο τον θεσμό του δικαιότερου πολιτεύματος, ανοίγοντας ξανά την πόρτα στο τέρας του φόβου και της βίας.
Από την άλλη πλευρά, οι καποτε αγανακτισμένοι έχουν χάσει κάθε εσωτερική δύναμη(και με το δίκιο τους) για αντίδραση μιας και για ακόμα μία φορά εξαπατήθηκαν. Τέλος, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν μπορεί να βρει ένα νέο πυλώνα σκέψης και λειτουργίας – σε όλα τα επίπεδα- επιλέγοντας έτσι να μην ασχολείται καν με την ουσία των πολιτικών πραγμάτων, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για τους συνήθεις »σωτήρες».
Εδώ λοιπόν είναι που επεμβαίνει το εν λόγω άρθρο. Οι αγώνες καθώς και οι θυσίες κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ,με αποκορύφωμα το Πολυτεχνείο, μας αναγκάζουν να μην το βάλουμε κάτω.Για άλλη μια φορά οι νέοι, με την συνδρομή των παλαιότερων, πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να διώξουν από το λαό τον μανδύα του παλαιοκομματισμού και κάθε τι σύμφυτου με την σημερινή κατάντια της χώρας. Μόνο μια ενωμένη κοινωνία μπορεί να αλλάξει τις συνθήκες στις οποίες ζει. Η ώθηση που ανάγκασε τους τότε πολίτες να οχυρωθούν πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, παραμένει ίδια ακομα και μετά απο 44 χρόνια εκμετάλλευσης ή όπως μου αρέσει να λέω : 74 χρόνια διαίρεσης(ο νοών νοείτω).
Είναι καιρός να καταστείλουμε τις άσκοπες »επιθέσεις» ανθρώπων με κρυμμένα πρόσωπα και να συσπειρωθούμε σε μία νέα κατεύθυνση, με το κεφάλι ψηλά, δίχως μάσκες. Αν θέλουμε να αποδωθεί δικαιοσύνη σε όσους ευθύνονται τότε πρέπει να κινηθούμε δημοκρατικά, και όχι ως μασκοφόροι εκδικητές. Οι επιταγές της εποχής δεν μας αφήνουν περιθώρια. Ήδη βλέπουμε πως ο διπολισμός έχει καταστρέψει την ίδια την αντίδραση για καλυτεύρεση των όρων ζωής.Η πολιτική ζωή δε, ταλαντεύεται ανάμεσα σε ασπόνδυλους ναινέκους και πρώην αντιαμερικάνους που πλέον δειπνίζουν με τον Τραμπ.
Θέλουμε λοιπόν νέα Πολυτεχνεία, με νέους σταθμούς που θα εκπέμπουν την φωνή των Ελλήνων.Νέα συσπείρωση ιδίως των νέων ανθρώπων , για δημιουργία νέων ιδεών. Μην νομίζετε πως ο ριζοσπαστισμός είναι κεκτημένο μόνο μιας »αριστεράς» ή η μετριοπάθεια μιας »δεξιάς». Όπως υποδεικνύει η πραγματικότητα, μονο οι τίτλοι απέμειναν απο τις κάποτε ιδεολογίες. Τώρα είναι που πρέπει να σηματοδοτήσουμε νέα εποχή σκέψης και πολιτικοοικονικής δράσης. Δοκιμάσαμε τις πλατείες, νέους λαικιστές και η υπομονή τελείωσε καθώς όλα αυτά δεν οδήγησαν πουθενά. Καταδικάστε μέσω του δυνατότερού σας όπλου , της ψήφου σας, κάθε υπαίτιο.Δοκιμάστε νέες επιλογές, δημιουργήστε μια πολυποίκιλη αντίδραση στο βαθμό που ο καθένας δύναται.
Όλα αυτά, και πολλά άλλα που δεν χωράνε σε χαρτί , συμβολίζει ο αγώνας αυτού του έθνους μέσω του Πολυτεχνείου.Τώρα πλέον γνωρίζουμε τι έφταιξε έπειτα απο αυτό, και σε ποιό βαθμό εμείς οι ίδιοι. Μπορούμε να βελτιστοποιήσουμε την Δημοκρατία, για αυτή εξάλλου δώσαμε τόσα, πρώτοι από όλο τον γνωστό κόσμο.
Εν κατακλείδι, το Πολυτεχνείο ζει, και πρέπει να το θυμίζουμε σε όσους κάνουν πως το αγνοούν.Ακόμα και σε εκέινους που προσπαθούν να ξεχάσουν τα αρχικά τους ιδεώδη πίσω απο τα νέα γραφεία και τα πρωτεία που απέκτησαν. Σε όσους προσπαθούν να το συνδέσουν με αχρείαστη βία και σε όσους το εντάσσουν στην εκκίνηση μιας λανθασμένης μορφής κοινοβουλευτισμού.Έτσι μόνο μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση του πολιτεύματος, και συνεπώς, η ίδια η ύπαρξη μας.
Αν κάνουμε λίγη ησυχία, και ψάξουμε μέσα στις καρδιές μας, θα ακούσουμε την ίδια την συνείδηση μας να ρωτά: Εδώ Πολυτεχνείο;…
ΥΓ : Μην νομίζετε πως η νεολαία σε όλη την έκτασή της κοιμάται. Η αλλαγή είναι κάτι που δεν μπορεί να αποφευχθεί…