Φλεβάρης πια. Έχοντας την εμπειρία ήδη μιας ερευνητικής εργασίας στην πλάτη, βάλαμε πλώρη αυτήν την φορά για κάτι διαφορετικό (σημ. Το προηγούμενο εξάμηνο ασχοληθήκαμε με την διάδοση της γνώσης μέσα από την γραφή): Μας προτάθηκε ΄κάτι’ για το θέατρο, γενικώς, και εμάς απλώς μας άρεσε, χωρίς να ξέρουμε πού θα καταλήξουμε. Και η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά! Μας πήρε δυο ολόκληρες συναντήσεις για να περιορίσουμε το θέμα στο Εθνικό Θέατρο. Έπεσαν πολλές ιδέες στο τραπέζι, το θέμα όπως καταλαβαίνεται θα μπορούσε να προσεγγιστεί από πολλές μεριές: Να ασχοληθούμε με τις παραστάσεις που ανέβαιναν στην Αθήνα τον θεατρικό χειμώνα 2011-2012 (180! Περίπου), με τα σκηνικά μιας παράστασης, με τα κουστούμια, με τους συντελεστές, με σκηνοθέτες, με θεατρικά έργα, με συγγραφείς, με το αρχαίο θέατρο και πολλά άλλα ακόμη. Προσπαθώντας να θέσουμε ερευνητικά ερωτήματα –και όχι απλώς αναζητώντας και καταγράφοντας πληροφορίες-, τελικά καταλήξαμε να περιορίσουμε το θέμα μας στο Εθνικό Θέατρο, στις παραστάσεις που ανέβηκαν την θεατρική περίοδο 2011-2012, ερευνώντας ουσιαστικά την σύνδεση των έργων με το σήμερα. Αναζητήσαμε δηλαδή τον κρίκο που συνδέει τις παραστάσεις με την τωρινή πραγματικότητα, και η αλήθεια είναι ότι -παρόλο που μπορεί να μην φαίνεται εκ πρώτης όψεως- τα έργα είναι πολύ επίκαιρα.
Με την παρούσα εργασία σας δίνεται η δυνατότητα επομένως να ενημερωθείτε για κάποιες από τις παραστάσεις που ανέβηκαν φέτος στο Εθνικό (η ανάλυση και παρακολούθηση όλων θα απαιτούσε πολύ περισσότερο χρόνο από αυτόν που είχαμε στην διάθεσή μας), τον λόγο που εμείς νομίζουμε ότι είναι επίκαιρες, καθώς και να μοιραστείτε με εμάς την συνέντευξη που μας παραχώρησε (και ευχαριστούμε ιδιαίτερα για αυτό), ο υπεύθυνος δραματολογίου κ. Σάββας Κυριακίδης.