Το κτίριο χαρακτηρίζεται από μνημειακό και επιβλητικό ύψος, εξαιτίας του μεγέθους και της ακαδημαϊκής αρχιτεκτονικής, που αποδίδεται με την εφαρμογή ανώτερων κανόνων σύνθεσης και ποιοτικών διακοσμητικών στοιχείων. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του στυλ Second-Empire, με την πολυτελή και νεωτεριστική αποδοσμένη διακόσμηση που διακρίνεται για την υψηλή αισθητική της και τον συγκερασμό στοιχείων άλλων ιστορικών περιόδων.

Σε όλα τα επίπεδα διακρίνεται η προοδευτική ένταση του ρυθμού, που αποδίδεται με πιο επεξεργασμένα και σύνθετα στοιχεία στα ανώτερα επίπεδα. Έτσι ο μεσαίος όροφος εμφανίζει πιο επεξεργασμένη κατά ζώνες απομίμηση λιθοδομής από το υπόγειο, που χρησιμοποιείται για να εκφράσει ανάγλυφα το μορφολογικό σύστημα, ως παραστάδες στις γωνίες ή ως πλαισίωση ανοιγμάτων. Στους ανώτερους ορόφους χρησιμοποιούνται παραστάδες σύνθετου και κορινθιακού ρυθμού που εναλλάσσονται στις μορφολογικές ενότητες των επιπέδων με διαφορετικό μέτρο, προσδίδοντας  την ποικιλία του μέτρου και της κλίμακας.

 Η κεντρική μορφολογική ενότητα είναι μείγμα κλασικιστικών και ανατολίτικων στοιχείων. Στον ανώτερο όροφο διαμορφώνεται ως σαχνισίνι, με μεγάλα τοξωτά ανοίγματα, ιωνικές παραστάδες  και πυκνή, bas-relief, διακόσμηση στη ζώνη της επίστεψης και της ταινίας του θριγκού. Τέλος η στέψη διαμορφωνόταν αρχικά με δαντελωτή ταινία, ενώ έφερε κυρτή στέγη, χαρακτηριστική του στυλ Second-Empire