Με την γλυκιά εκφορά του λόγου και τον χαρακτηριστικό του τονισμό, ο Μαρκ Κάζινς έφτιαξε ένα βίντεο-δοκίμιο με τίτλο «40 Μέρες για να Μάθεις Κινηματογράφο», σαν μια ποιητική διδασκαλία, διανθισμένη με την σκληρά αποκτημένη τεράστια γνώση του πάνω στο αντικείμενο. Ήπιος, βαθύς μελετητής και γνώστης, ορκισμένος θεατής και γεμάτος από την γλυκύτητα του ανθρώπου που δεν μπαίνει σε άσκοπη επίδειξη και τετριμμένη επιχειρηματολογία, ο Κάζινς έκανε ένα δώρο στους απανταχού φιλομαθείς (και δυστυχώς… αγγλομαθείς). Το βίντεο, είναι χωρισμένο σε κεφάλαια και αναρτήθηκε ελεύθερα στο Vimeo.
Ηλίας Δημόπουλος (Cinemagazine)
40 Days to Learn Film – By Mark Cousins
TIMESTAMPS:
05:27 DAY 1 – COLOUR
12:24 DAY 2 – EYELINE
16:58 DAY 3 – WEDDING FILMS
19:03 DAY 4 – DRAWING
22:44 DAY 5 – FOCUS
25:27 DAY 6 – DEPTH/Z AXIS
29:43 DAY 7 – DAY OFF!
30:28 DAY 8 – OBSESSIVE MOTIFS
35:00 DAY 9 – NATURE
40:04 DAY 10 – THOUGHT
45:54 DAY 11 – STORYTELLING BEFORE THE RENAISSANCE
50:02 DAY 12 – WALKABOUT
54:06 DAY 13 – STORY ECONOMY
55:40 DAY 14 – KICK OUT THE TRUTH?
1:00:51 DAY 15 – SUBLIME
1:06:42 DAY 16 – DAY OFF!
1:07:50 DAY 17 – REBELLION
1:12:38 DAY 18 – TENSION
1:18:28 DAY 19 – POETICS
1:23:09 DAY 20 – THE MIRTH OF NATIONS
1:25:48 DAY 21 – COMMENTARY
1:28:59 DAY 22 – MOVEMENT & BLOCKING
1:32:17 DAY 23 – SOUND POETICS
1:34:32 DAY 24 – MUSIC
1:40:42 DAY 25 – SHOW WHAT HASN’T BEEN SHOWN BEFORE
1:43:05 DAY 26 – DISTINCTIVE VOICE
1:45:12 DAY 27 – ENDINGS
1:47:42 DAY 28 – INTERVIEWING
1:52:36 DAY 29 – MEDIA PORTRAYAL
1:53:15 DAY 30 – DAY OFF!
1:53:33 DAY 31 – LESBOS REFUGEE CAMP
1:54:44 DAY 32 – LONG FORM
1:57:26 DAY 33 – MEMORY
2:00:40 DAY 34 – SELF
2:03:45 DAY 35 – AVOID BANALITIES
2:06:47 DAY 36 – BEGINNINGS
2:08:31 DAY 37 – RECUT
2:10:39 DAY 38 – LIFE
2:11:33 DAY 39 – LOVE
2:14:51 DAY 40 – FREEDOM
Mark Cousins: Ένας αυθεντικός σινεφίλ
Γεννημένος το 1965 στο Μπέλφαστ, ο Μαρκ Κάζινς / Mark Cousins είναι πάνω απ’ όλα ένας αυθεντικός, παθιασμένος σινεφίλ. Σκηνοθέτης, συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και προγραμματιστής φεστιβάλ, ο πολυσχιδής Κάζινς υπήρξε διευθυντής του Φεστιβάλ Εδιμβούργου, καθώς και παρουσιαστής δημοφιλών κινηματογραφικών εκπομπών του BBC2. Παράλληλα, μαζί με τη φίλη του, ηθοποιό Τίλντα Σουίντον, δημιούργησαν το εναλλακτικό κινηματογραφικό φεστιβάλ Cinema China and The Ballerina Ballroom Cinema of Dreams, καθώς και το project «8½ Foundation», ενώ ο ίδιος υπήρξε συνιδρυτής του φιλανθρωπικού οργανισμού «Scottish Kids Are Making Movies». Στο σημαντικό συγγραφικό έργο του ξεχωρίζει το βιβλίο του «The Story of Film», στο οποίο βασίστηκε το ντοκιμαντέρ διάρκειας 15 ωρών Η Οδύσσεια του κινηματογράφου, που υπέγραψε σκηνοθετικά ο ίδιος το 2011.
Μέσα από τις ταινίες του ο Κάζινς εξερευνά τι σημαίνει σινεμά, με ευαισθησία, χιούμορ, λυρισμό και διάθεση για πειραματισμούς χωρίς να προσκολλάται στην ακαδημαϊκή πλευρά του. Ανακαλύπτει τον κόσμο με σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό επιχειρώντας σε κάθε του βήμα να συνδέσει τους ανθρώπους με το σινεμά. Τα ντοκιμαντέρ του Κάζινς περιέχουν έντονα αυτοαναφορικά στοιχεία. Στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2016) προβλήθηκαν τέσσερα αντιπροσωπευτικά ντοκιμαντέρ του. Το Atomic: Living in Dread and Promise (2015) αναφέρεται στον εφιάλτη των πυρηνικών όπλων, αλλά και τις εφαρμογές της ατομικής ενέργειας στην ιατρική. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό μοντάζ επίκαιρων και αρχειακού υλικού από τη Χιροσίμα, τη Φουκουσίμα και το Τσερνόμπιλ, αλλά και από διαδηλώσεις κατά της πυρηνικής ενέργειας, όλα «ντυμένα» με τη μουσική των Mogwai.
Το ντοκιμαντέρ I Am Belfast (2015), ένας ποιητικός φόρος τιμής στη γενέτειρα του Κάζινς -με την υπογραφή του καταξιωμένου διευθυντή φωτογραφίας Κρίστοφερ Ντόιλ- συλλαμβάνει την ψυχή του Μπέλφαστ: την καθημερινότητα των ανθρώπων του, την τραγωδία που το στοιχειώνει, αλλά και την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο θα έρθει.
Από το “Ε.Τ. Ο εξωγήινος” και “Το κόκκινο μπαλόνι” ως τη “Νύχτα του κυνηγού” και “Τα 400 χτυπήματα”, το ντοκιμαντέρ A Story of Children And Film (2013) διερευνά το πώς παρουσιάζονται τα παιδιά στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Ύμνος στην παιδική φαντασία και τη μαγεία του σινεμά αποτελεί και το ντοκιμαντέρ του The First Movie (2009). Ο Κάζινς χρίζει πρωταγωνιστές του τα παιδιά που ζουν σε ένα κουρδικό χωριό του Ιράκ: στήνει για χάρη τους ένα υπαίθριο σινεμά και προβάλλει ταινίες, ενώ επίσης τους δίνει κάμερες για να γυρίσουν τα δικά τους φιλμ, αποκαλύπτοντας πώς η δύναμη του σινεμά εμπνέει, δίνει ζωή και θεραπεύει πληγές.
((δ.τ.) Σινεφίλια)