Στην εργασία, η οποία αποτέλεσε το κείμενο της διδακτορικής διατριβής του γράφοντος, μελετάται ο θεσμός των ορθόδοξων αδελφοτήτων, οι οποίες αποτέλεσαν τυπικό παράδειγμα θρησκευτικής συμπεριφοράς στη μακρά περίοδο της ξενοκρατίας στον ελληνικό νησιωτικό χώρο με διάφορες κατά τόπους παραλλαγές, στην κερκυραϊκή τους εκδοχή.
Η εργασία αρθρώνεται σε τρία μέρη. Στο Πρώτο Μέρος εξετάζονται θέματα που αναφέρονται γενικότερα στους ναούς και στις συγκροτούμενες περί αυτούς αδελφότητες (ίδρυση, ανέγερση ή ανακαίνιση των ναών, κατηγορίες ναών, το ισχύον στην Κέρκυρα κτητορικό δίκαιο και το περιεχόμενο του όρου «κτήτορας», το περιεχόμενο του όρου «αδελφός» και οι σημασιολογικές του αποχρώσεις, η διαδικασία συγκρότησης των αδελφοτήτων, το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας τους, οι μετασχηματισμοί και η διάλυσή τους, το σύστημα της ενοριακής οργάνωσης της τοπικής εκκλησίας και η σχέση των αδελφοτήτων με αυτό). Στο Δεύτερο Μέρος διερευνάται η σύνθεση των αδελφοτήτων, η διοικητική διάρθρωση και η λειτουργία τους (μέλη, καταστατικά όργανα, δικαιώματα, υποχρεώσεις). Το Τρίτο Μέρος αναφέρεται στις δραστηριότητες των αδελφοτήτων (φροντίδα για την ιερουργία, τη συντήρηση και διαχείριση του συναδελφικού ναού, δραστηριότητα στον λατρευτικό και φιλανθρωπικό τομέα).
Η εργασία, η οποία στηρίζεται αποκλειστικά σε ανέκδοτο αρχειακό υλικό προερχόμενο από το Ιστορικό Αρχείο της Κέρκυρας, φωτίζει πολύπλευρα τον θεσμό των ορθόδοξων αδελφοτήτων και συμβάλλει σημαντικά στη γνώση της ιστορίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους ανωτέρω αιώνες. Καταδεικνύει την άρρηκτη σχέση της ορθόδοξης αδελφότητας με τα κτητορικά δικαιώματα των μελών της στον συναδελφικό ναό, καθώς και τη σχέση της με τον θεσμό της αδελφοσύνης ή φρατέρνας και αποσαφηνίζει τις σχέσεις και επιρροές που δέχτηκε από τις άλλες θρησκευτικές και επαγγελματικές συσσωματώσεις καθώς και από το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιήθηκε.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: Εκδόσεις Σταμούλη, Αβέρωφ 2 – Αθήνα.