Η επαγγελματική εξουθένωση που εμφανίζεται ως επακόλουθο του παρατεταμένου εργασιακού άγχους, έχει αρνητικές συνέπειες στην ατομική, οικογενειακή και στην επαγγελματική ζωή του εργαζομένου. Με βάση αυτό το δεδομένο αποκτά ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον η μελέτη της εξουθένωσης των εκπαιδευτικών, η οποία θεωρείται υπαρκτό πρόβλημα στο χώρο της εκπαίδευσης, αφού επηρεάζει την απόδοσή τους, μειώνει τη διδακτική τους ικανότητα και έχει αρνητικές συνέπειες στην ακαδημαϊκή πορεία των μαθητών. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της ύπαρξης ή μη επαγγελματικής εξουθένωσης σε εκπαιδευτικούς Π.Ε 70, οι οποίοι προσφέρουν έργο σε διάφορες θέσεις (συνήθη τάξη, τμήμα ένταξης, νοσοκομειακό σχολείο) και την επέβαλε η ανάγκη εμπλοκής στο ερευνητικό προτσές, και της ομάδας των νοσοκομειακών εκπαιδευτικών για την οποία δεν υπάρχουν, τουλάχιστον στην Ελλάδα, σχετικά ερευνητικά αποτελέσματα. Ειδικότερα, ελέγχθηκαν οι τρεις διαστάσεις της επαγγελματικής εξουθένωσης, η συναισθηματική εξάντληση, η μειωμένη προσωπική επίτευξη και η αποπροσωποποίηση. Προς τούτο, χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο των Maslach και Jackson, το οποίο είναι προσαρμοσμένο στην ελληνική γλώσσα από τους Kanta και Vassilaki (1997) και οι κλίμακες του έχουν δοκιμαστεί επιτυχώς σε χώρες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο όπως: Βόρεια Αμερική, Ολλανδία, Ελλάδα, Ο.Δ. της Γερμανίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι η ομάδα που εμφανίζει το μεγαλύτερο βαθμό επαγγελματικής εξουθένωσης, είναι εκείνη των δασκάλων γενικής αγωγής και εκπαίδευσης, ενδεχομένως γιατί αντιμετωπίζουν πολλές και ποικίλες δυσκολίες στην καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία ως απόρροια της νέας εκπαιδευτικής κατάστασης και της ετερογενούς σύνθεσης των τάξεων που διδάσκουν.

Διαθέσιμα Αρχεία

Πλήρες κείμενο