Η συνεχής εξέλιξη στον χώρο των Επιστημών της Αγωγής σε συνδυασμό και με τις συνακόλουθες κοινωνικο – πολιτικές αναθεωρήσεις και την προβολή τους στο χώρο του σχολείου , δημιουργούν εκ των πραγμάτων νέα δεδομένα και νέες ανάγκες, αναφορικά με την Αγωγή και Εκπαίδευση των μαθητών, ενώ επιβάλλουν την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Με τον όρο επιμόρφωση εκπαιδευτικών, εννοούμε, τη διαδικασία συμπληρωματικής εκπαίδευσης ή «επανεκπαίδευσής» τους (Ξωχέλλης ,1991) , η οποία σκοπεύει στην παροχή βοήθειας στο καθημερινό διδακτικό και παιδαγωγικό τους έργο ( Σακκάς, κ.α.1998,770-771) και στη βελτίωση της αποδοτικότητας τους (Μπουζάκης, κ.α., 2000).

Η διαδικασία αυτή έχει το χαρακτήρα θεσμικά οργανωμένων παρεμβάσεων ορισμένης χρονικής διάρκειας (Χρονοπούλου, 1983), και γίνεται χάριν αυτών που φοιτούν στο σχολείο , ενώ δεν εστιάζει μόνο στην ακαδημαϊκή πλευρά, αλλά και στην πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των εκπαιδευτικών.

Διαθέσιμα Αρχεία

Πλήρες κείμενο