Η Αγία Αικατερίνη, «η πανεύφημος νύμφη του Χριστού» όπως την αποκαλεί ο Ιερός Ψαλμωδός [1], η πολιούχος του θεοβάδιστου Όρους Σινά, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 294 μ.Χ. από ειδωλολατρική [2] οικογένεια και της έδωσαν το όνομα Δωροθέα. Η Αγία έζησε την εποχή την οποία αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Μαξιμίνος, ο οποίος ζητούσε από το λαό υπακοή στο πρόσωπό του και συμμετοχή σε ειδωλολατρικές θυσίες.
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Νοεμβρίου 2025, Κυριακὴ ΚΔ΄ Ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)
14 αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, 15 τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, 16 καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· 17 καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, 18 ὅτι δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. 19 ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, 20 ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 21 ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· 22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.
Περισσότερα: Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Νοεμβρίου 2025, Κυριακὴ ΚΔ΄ Ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)
Eἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
«Ἡ Παναγία μας, ὅταν μεσιτεύει πρός τόν Θεόν γιά τούς Χριστιανούς, αὐτή μεσιτεύει πρός τόν Υἱόν της διά τούς υἱούς της. Παρακαλεῖ λοιπόν τόν Θεό μέ τόση παρρησία, ὅση πρέπει νά ἔχη ἡ Μητέρα πρός τόν Υἱόν. Καί παρακαλεῖ γιά τούς χριστιανούς μέ τόση ἀγάπη, ὅση μιά Μάννα γιά τά παιδιά της. Ἀλλά ἡ δική της ἀγάπη καί ἡ παρρησία, εἶναι ἄπειρη. Τί θά ζητοῦσε ποτέ, καί θά λάμβανε ἀπό ἕναν τέτοιο Υἱό; Τί θά ζητούσαμε ἐμεῖς, καί δέν θά λαμβάναμε ἀπό μιά τέτοια Μητέρα;…
Ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος ἤ Λευί, ἦταν ἕνας ἐκ τῶν δώδεκα μαθητῶν καί ἀποστόλων τοῦ Ἰησοῦ Χριστόῦ. Ὁ ἴδιος ἀναφέρεται ἀπὸ ὅλους τοὺς εὐαγγελιστὲς στό μαθητικὸ κύκλο εἴτε ὡς 8ος στήν κατάταξη (Μάρκ. 3, 18. Λουκ. 6, 15), εἴτε ὡς 7ος (Ματθ. 10, 3. Πράξ. 1, 13), ἐνῶ ἐπίσης ἀναφέρεται μέ δύο χαρακτηριστικὰ ὀνόματα, δηλαδὴ πέραν τοῦ Ματθαῖος καί μέ τὸ Λευί. Οἱ πληροφορίες σχετικά μέ τὸν βίο του εἶναι λιγοστές. Ὁ ἴδιος κατατάσσεται ἀνάμεσα στούς τέσσερις εὐαγγελιστές, καθὼς εἶναι συντάκτης τοῦ πρώτου συνοπτικοῦ εὐαγγελίου, τοῦ ὀνομαζόμενου «Κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον», ὅπου τὸν κατατάσσει ἀνάμεσα στούς γνωστότερους μαθητὲς τοῦ Κυρίου.
