Τὸ ἱστορικὸ τοῦ Ναοῦ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Ὁ βασιλιάς Λέων ὁ μέγας, ὁ ἐπονομαζόμενος Μακέλης, ἦταν ἀπὸ γένος ἀρχοντικό, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ μικρὸς καὶ δὲν εἶχε κάποιον νὰ τὸν φροντίσει νὰ γίνει κάτι καλύτερο, ἔγινε μακελάρης (χασάπης). Ἦταν ὄμως ἀνθρωπος χριστιανικότατος καὶ στολισμένος μὲ πολλὲς ἀρετές, καὶ ἒκ φύσεως συμπονετικὸς καὶ εὔσπλαχνος πρὸς τοὺς φτωχοὺς καὶ πολὺ εὐλαβὴς καὶ φιλακόλουθος. Δεν ἔλειπε ἀπὸ τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες καθημερινὰ καὶ δὲν ἀμελοῦσε νὰ ἀκούει καὶ τὶς ἐξηγήσεις τῶν θείων Γραφῶν, ἄν καὶ ἦταν ἀγράμματος ἑξαιτίας τῆς ὀρφάνιάς του. Εἶχε δίψα μεγάλη νὰ ἀκούει τὶς ἐξηγήσεις τῶν ἱερῶν Γραφῶν· καὶ ἀκούγοντάς τες, ἀγωνιζόταν πολὺ νὰ ἐφαρμόσει στὴν πράξη τὶς ἅγιες ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ ποὺ αὐτὲς περιείχαν.
Ἡ Διακαινήσιμος Ἑβδομάδα
Πρωτοπρεσβύτερος Χρήστου Αντώνιος, Θεολόγος
Ἀγαπητοί μου Ἀναγνῶστες, Χριστός Ἀνέστη! Ἀπὸ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἰσήλθαμε στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ ἀπὸ τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα (τὸ Μ. Σάββατο τὸ βράδυ) εἰσήλθαμε στὸ Τριώδιο τὸ «Ρόδον», τὴν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν κατεξοχὴν Ἀναστάσιμο περίοδο τῆς Ἐκκλησίας μέχρι καὶ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, ὅπου ἔχουμε ἀσχοληθεῖ ἀναλυτικὰ σὲ ἄρθρο μας στὸ παρελθόν.
Τὴν πρώτη ἑβδομάδα τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἡ ἑβδομάδα δηλαδὴ ἀπὸ τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα μέχρι τὴν ἑπομένη Κυριακὴ τοῦ Θωμὰ ἢ ἀλλιῶς τοῦ «ἀντι-Πάσχα», λέγεται «Διακαινήσιμος». Ἐτυμολογικὰ ἡ λέξη εἶναι προφανὲς δια+καινή, ποὺ δηλώνει τὴν νέα πραγματικότητα, ποὺ ἔφερε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, μὲ τὴν κατάργηση τοῦ θανάτου. Πέρα ἀπὸ αὐτό, στοὺς πρώτους αἰῶνες τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπῆρχε ἡ τάξη τῶν Κατηχουμένων, ὅσων δηλ. προέρχονταν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες ἢ τοὺς Ἰουδαίους καὶ διδάσκονταν τὶς ἀλήθειες τῆς χριστιανικῆς πίστεως, γιὰ νὰ γίνουν μέλη της μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Τότε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, ὅπως καὶ ὅλα τὰ μυστήρια, δὲν ἦταν ἰδιωτικὸ ἢ ἔστω ἕνα οἰκογενειακὸ γεγονός, ὅπως δυστυχῶς ἔχουν καταντήσει στὴν πράξη σήμερα, ἀλλὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ ἀφοροῦσε ὅλο τὸ πλήρωμα καὶ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Ἀπριλίου 2023, Τό Ἅγιον Πάσχα (Πράξ. α΄ 1-8)
Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν 2 ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη· 3 οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. 4 καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου· 5 ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας. 6 οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ; 7 εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, 8 ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.
Περισσότερα: Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Ἀπριλίου 2023, Τό Ἅγιον Πάσχα (Πράξ. α΄ 1-8)
Σελίδα 7 από 9
