Η Ύδρα της Λέρνας γεννήθηκε από τον Τυφώνα και την Έχιδνα. Ήταν ὄφις ἐν ὓδασι διαιτώμενος, «νεροφίδα», με πέντε ή έξι ή μέχρι εκατό κεφάλια, ανάλογα με τους συγγραφείς, φιδίσια ή και ανθρώπινα. Τη σκότωσε ο Ηρακλής επιτελώντας
τον
δεύτερο άθλο
που του ζήτησε ο Ευρυσθέας, όπως και τον γιγάντιο
κάβουρα που έστειλε η Ήρα βοηθό στην Ύδρα εναντίον του Ηρακλή, που δάγκωσε τον ήρωα στη φτέρνα. Με το αίμα της έκανε δηλητηριώδη τα βέλη του. Όταν με αυτά τραυμάτισε τον Κένταυρο Πυλήνορα ή τον Χείρωνα, αυτός έπλυνε την πληγή του στα νερά του ποταμού Άνιγρου, που πηγάζει από το αρκαδικό όρο Λάπιθος, και από τότε αναδύεται από εκεί μια άσχημη μυρωδιά, ούτε τα ψάρια του είναι κατάλληλα για βρώση [1]. Το δηλητήριο αυτό ήταν ένα από τα συστατικά του λεγόμενου φίλτρου του έρωτα που φανέρωσε ο Νέσσος στη Δηιάνειρα –θα φτιαχνόταν από το μολυσμένο από την πληγή του αίμα αλλά αντί να αναθερμάνει τον έρωτα
του Ηρακλή για τη Δηιάνειρα προκάλεσε τον θάνατό του. [Εικ.
1,
2,
3,
4,
5,
6,
7,
8,
9,
10,
11,
12,
13,
14,
15,
16,
17,
18,
19,
20,
21,
22,
23,
24]
Η Ήρα τοποθέτησε την Ύδρα, όπως και τον συνεργό της κάβουρα, στον ουρανό σαν αστερισμό. [Εικ. 25, 26, 27]
Η ευημεριστική ερμηνεία του Παλαίφατου θέλει τον Λέρνο βασιλιά της περιοχής που ονομάστηκε από εκείνον. Αυτός ο βασιλιάς δεν αναγνώριζε την πρωτοκαθεδρία του Ευρυσθέα στην ευρύτερη περιοχή που περιλάμβανε, εκτός από τη Λέρνη, πόλεις όπως το Άργος, τη Μυκήνη, την Τυρήνη, η καθεμιά με δικό της βασιλιά. Έτσι, βρισκόταν σε μόνιμη πολεμική ετοιμότητα, κυρίως σε ένα μικρό οχυρωμένο οικισμό στα σύνορα της χώρας του, λεγόταν Ύδρα και τον φρουρούσαν μέρα νύχτα πενήντα γενναίοι τοξότες. Ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή για να τον καταλάβει· και για κάθε τοξότη που σκότωνε ο ήρωας ο βασιλιάς Λέρνος έβαζε στη θέση του δύο, για να μπορούν μαζί οι δυο να ισοσταθμίσουν τη γενναιότητα του ενός. Κινδυνεύοντας να ηττηθεί ο Λέρνος προσέλαβε Κάρες μισθοφόρους με επικεφαλής τον στρατηγό Καρκίνο, μεγαλόσωμο πολύ και πολεμοχαρή. Σε βοήθεια του Ηρακλή ήρθε ο ανιψιός τυ Ιόλαος με Θηβαίους στρατιώτες. Όλοι μαζί κατάφεραν να πυρπολήσουν τον πύργο της Ύδρας και να σκοτώσουν τους στρατιώτες. «Έτσι έγιναν τα πράγματα αλλά κάποιοι μετέτρεψαν την Ύδρα σε φίδι και συνέθεσαν τον ανάλογο μύθο» (Παλαίφ., Περί απίστων Ι, μετ. Η. Τσιριγκάκης. Θεσ/νίκη: Βάνιας 2000, σ. 77).
Σχετικά λήμματα
ΑΝΙΓΡΟΣ, ΕΧΙΔΝΑ, ΗΡΑ, ΗΡΑΚΛΗΣ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΝΕΣΣΟΣ, ΤΥΦΩΝΑΣ, ΧΕΙΡΩΝΑΣ