ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ο "μπαμπάς" της Μαφάλντα, ο σκιτσογράφος Κίνο, παρενέβη στη διαμάχη για την ακριβή ηλικία της χάρτινης ηρωίδας του, διευκρινίζοντας, ότι η "κόρη" του γεννήθηκε το 1964 και επομένως είναι άστοχο να της προσθέτουν χρόνια για να γιορτάσουν φέτος, πρόωρα, τα 50χρονά της.

Η Μαφάλντα δεν κρύβει τα χρόνια της: θα κλείσει τα 50 το 2014, γράφει ο Χοακίν Σαλβαδόρ Λαβάδο, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Κίνο. "Η πρώτη δημοσίευση έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου 1964 στο περιοδικό Primera Plana", σημειώνει, τονίζοντας ότι "οποιοσδήποτε άλλος υπολογισμός είναι λανθασμένος".

Πολλά μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και η ισπανική εφημερίδα Ελ Παΐς, έχουν αρχίσει να δημοσιεύουν επετειακά άρθρα για το μισό αιώνα ζωής του πανέξυπνου, απαισιόδοξου κοριτσιού με τις πολλές απορίες.

Ο λόγος είναι ότι η Μαφάλντα πρωτοεμφανίστηκε στις 15 Μαρτίου 1962, σε μια διαφήμιση.

Όμως ο 79χρονος Κίνο απέδωσε τη σύγχυση σε "παρεξήγηση". "Θα γιορτάσουμε τα γενέθλιά της σε δύο χρόνια", γράφει, διευκρινίζοντας ότι "είναι δύσκολο να φτιάξουμε ένα χρονολόγιο για ένα χάρτινο ήρωα" καθώς "η Μαφάλντα θα είναι πάντα ένα μικρό κοριτσάκι".

"Η Μαφάλντα δεν έχει ηλικία", τιτλοφορεί το άρθρο της η Ελ Παΐς. Το γεγονός είναι ότι, όσα χρόνια κι αν πέρασαν, δεν έχει αποκτήσει ούτε μία ρυτίδα και παραμένει πάντα επίκαιρη.

Στο Μπουένος Άιρες, στην ιστορική συνοικία Σαν Τέλμο, έγιναν το 2009 τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος της Μαφάλντα, απέναντι από το κτίριο όπου ο Κίνο σχεδίαζε τα κόμικ του. Δεκάδες τουρίστες φωτογραφίζονται καθημερινά στο παγκάκι όπου κάθεται το κορίτσι-φαινόμενο.

Ο αμερικανός πρώην αστροναύτης Τζον Γκλεν γιόρτασε την 50η επέτειο από την πρώτη πτήση σε διαστημική τροχιά των ΗΠΑ συζητώντας μέσω τηλεδιάσκεψης με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαρτώνται πλέον από τη Ρωσία για τις διαστημικές πτήσεις τους.

Στις 09:47 της 20ης Φεβρουαρίου του 1962, ο Τζον Γκλεν, στην ενδέκατη προσπάθεια, "απογειώθηκε" από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με έναν πύραυλο Atlas, και έκανε τρεις φορές το γύρο της Γης σε λιγότερο από πέντε ώρες.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πτήση του σοβιετικού Γιούρι Γκαγκάριν, η επιτυχημένη αποστολή αποκατέστησε την εμπιστοσύνη των Αμερικανών στην κατάκτηση του Διαστήματος και έκανε εθνικό ήρωα τον Τζον Γκλεν.

"Έχω την εντύπωση ότι έγινε πριν από μία εβδομάδα, ίσως γιατί το θυμόμουνα συχνά τα τελευταία 50 χρόνια, και επειδή αυτό μοιάζει ακόμη πολύ πρόσφατο" στο μυαλό μου, δήλωσε ο 90χρονος Γκλεν στο δίκτυο CNN.

"Ήταν τόσο εντυπωσιακό την εποχή εκείνη που είναι αποτυπωμένο ανεξίτηλα στη μνήμη μου και θυμάμαι πολύ καθαρά εκείνες τις ημέρες", πρόσθεσε.

Όμως ο παλιός αστροναύτης δεν μπορεί να δεχτεί ότι οι αμερικανοί αστροναύτες εξαρτώνται πλέον από τα ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ για να μεταβούν στον ISS, μετά τον τερματισμό του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων τον Ιούλιο.

Ο Γκλεν, οποίος έκανε καριέρα ως γερουσιαστής των Δημοκρατικών στην Ουάσινγκτον, από το 1974 έως το 1999, κατηγορεί τώρα τη διοίκηση του πρώην προέδρου Τζορτζ Μπους ότι θυσίασε τις διαστημικές φιλοδοξίες των Ηνωμένων Πολιτειών με την περικοπή της χρηματοδότησης της NASA.

Κάποτε ρωτήσανε την Ουρανία Ξυλούρη: «Αλήθεια πως αντέξατε τόσο φως»;

Αυτό ήταν ο Νίκος Ξυλούρης. Φως! Για όλη την Κρήτη, την Ελλάδα, την ομογένεια.

Τριάντα δύο χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατο του μεγάλου Κρητικού καλλιτέχνη που συγκλόνισε με τη φωνή του, τις ερμηνείες του, τα τραγούδια αλλά και τη στάση ζωής του δύο πατρίδες, Ελλάδα και Κρήτη. Έτσι έλεγε: «Έχω δυο πατρίδες που αγαπώ το ίδιο».

Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε στην Κρήτη, 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου, στο Ρέθυμνο. Όλη του η διαδρομή, από το καμένο από τους Γερμανούς χωριό του την περίοδο της Κατοχής μέχρι την Αθήνα και από την λύρα που ξεκίνησε να μαθαίνει στα 10 του χρόνια μέχρι τη γνωριμία του με την Ουρανία Μελαμπιανάκη και το στήσιμο της οικογένειας του με τα δύο του παιδιά, τον Γιώργη και τη Ρηνιώ, τον ανήγαγαν σε «Αρχάγγελο της Κρήτης» όπως τον αποκαλούσαν οι περισσότεροι.

Μα τον έλεγαν και «κλωσσού», επειδή όπου και αν πήγαινε, μάζευε γύρω του δεκάδες παιδιά τα οποία αναγνώριζαν την παιδικότητα και την αθωότητα του Νίκου Ξυλούρη.

Ο Ξυλούρης, ο Ψαρονίκος όπως ήταν το παρατσούκλι του λόγω του ότι ο πατέρας του ήταν άνθρωπος της θάλασσας, λατρεύτηκε από συνθέτες και ποιητές, βραβεύτηκε σε Ελλάδα και εξωτερικό μα ποτέ του δεν απαρνήθηκε μήτε την καταγωγή του, μήτε τους παιδικούς του φίλους, με τους οποίους συναντιόταν συχνά και γυρόφερνε μαζί τους τις πλαγιές και τις κορφές του Ψηλορείτη.

Υπήρξε άνθρωπος με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος του. Θεωρούσε τη μουσική καθήκον και έλεγε πάντα πως η θέση του είναι δίπλα στους ανθρώπους που περιμένουν να μιλήσουν μαζί του μέσα από τα τραγούδια και τις νότες.