- Λεπτομέρειες
-
Δημιουργήθηκε στις Τρίτη, 26 Οκτώβριος 2010 09:38
Περιορισμένης κλίμακας έρευνα του Σπύρου Δουκάκη
http://sdoukakis.wordpress.com
Σύμφωνα με άρθρο του Χρ. Κάτσικα στην εφημερίδα «Τα Νέα» (26/10/10):
Τα γενικά χαρακτηριστικά του νέου τρόπου πρόσβασης στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ είναι τα ακόλουθα:
1. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στις τάξεις Β και Γ Λυκείου οι μαθητές θα παρακολουθούν υποχρεωτικά μαθήματα, μαθήματα επιλογής και δραστηριότητες συνολικά 35 ώρες την εβδομάδα ΅ε βάση τα οποία θα οδηγούνται στην ομάδα σχολών της επιλογής τους.
2. Οι σχολές θα καθορίσουν συντελεστές βαρύτητας στα μαθήματα (για παράδειγμα, ένας υποψήφιος που ενδιαφέρεται για τη Φιλοσοφική Σχολή θα έχει μάθημα αυξημένης βαρύτητας τα Αρχαία Ελληνικά, ενώ ένας υποψήφιος που ενδιαφέρεται για τη Σχολή Θετικών Επιστημών, τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Χημεία). Έτσι ο υποψήφιος ουσιαστικά θα είναι αναγκασμένος να επιλέγει τα μαθήματα που είναι αφενός «συμβατά» ΅ε τη σχολή ή το πανεπιστήμιο που τον ενδιαφέρει και αφετέρου αυξημένης βαρύτητας, κάτι που θα του επιτρέπει να συλλέγει περισσότερα ΅όρια.
3. Στο τέλος του λυκείου οι υποψήφιοι θα δίνουν εξετάσεις σε τέσσερα μαθήματα που έχουν προεπιλέξει και στην τελική επίδοση θα συνυπολογίζεται η συνολική αξιολόγησή τους στις Β και Γ Λυκείου.
Με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά, οι σχολές καθορίζουν τους συντελεστές βαρύτητας και προφανώς και τα μαθήματα που απαιτούνται για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στο παράδειγμα αναφέρεται ότι η Σχολή Θετικών Επιστημών θα καθορίσει συντελεστές βαρύτητας στα μαθήματα: Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία.
Η έρευνα του κ Κάτσικα και η προσπάθειά του να αναδείξει τον τρόπο που θα επιλέγουν οι σχολές ή τα πανεπιστήμια τα μαθήματα χαρακτηρίζεται από ένα άλμα προς τα πίσω. Θεωρεί ότι είτε βρισκόμαστε στην εποχή των δεσμών, είτε ότι δεν υπάρχουν νέα μαθήματα και νέα τμήματα εντός των Σχολών που πιθανώς να επιθυμούν άλλα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας.
Για το σκοπό αυτό με μία σχετική έρευνα στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών μπορεί κάποιος να διαπιστώσει τα ακόλουθα. Η Σχολή Θετικών Επιστημών έχει 6 Τμήματα.
1. Τμήμα Βιολογίας
2. Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος
3. Τμήμα Μαθηματικών
4. Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών
5. Τμήμα Φυσικής
6. Τμήμα Χημείας
Από αυτά τα τμήματα, η Χημεία διδάσκεται ως υποχρεωτικό μάθημα σε τέσσερα τμήματα (Βιολογίας, Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Φυσικής και προφανώς Χημείας). Επιπλέον, η Φυσική διδάσκεται ως υποχρεωτικό μάθημα και στα έξι τμήματα (Βιολογίας, Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Μαθηματικών, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Χημείας, και προφανώς Φυσικής). Από την άλλη πλευρά ο προγραμματισμός και η αλγοριθμική που αποτελεί μάθημα κατεύθυνσης του σημερινού σχολείου (γενικού λυκείου) και αποτελεί μάθημα που ενσωματώνεται στο πρόγραμμα του IB (http://www.ibo.org/), αλλά που εμφανώς έχουν εξαφανίσει τα μέλη της άγνωστης και συνάμα μη θεσμοθετημένης επιτροπής που συγκροτήθηκε στο ΥΠΔΒΜΘ, διδάσκεται και στα έξι τμήματα, δηλαδή σε όλα τα τμήματα (Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Μαθηματικών, Φυσικής, Χημείας και προφανώς Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών). Το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι ωστόσο το πλέον αντιπροσωπευτικό. Αλήθεια ποια μαθήματα θα επιλέξουν άλλες σχολές όπως η πολυτεχνική σχολή, η σχολή επιστημών και τεχνολογιών, η οικονομική σχολή ή το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ.α., όπου περιλαμβάνουν ως υποχρεωτικά μαθήματα αυτά του προγραμματισμού και της αλγοριθμικής; ʼξιο αναφοράς είναι ότι όλα τα τμήματα αυτών των σχολών ή των πανεπιστημίων έχουν μεταβάλλει το πρόγραμμα σπουδών τους και έχουν εισάγει απευθείας τους φοιτητές και τις φοιτήτριες σε μαθήματα προγραμματισμού, έχοντας κατά νου την ύπαρξη και επιτυχή παρακολούθηση του μαθήματος της αλγοριθμικής του λυκείου.
Η επιλογή, λοιπόν, των απαραίτητων μαθημάτων που απαιτούνται για την εισαγωγή σε ορισμένες σχολές δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει με επιστροφή στο παρελθόν. Μπορεί η χρήση των υπολογιστών να έχει αυξηθεί και να είναι επαρκώς καταρτισμένοι οι νυν και οι αυριανοί φοιτητές και φοιτήτριες για να χρησιμοποιήσουν τα ψηφιακά εργαλεία, αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος της επιστήμης των υπολογιστών. Η επιστήμη των υπολογιστών έχει γερές βάσεις και στοχεύει στην απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων που δεν προσφέρονται από άλλες επιστήμες. Για παράδειγμα, τα μαθήματα αλγοριθμικής και προγραμματισμού έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στα περισσότερα τμήματα και σχολές. Ως εκ τούτου ο ρόλος των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων και των μελών ΔΕΠ και ΕΠ στην επιλογή των μαθημάτων για την εισαγωγή στις σχολές είναι καθοριστικός.
Αν, λοιπόν, ο σκοπός της προτεινόμενης μεταρρύθμισης είναι η ανάπτυξη ενός πλαισίου που θα δίνει ευκαιρίες στους απόφοιτους να ανταποκριθούν στο ρυθμό εξέλιξης της επιστήμης και της κοινωνίας, δίνοντας βαρύτητα σε σημαντικές πτυχές της μαθησιακής διαδικασίας, που καλλιεργούνται μέσα από την ανάπτυξη συνειδητής αλγοριθμικής και ορθολογικής σκέψης, τότε ένα ευρύ πλήθος γνωστικών αντικειμένων από την επιστήμη των υπολογιστών έχει θέση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα οποία ταυτόχρονα πρέπει να προσδιορίζονται και ως μαθήματα βαρύτητας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
