Πληροφοριακά Στοιχεία

Γονική Κατηγορία: ΙΣΤΟΡΙΑ

Κατηγορία: Ιστορίες ψαράδων

Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 30 Μάιος 2015 20:57

Γράφτηκε από τον/την Super User

Εμφανίσεις: 1038

Μια δυνατή φιλία

Ο καπετάνιος ξαπλωμένος κάτω από το πλατάνι με το τσιγάρο στο χέρι βλέπει την όλη σκηνή  αλλά δε σηκώνεται να βοηθήσει Αντίθετα γελάει και είναι άνετος. Ο μικρός αφού είδε πως δεν έχει από πουθενά βοήθεια αποφάσισε να αντιμετωπίσει μόνος του τον εχθρό αν και ήξερε πως θα χάσει την μάχη: Δεν τα βγάζεις πέρα  εύκολα με τόσο μεγάλο τσομπανόσκυλο . Αλλά και πάλι ο καπετάνιος που ήτανε και πατέρας του πως τον παράτησε μόνο? Και γιατί διασκέδαζε με το όλο σκηνικό? Πολλές ερωτήσεις αλλά απάντηση καμία Αφήνει λοιπόν την βέργα και ετοιμάζεται  να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο που έτσι και αλλιώς τον είχε φτάσει αφού ένοιωθε την ζεστή του ανάσα στον σβέρκο. Στο μεταξύ πέρασε από το μυαλό του όλη η μικρούλα του ζωή των 6 ετών που είχε ζήσει . Άσε που ένοιωσε πως θα χάσει κανένα χέρι στη μάχη με το θηρίο. Στρέφει λοιπόν και βλέπει μες την μούρη του την μούρη του σκύλου. Μόνο που δεν ήτανε τόσο άγρια Είδε ακόμα να κουνάει μες το νερό την  ουρά του και να έχει απλώσει το πόδι του σαν χείρα φιλίας. Ο μικρός σάστισε Τι να συνέβαινε? Σε κάποια στιγμή κοίταξε τον σκύλο μες τα μάτια και μετά όρμησε πάνω του και τον αγκάλιασε. Ο σκύλος δεν ήτανε εχθρός. Βέβαια είχε καταπατηθεί η ζωτική του περιοχή και η περιοχή ευθύνης του αλλά και αυτός ένοιωθε μοναξιά . Άλλωστε τα σκυλιά νοιώθουν ποιοι είναι εχθροί και ποιοι  όχι. Μπορεί να  τύχει και σε σας σήμερα. Βλέπεις ένα σκυλί να γαβγίζει μόνο σε συγκεκριμένους ανθρώπους ή οχήματα. Σκύλος και παιδί άρχισαν να παίζουν στο νερό  Του έριχνε ξύλο και αυτός έτρεχε γαβγίζοντας να το φέρει πίσω κουνώντας διαρκώς την ουρά του. Παιχνίδι μες το νερό στο καταμεσήμερο. Δυο διαφορετικοί κόσμοι είχαν γίνει ένας . Οπότε τώρα εξηγούνται όλες οι απορίες: Να γιατί ο καπετάνιος δεν έτρεξε να βοηθήσει. Ήξερα για τον μοναχικό σκύλο. Όπως ήξερε πως  δεν θα έκανε ποτέ κακό στον μικρό ναύτη. Ήθελε όμως να δει πως θα αντιδρούσε στον κίνδυνο. Αυτά  είναι μαθήματα ζωής. Ο μικρός αντέδρασε πολύ φιλικά στον νέο του φιλαράκο. Κάπου στο δισάκι είχε ψωμί. Ο φίλος πεινούσε Ας τρώγανε λίγο μαζί. Ο νέος φίλος έπρεπε να έχει και ένα όνομα. Ο σκύλος είχε όνομα που του είχε δώσει το αφεντικό του αλλά δεν το ήξερε ο μικρός ναύτης. Αυτό δε ήτανε εμπόδιο.Μια δυνατή φιλία δεν θα την εμποδίσει ένα όνομα δα. Ο μικρός είχε μια καταπληκτική ιδέα αφού ήταν μέσα στο ποτάμι με τον φίλο του Αφού ήτανε μες το ποτάμι θα έκανε και βαφτίσια. Τον ονόμασε «μπόμπι» Μετά από 3-4 φορές ο σκύλος έμαθε το νέο του όνομα. Μέχρι που ξέχασε το παλιό. Κάποια στιγμή βγαίνει από το ποτάμι και γαβγίζει έντονα . Τι να θέλει άραγε? Αναρωτήθηκε ο μικρός. Αφού είχανε παίξει  είχανε φάει τι άλλο ήθελε ο μπόμπι? Συνέχισε να γαβγίζει έντονα και να δείχνει πίσω του με το κεφάλι. Για περίμενε σκέφτηκε ο μικρός. Μα ναι αυτό είναι .. πως δεν το σκέφτηκα? Ήθελε να τον ακολουθήσει. Βγαίνει από το νερό και ξυπόλητος ακολουθάει τον φίλο του. Χαρούμενος αυτός πλησιάζει  προς την περιοχή του και σταματάει. Ναι , ναι αυτό είναι. Ήθελε να του ανταποδώσει την φιλοξενία του. Τον πήγε στην επικράτειά του. Εκεί τον είχε ο μπάρμπα Γιάννης ( όπως έμαθε ο μικρός αργότερα απο κάποιον κιαχαγιά) να φυλάει τον κήπο του. Μέσα είχε σπαρμένα φασόλια αγγούρια και διάφορα άλλα και στην άκρη είχε το σπιτάκι του σκύλου. Εκεί στάθηκε ο σκύλος και σηκώθηκε στα πίσω πόδια για να καλωσορίσει τον μικρό ναύτη. Κάθισαν αρκετή ώρα μαζί συνομιλώντας  ο καθένας στη γλώσσα του αλλά τελικά έλεγαν τα ίδια πράγματα και οι δυο Ο μικρός έλεγε πόσο φιλόξενος ήτανε ο σκύλος  και ο μπόμπι  έλεγε πόσο καλά του φέρθηκε ο μικρός. Όλα καλά ήτανε και αποφάσισαν από κοινού να ξανακάνουν ένα μπανάκι στο ποτάμι Ο μικρός περίμενε μήπως και φανεί το αφεντικό να μάθει ποιο ήτανε το όνομα του φίλου του αλλά μάταια Τελικά αποφάσισαν να παραμείνει το νέο όνομα και να το γιορτάσουν με ένα μπάνιο στο ποτάμι. Προχώρησαν μαζί λοιπόν οι δυο φίλοι και όταν έφτασαν στην όχθη κοιτάχτηκαν στα μάτια: Πήραν φόρα και όρμησαν προς το ποτάμι κάνοντας ένα άτυπο διαγωνισμό. Και είναι παράξενο που νίκησε ο μικρός αλλά είμαι σίγουρος πως ο μπόμπι τον άφησε να νικήσει για να χαρεί . Είχε χτιστεί μια δυνατή φιλία μεταξύ δυο διαφορετικών όντων που όμως αν και μιλούσαν διαφορετική γλώσσα μπορούσαν να  τα βρουν Κλείστηκε μια συμφωνία μέσα στο ποτάμι και επισφραγίστηκε με ένα ακόμα μπάνιο: Ο μικρός ναύτης κάθε φορά που θα έμπαινε στο ποτάμι θα αφιέρωνε λίγο χρόνο για τον φίλο του και ο μπόμπι θα τον ξεναγούσε στην περιοχή της επικράτειάς του και θα τν προστάτευε από επίδοξος εχθρούς όπως φίδια και κουνάβια της περιοχής. Φυσικά και από άλλα τυχόν σκυλιά που θα έκαναν επίθεση για να προστατεύσουν την περιοχή τους  Το κράτησαν και οι δυο ήτανε συμφωνία κυρίων. Το παιχνίδι συνεχίστηκε γιατί είχε ακόμα λίγο χρόνο ο μικρός ναύτης πριν σαλπάρει για τον  Άγκιστρο όπου θα έριχναν τα παραγάδια τους. Έπρεπε να φύγουν νωρίς να πάνε στον Άγκιστρο κάτω από το πλατάνι να δολώσουν τα παραγάδια τους και πριν  βασιλέψει ο ήλιος να τα ρίξουν στην περιοχή. Το καλουμάρισμα γινότανε με τα κουπιά αφού η μηχανή δεν κρατούσε ρελαντί  Η περιοχή όμως είχε δυνατά ρεύματα και έπρεπε ο μικρός να τα νικήσει. Κομματάκι δύσκολο για ένα παιδί 6 ετών και ένα σκάφος 6 μέτρων και μάλιστα τρεχαντήρι με φαρδιά λαγγόνια που είχε βέβαια ευστάθεια στις φουρτούνες αλλά με τα κουπιά ήτανε πολύ δυσκίνητο Φυσικά ο μπόμπι δεν ήξερε για την συνέχεια αλλά και ποιος νοιαζότανε!!   Του έφτανε που παίζανε στο νερό με τον νέο του φίλο  αφού  ήτανε και η μοναδική παρέα του. Η ζωή του είχε αλλάξει. Είναι πολύ βαριά η μοναξιά για όλα τα πλάσματα. Κοιτούσε τον μικρό στα μάτια και που και που έριχνε και κλεφτές ματιές προς την περιοχή που προστάτευε. Μην ξεχάσει και τα καθήκοντά του ε!!! Κάποια στιγμή τα μάτια του έλαμψαν. Προχώρησε αθόρυβα μέσα στις φτέρες γρυλίζοντας υπόκωφα και κάρφωσε το βλέμμα του μες το ποτάμι. Κάτι είχε δει αλλά τι όμως? Ξαφνικά δίνει ένα σάλτο στο ποτάμι  κάνοντας βουτιά και όταν βγήκε κρατούσε ένα κεφάλι στο στόμα του. Κουνώντας την ουρά του  προχωράει προς το μικρό και το αφήνει στα πόδια του. Ο μικρός τάχασε Άφησε το ψάρι για τον φίλο του να το φάει με τη ησυχία του και προχώρησε προς το καΐκι Ο μπόμπι όμως γάβγισε και του έδειχνε το ψάρι σαν κάτι να ήθελε να του πει Για μια στιγμή αλληλοκοιτάχτηκαν οι φίλοι και ο μικρός ναύτης έπιασε το νόημα Πριν από λίγο του είχε δώσει ψωμάκι και τώρα ο μπόμπι του ανταπέδιδε το δώρο με δώρο ίσης αξίας. Έσκυψε και πήρε το κεφάλι στα χέρια του και την ίδια στιγμή ο μπόμπι γάβγισε χαρούμενα και ζωηρά  και  έκανε μικρά σάλτα. Ένοιωθε  πως  ο φίλος του  δέχτηκε το δώρο του και η φιλία τους έγινε ακόμα πιο δυνατή. Ο μικρός ναύτης  υποσχέθηκε  να το χρησιμοποιήσει για δόλωμα και ότι ψάρια πιάσει να τα φάνε μαζί. Αφού είδε πως ο φίλος του κατάλαβε την συμφωνία έσκυψε τον χάιδεψε στο κεφάλι και  προχώρησε προς το καΐκι. Ήδη και ο καπετάνιος είχε σηκωθεί και μάζευε τα πράγματα που σημαίνει θα σαλπάριζαν εντός ολίγου. Ο μπόμπι στάθηκε ακίνητος και κουνούσε την ουρά του αφού ήξερε πως ο φίλος του θα ερχότανε ξανά  να κάνουν παρέα να φάνε και να παίξουν  στο ποτάμι. Και αν ήτανε τυχερός θα έτρωγε ψητό ψάρι στα κάρβουνα αλλά θα είχε συμβάλλει και αυτός στο ψάρεμα Ο μικρός ναύτης δεν μπήκε στο ποτάμι αλλά προχώρησε από την όχθη. Φοβήθηκε πως αν  έμπαινε μέσα θα ακολουθούσε και ο φίλος του και ήτανε πιο δύσκολο να τον πείσει να μείνει έξω   Με το κεφάλι (κέφαλο) στα χέρια προχώρησε από την όχθη και μπήκε στο καΐκι Άφησε το ψάρι σε σκιερό μέρος  αφού δεν  είχανε ψυγείο και άνοιξε τον πανεράκι του να φτιάξει τις πετονιές του Είχε δώσει υπόσχεση και έπρεπε να την τηρήσει Να πιάσει ψάρια με το δόλωμα του φίλου του και να τα ψήσουν στην παραλία. Άραγε θα του έδινε και κανένα αγγουράκι? Μπα όχι αφού τα σκυλιά δε τρώνε τα αγγουράκια και γενικά τα φυτικά. Μπορεί να τον άφηνε να κόψει αλλά ο μικρός δεν θα το έκανε ποτέ χωρίς να πάρει άδεια από τον μπάρμπα Γιάννη που ήτανε και ο ιδιοκτήτης του κήπου Τότε θα τρώγανε σκέτο ψαράκι ψητό Μάλιστα  θα καθάριζε και το κρέας γιατί τα σκυλιά δε είναι σαν τα γάτες και μπορεί να πνιγούν αν φάνε ψάρια  Ήτανε η πρώτη μάχη που κέρδιζε ο μικρός ναύτης  αλλά δεν θα ήτανε η τελευταία Στην μετέπειτα ζωή έδωσε πολλές και σκληρές μάχες που θα τις αναπτύξω σε ειδικό κεφάλαιο  Τα πράγματα είχανε μαζευτεί μες το καΐκι  και ο μικρός αφού έλυσε τον κάβο από τον πλάτανο  και έστρεψε την πλώρη του καϊκιού προς την μπούκα του ποταμιού  μπήκε με αργές κινήσεις στο αμπάρι και πήρε τη θέση του για να δώσει εκκίνηση στη μηχανή. Ο καπετάνιος άναψε τον φλόγιστρο και ο υπόκωφος ήχος του ακούστηκε σε όλο το ποτάμι. Ο μικρός κοιτούσε τον φίλο του που είχε καθίσει στα πίσω πόδια και έβλεπε την κίνηση κουνώντας την ουρά του.  Σε λίγο ακούστηκε η γνώριμη εντολή:-Μπρooος  Ο μικρός έπιασε γερά το σπιράγιο  έβγαλε τον πήρο από το βολάν και με χαλαρό χτύπημα έδωσε κίνηση σαν να μην ήθελε να φύγει από την περιοχή  Η μηχανή όμως δεν τουκανε το χατίρι πήρε αμέσως μπροστά και ακούστηκε  ο ρυθμικός και  μελωδικός της ήχος να ταράσσει την σιγαλιά: Ντούκου-ντουκου…….. όπως όλες οι μονοκύλινδρες  μηχανές Όταν άρχισε να κινείται το σκάφος ο μπόμπι γάβγισε με ένα γάβγισμα απροσδιόριστο αλλά δεν κουνήθηκε από τη θέση του  Έμεινε καρφωμένος βλέποντας τον φίλο του να απομακρύνεται  Ο μικρός κοιτούσε προς την παραλία και τον έβλεπε  που καθόταν σαν μικρό παιδάκι. Το καΐκι βγήκε από το ποτάμι και έβαλε πλώρη προς τον Άγκιστρο  Ο  μικρός όρθιος στην πλώρη κοιτούσε τον φίλο του που ήτανε ακίνητος. Όταν πέρασε την Αγία Παρασκευή χάθηκε  από το οπτικό πεδίο. Ίσως ήτανε ακόμα  εκεί  ή ίσως να έφυγε χαρούμενος προς το σπιτάκι του περιμένοντας  την επόμενη συνάντηση όπου είχαν κανονίσει να φάνε ψητά ψάρια. Μετά από 45 λεπτά το καΐκι έπεσε γιαλό στον Άγκιστρο στο πλατάνι Αφού το φουντάρησαν βγήκαν έξω και οι δυο με τα σακιά τις πεταλίδες και δυο παραγάδια ψιλά πατωτα 

Ο μικρός έβγαζε επιδέξια τη πεταλίδα από το όστρακο και ο καπετάνιος δόλωνε τα παραγάδια  Ο μικρός όλο και  έβλεπε προς τον πλάτανο Είχε την ελπίδα ο φίλος του να είχε ακολουθήσει το καΐκι και να τον είχε βρει αλλά μάταια  Μόλις τελείωσε το δόλωμα  αφού  έπλυνε τα χέρια του στο νερό έτρεξε πάνω από τον πλάτανο  Είχε ακούσει  ένα γάβγισμα  Η χαρά του ήτανε απερίγραπτη  Να λοιπόν που ο μπόμπι είχε κάνει το ακατόρθωτο Ακολούθησε ένα καΐκι με την ελπίδα να βρει τον αγαπημένο του φίλο  Ο μικρός είχε διαβάσει και Όμηρο όπου ο σκύλος μετά από τόσα  χρόνια αναγνώρισε τον Οδυσσέα. Μπορούσε λοιπόν να επαναληφτεί και με άλλες συνθήκες Η απόσταση Φονιά- Άγκιστρου δεν είναι δα και τόσο μεγάλη  Βέβαια δεν υπήρχε δρόμος παρά μόνο αστιβιές και γαϊδουράγκαθα αλλά αυτά  δεν θα ήτανε και σοβαρό εμπόδιο για ένα σκύλο Με τις σκέψεις αυτές ανέβηκε στο ίσωμα κάτω από τον πλάτανο για να έχει μεγαλύτερο οπτικό πεδίο και να μπορεί να υποδεχτεί τον φίλο του  Ο καπετάνιος είχε ανάψει τσιγάρο άρα υπήρχε  χρόνος για να γίνει αυτή η διαδρομή  Κρίμα που δεν είχε πάρει μαζί του και κανένα κομμάτι ψωμί να το δώσει στον φίλο του ως δώρο για την μεγάλη απόφαση που είχε πάρει: Να διανύσει την απόσταση Φονιά –Άγκιστρου στον ίδιο χρόνο με τα καΐκι. Ανέβηκε λοιπόν και αυτό που είδε ήτανε μοναδικό και φυσικά θα μείνει αξέχαστο  στον μικρό ναύτη.Ένα  κοπάδι κατσίκια (αίγες) που βοσκούσαν πάνω από το ίσωμα  μαζευότανε  να πάνε προς το στεγάδι τους (μαντρί) Ο κιαχαγιάς ( βοσκός) που φορούσε την παραδοσιακή του βράκα είχε τον γκντουρ ( ραβδί) στον ώμο του και το κοπάδι μαζευότανε  από ένα τσομπανόσκυλο παρόμοιο με τον «μπόμπι» Ίδια ράτσα ίδιο μπόι και ίδιο βάβγισμα μόνο που αυτός δεν ήξερε για τον μικρό ναύτη και τον κοίταξε απειλητικά σαν να του έλεγε να μη πλησιάσει. 

 Ο μικρός φυσικά ούτε που είχε σκοπό να πλησιάσει. Ο βοσκός που τον είχε δει τον πλησίασε και του έκανε την ανιαρή ερώτηση : - Καλά ποιανού γισε   μπεκαμένε? (Ποιανού είσαι καϋμένε?)Ο μικρός στάθηκε και με περίσσεια υπερηφάνεια απάντησε : -Του Θανάση…  -Αααααα είπε ο κιαχαγιάς Ταχιά ααααα σας φέου πραγούστγια και δαμάσκνα. Αα γίστε σιάδιου??? (Αύριο θα σας φέρω πραγούστγια και δαμάσκηνα θα είστε εδώ?) –Δεν ξέου απάντησε ο μικρός. Για πες μου όμως μπάρμπα  Σντου Φουνιά απ έχει γένα σκύλου σαν ντου θκός ποιανού είναι? (Για πές μου όμως μπάρμπα στον Φονιά που έχει ένα σκύλο σαν τον δικό σου ποιανού είναι?)  -Του μπάρμπα Γιαννη ένει  μα με ντου θκό ένει αδέρφια. (Του μπάρμπα Γιάννη αλλά με τον δικό μου είναι αδέρφια)Τώρα λύθηκε το μυστήριο. Ο μπόμπι ειχε αδερφό που ήτανε το ίδιο έξυπνος και αυτός και φυσικά δεν θα του έκανε κακό. Απλά τον ειδοποίησε να μην παραβιάσει τον χώρο του και την ιδιοκτησία του . Γύρισε να φύγει αλλά ξαφνικά κοντοστάθηκε και  κοιτώντας τον κιαχαγιά τον ρώτησε-Πως ντου λεν ντου σκύλου σ? και περίμενε να ακούσει το όνομα μπόμπι -Λίζα ντη λεν απάντησε ο κιαχαγιάςΈτσι  έμαθε και το φύλο του σκύλου.Τώρα είναι ευκαιρία να ρωτήσει και ποιο είναι το πραγματικό όνομα του μπόμπι που σίγουρα θα ήξερε -Ντου σκύλου σντου Φουνιά πως ντου λεν? Ρώτησε με αγωνία ο μικρός εκείνη τη στιγμή συνέβηκαν δυο πράγματα: Το ένα  πως ο  κιαχαγιάς έπρεπε να φωνάξει να συμμαζέψει τα κατσίκια του και το άλλο πως ο καπετάνιος είχε βγει πάνω και φώναξε τον μικρό να σαλπάρουν οπότε δεν έμαθε το πραγματικό όνομα του μπόμπι Αλλά αυτό μικρή σημασία είχε  Η μεγάλη  ανακάλυψη  ήτανε πως ο μπόμπι είχε αδερφή που ίσως να μη το ήξερε  ούτε ο ίδιος και ακόμα το  δεύτερο  ότι δεν τονείχε ακολουθήσει για τους δικούς του λόγους και όπως θα αποδειχθεί πιο κάτω ήτανε σοφή .