Το Φεστιβάλ διοργανώθηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 1939, με προεδρεύοντα τον Λουί Λυμιέρ. Η μόνη ταινία που παρουσιάστηκε στην πρώτη διοργάνωση ήταν η Παναγία των Παρισίων του Γουίλιαμ Ντίτερλι, καθώς συνέπεσε χρονικά με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και την κήρυξη πολέμου της Γαλλίας στη Γερμανία. Η πρώτη ολοκληρωμένη διοργάνωση του Φεστιβάλ έγινε το 1946. Ο θεσμός ματαιώθηκε το 1948 και το 1950, λόγω οικονομικών προβλημάτων, ενώ από το 1951, ο χρόνος διοργάνωσής του μετατοπίστηκε στην περίοδο της Άνοιξης. Το 1968, το Φεστιβάλ ξεκίνησε στις 10 Μαΐου αλλά διακόπηκε στις 19 Μαΐου, κατά την περίοδο της φοιτητικής εξέγερσης του Μάη του ’68 και μετά από παρέμβαση φοιτητών απειλώντας τη διεξαγωγή της διοργάνωσης. Η ατμόσφαιρα στις Κάννες του 1968 ήταν εκρηκτική. Η κριτική επιτροπή, με μέλη της τον Τέρενς Γιανγκ, τον Ρόμαν Πολάνσκι, τον Λουί Μαλ, τη Μόνικα Βίτι κ.α., παραιτήθηκε τον υποχρεώσεών της θεωρώντας ότι το προβάδισμα ανήκε στα γεγονότα που συγκλόνιζαν τη χώρα. Το πρωί της 18ης Μαΐου, η επαναστατική επιτροπή του φεστιβάλ, αποτελούμενη από τους Κλοντ Λελούς, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Φρανσουά Τρυφώ, Λουί Μαλ και Ρόμαν Πολάνσκι, αποφάσισε ύστερα από ολονύκτια σύσκεψη ότι το φεστιβάλ πρέπει να διακοπεί. Ανακοίνωσαν τις προθέσεις τους και περίμεναν το κοινό να εκκενώσει την αίθουσα, αλλά κανείς δεν έφευγε. Τότε ο Γκοντάρ ανέλαβε μία αποτελεσματική, όπως αποδείχθηκε, πρωτοβουλία. Απείλησε ότι θα υποχρεώσει τους παρόντες να δουν όλες τις ταινίες που έχει γυρίσει, στη σειρά. Όλοι πετάχτηκαν στο δρόμο και το φεστιβάλ έκλεισε τις πόρτες του.Αλλά ας τα πάρουμε απ’ την αρχή,
Το 1939 η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει να δημιουργήσει το «Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου» (Festival International du Film). Ως τόπος διεξαγωγής της διοργάνωσης επιλέγεται η πόλη των Καννών λόγω του μεσογειακού της χαρακτήρα, της ξεχωριστής της τοποθεσίας και της ηλιοφάνειάς της. Ο πόλεμος ανατρέπει το σχέδιο, το οποίο επανατίθεται το 1945 αμέσως μετά την λήξη του. Η Γαλλική Ένωση Καλλιτεχνικής Δράσης (Association Française d’ Action Artistique) αναλαμβάνει την αποστολή επανεξέτασης του σχεδίου υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, του Υπουργείου Παιδείας και από το 1946 υπό την αιγίδα και του νεότευκτου Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου (Centre National de la Cinematographie). Για τις ταινίες Μεγάλου Μήκους η επιτροπή απονέμει τα ακόλουθα βραβεία:
|
|||
Award winners | |||
Year | Film | Director(s) | Nationality of Director * |
Awarded as “Grand Prix du Festival International du Film” | |||
1939 | Union Pacific | Cecil B. DeMille | United States |
1940–1945 No awards due to World War II. | |||
1946 | The Turning Point | Fridrikh Ermler | Soviet Union |
Men Without Wings | František Čáp | Czechoslovakia | |
The Last Chance | Leopold Lindtberg | Switzerland | |
Torment | Alf Sjöberg | Sweden | |
Portrait of Maria | Emilio Fernández | Mexico | |
Rome, Open City | Roberto Rossellini | Italy | |
Neecha Nagar (Lowly City) | Chetan Anand | India | |
Brief Encounter | David Lean | United Kingdom | |
Pastoral Symphony | Jean Delannoy | France | |
The Lost Weekend | Billy Wilder | United States | |
The Red Meadows | Bodil Ipsen and Lau Lauritzen, Jr. | Denmark | |
1949 | The Third Man | Carol Reed | United Kingdom |
1951 | Miss Julie | Alf Sjöberg | Sweden |
Miracle in Milan | Vittorio De Sica | Italy | |
1952 | The Tragedy of Othello: The Moor of Venice | Orson Welles | United States |
Two Cents Worth of Hope | Renato Castellani | Italy | |
1953 | The Wages of Fear | Henri-Georges Clouzot | France |
1954 | Gate of Hell | Teinosuke Kinugasa | Japan |
Awarded as “Palme d’Or” | |||
1955 | Marty | Delbert Mann | United States |
1956 | The Silent World | Jacques Cousteau and Louis Malle | France |
1957 | Friendly Persuasion | William Wyler | United States |
1958 | The Cranes Are Flying | Mikhail Kalatozov | Soviet Union |
1959 | Black Orpheus | Marcel Camus | France |
1960 | The Sweet Life | Federico Fellini | Italy |
1961 | The Long Absence | Henri Colpi | France |
Viridiana | Luis Buñuel | Mexico | |
1962 | Keeper of Promises | Anselmo Duarte | Brazil |
1963 | The Leopard | Luchino Visconti | Italy |
Awarded as “Grand Prix du Festival International du Film” | |||
1964 | The Umbrellas of Cherbourg | Jacques Demy | France |
1965 | The Knack …and How to Get It | Richard Lester | United Kingdom |
1966 | A Man and a Woman | Claude Lelouch | France |
The Birds, the Bees and the Italians | Pietro Germi | Italy | |
1967 | Blowup | Michelangelo Antonioni | Italy |
1968 | No awards this year because of the May 1968 events in France. | ||
1969 | If…. | Lindsay Anderson | United Kingdom |
1970 | MASH | Robert Altman | United States |
1971 | The Go-Between | Joseph Losey | United Kingdom |
1972 | The Working Class Goes to Heaven | Elio Petri | Italy |
The Mattei Affair | Francesco Rosi | Italy | |
1973 | The Hireling | Alan Bridges | United Kingdom |
Scarecrow | Jerry Schatzberg | United States | |
1974 | The Conversation | Francis Ford Coppola | United States |
Awarded as “Palme d’Or” | |||
1975 | Chronicle of the Years of Fire | Mohammed Lakhdar-Hamina | Algeria |
1976 | Taxi Driver | Martin Scorsese | United States |
1977 | Padre Padrone | Paolo and Vittorio Taviani | Italy |
1978 | The Tree of Wooden Clogs | Ermanno Olmi | Italy |
1979 | Apocalypse Now | Francis Ford Coppola | United States |
The Tin Drum | Volker Schlöndorff | West Germany | |
1980 | All That Jazz | Bob Fosse | United States |
Kagemusha | Akira Kurosawa | Japan | |
1981 | Man of Iron | Andrzej Wajda | Poland |
1982 | Missing | Costa-Gavras | Greece |
The Way | Yılmaz Güney and Şerif Gören | Turkey | |
1983 | The Ballad of Narayama | Shohei Imamura | Japan |
1984 | Paris, Texas | Wim Wenders | West Germany |
1985 | When Father Was Away on Business | Emir Kusturica | Yugoslavia |
1986 | The Mission | Roland Joffé | United Kingdom |
1987 | Under the Sun of Satan | Maurice Pialat | France |
1988 | Pelle the Conqueror | Bille August | Denmark |
1989 | Sex, Lies, and Videotape | Steven Soderbergh | United States |
1990 | Wild at Heart | David Lynch | United States |
1991 | Barton Fink | Joel and Ethan Coen | United States |
1992 | The Best Intentions | Bille August | Denmark |
1993 | Farewell My Concubine | Chen Kaige | China |
The Piano | Jane Campion | New Zealand | |
1994 | Pulp Fiction | Quentin Tarantino | United States |
1995 | Underground | Emir Kusturica | Serbia and Montenegro |
1996 | Secrets & Lies | Mike Leigh | United Kingdom |
1997 | Taste of Cherry | Abbas Kiarostami | Iran |
The Eel | Shohei Imamura | Japan | |
1998 | Eternity and a Day | Theodoros Angelopoulos | Greece |
1999 | Rosetta | Jean-Pierre Dardenne and Luc Dardenne | Belgium |
2000 | Dancer in the Dark | Lars von Trier | Denmark |
2001 | The Son’s Room | Nanni Moretti | Italy |
2002 | The Pianist | Roman Polanski | France, Poland |
2003 | Elephant | Gus Van Sant | United States |
2004 | Fahrenheit 9/11 | Michael Moore | United States |
2005 | The Child | Jean-Pierre Dardenne and Luc Dardenne | Belgium |
2006 | The Wind That Shakes the Barley | Ken Loach | United Kingdom |
2007 | 4 Months, 3 Weeks and 2 Days | Cristian Mungiu | Romania |
2008 | The Class § | Laurent Cantet | France |
2009 | The White Ribbon | Michael Haneke | Austria |
2010 | Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives | Apichatpong Weerasethakul | Thailand |
2011 | The Tree of Life | Terrence Malick | United States |
2012 | Amour | Michael Haneke | Austria |
2013 | Blue Is the Warmest Colour | Abdellatif Kechiche | France, Tunisia |
2014 | Winter Sleep | Nuri Bilge Ceylan | Turkey |
2015 | Dheepan | Jacques Audiard | France |
2016 | I, Daniel Blake | Ken Loach | United Kingdom |
2017 | The Square | Ruben Östlund | Sweden |
2018 | Shoplifters | Kore-Eda Hirokazu | Japan |
2019 | Parasite | Μπονγκ Τσουν Χο | S. Korea |
2021 | Titane | Ζουλιά Ντικουρνό | France |
2022 | Triangle of Sadness | Ruben Östlund | Sweden |
2023 | Anatomie d’une chute-Ανατομία μιας πτώσης |
Ζυστίν Τριέ | France |
2024 | Anora | Sean Baker | United States |
Η επιτροπή του 71ου Φεστιβάλ (2018)
Με την Αυστραλέζα Κέιτ Μπλάνσετ στην θέση της προέδρου της κριτικής επιτροπής, τα υπόλοιπα μέλη που την απαρτίζουν είναι καλλιτέχνες των οποίων το όνομα και η επαγγελματική πορεία έχει συνδεθεί άμεσα με το δημοφιλέστερο των κινηματογραφικών φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο.
Ο Καναδός σκηνοθέτης Ντενί Βιλνέβ (του οποίου το «Blade Runner 2049» απέσπασε δύο Όσκαρ) δίπλα στον Ρώσο συνάδελφό του Αντρέι Ζβιάνγκιτσεφ («Η επιστροφή») που πέρσι απέσπασε το βραβείο της επιτροπής στις Κάννες για το σπουδαίο φιλμ του «Χωρίς αγάπη».
Το πρώτο κάλεσμα του Βιλνέβ στις Κάννες έγινε πριν από ακριβώς 20 χρόνια με την ταινία «Un 32 août sur Terre» και το εξαιρετικό «Σικάριο» (2015) είναι η τελευταία μέχρι σήμερα συμμετοχή του στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ. Ο Ζβιάνγκιτσεφ έχει συμμετάσχει στον διαγωνισμό του φεστιβάλ των Καννών και με τις ταινίες του «The banishment» και «Λεβιάθαν».
Η Αμερικανίδα ηθοποιός Κρίστεν Στιούαρτ είναι γνωστή κυρίως από τις ταινίες του franchise «Λυκόφως», όμως το φεστιβάλ έχει φιλοξενήσει αρκετές άλλες ταινίες στις οποίες έχει παίξει, ανάμεσα στις οποίες το «Cafe society» του Γούντι Αλεν, το «Στον δρόμο» του Γουόλτερ Σάλες και τα «Personal shopper» του Ολιβιέ Ασαγιάς.
Η Γαλλίδα συνάδελφος της Στιούαρτ, Λεά Σεϊντού, ήταν η ερωτική σύντροφος της Αντέλ Εξαρχόπουλος στην προκλητική ταινία του Αμπτελατίφ Κεσίς «Η ζωή της Αντέλ» η οποία απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα το 2013, ενώ ανάμεσα στις αρκετές ταινίες της που έχουν παιχτεί στις Κάννες είναι και ο «Αστακός» του Γιώργου Λάνθιμου.
Ο Γαλλοαρμένιος σκηνοθέτης Ρομπέρ Γκεντγκιάν έχει μια μόνον συμμετοχή στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, το 2002 με την ταινία «Marie-Jo et ses 2 amours». Ωστόσο ταινίες του διανοούμενου δημιουργού του οποίου την τελευταία ταινία είδαμε προσφάτως στις αίθουσες έχουν φιλοξενηθεί σε παράλληλα τμήματα του φεστιβάλ, όπως συνέβη με τα «Χιόνια του Κιλιμάντζαρο» το 2011 στο Ένα Κάποιο Βλέμμα.
Και την επιτροπή συμπληρώνουν ο Κινέζος ηθοποιός Τσανγκ Τσεν («Η δολοφόνος»), η Αφρικανή μουσικός Κάντια Νιν και η Αμερικανίδα συγγραφέας, σκηνοθέτρια και παραγωγός Ανα Ντουβερνέ που έκανε την παραγωγή, έγραψε και σκηνοθέτησε την υποψήφια για το Όσκαρ ταινίας «Σέλμα», ένα συνταρακτικό επεισόδιο στην πολιτική διαδρομή του δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Οι υποψηφιότητες (2018)
Με διάθεση ανανέωσης και αφήνοντας (μέχρι στιγμής) εκτός συναγωνισμού μεγάλα ονόματα όπως οι Λαρς Φον Τρίερ, Πάολο Σορεντίνο, Τέρι Γκίλιαμ και Αλφόνσο Κουαρόν, το 71ο Φεστιβάλ των Καννών (8-19 Μαΐου) ανακοίνωσε 18 ταινίες που θα συμμετάσχουν στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμά του και θα διεκδικήσουν τον Χρυσό Φοίνικα.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο πρόεδρος του Φεστιβάλ, Πιέρ Λεσκιούρ, μαζί με τον διευθυντή, Τιερί Φρεμό, ανακοίνωσαν το φετινό πρόγραμμα σημειώνοντας πως το Φεστιβάλ θέλει να φέρει κάτω από τους προβολείς του φρέσκα ονόματα και το σινεμά του σήμερα, ενώ, όπως είπαν, στην πορεία θα ανακοινωθούν και άλλοι τίτλοι ταινιών. Σχετικά με την ένταση που έχει δημιουργηθεί με τη διαδικτυακή πλατφόρμα τού Netflix, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να αποσυρθούν οι ταινίες που είχαν υποβληθεί στο Φεστιβάλ, ο κ. Φρεμό ανέφερε πως «τo Netflix είναι καλοδεχούμενο στις Κάννες. Έχουμε ανοίξει τον διάλογο».
Εκτός από την ταινία του Ασγκάρ Φαραντί «Everybody Knows», που θα ανοίξει και τη διοργάνωση, στο επίσημο διαγωνιστικό συναντάμε, επίσης, το «Le Livre D’ Image» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, στο οποίο ο Γάλλος σκηνοθέτης συνθέτει ένα πορτρέτο του αραβικού κόσμου σήμερα, το «Under The Silver Lake» του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ με πρωταγωνιστή τον Άντριου Γκάρφιλντ, το «Cold War» του Πολωνού Παβέλ Παβλικόφσκι που αφηγείται την ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το «BlacKKKlansman» του Σπάικ Λι που είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία τού Αφροαμερικανού ντετέκτιβ Ρον Στάλγουορθ, το «Three Faces» του Ιρανού Τζαφάρ Παναχί, το «Sorry Angel» του Κριστόφ Ονορέ, το «Girls of the Sun» της Εύα Ουσόν για τις περιπέτειες των πολεμιστριών του Κουρδιστάν, το «Ash is Purest White» του Κινέζου Ζία Ζάνγκε, το «Shoplifters» του Χιροκάζου Κορε-Έντα που παρακολουθεί την πορεία μίας τριμελούς οικογένειας κλεφτών που αποφασίζει να δώσει προσωρινό καταφύγιο σε ένα μικρό κορίτσι και το «Leto» του Ρώσου Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, μία ροκ ιστορία για την αγάπη και τη φιλία, με φόντο το Λένινγκραντ το καλοκαίρι του 1981.
Τη λίστα του επίσημου διαγωνιστικού συμπληρώνουν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Αιγύπτιου Α. Μπ. Σόκι «Yomeddine», καθώς και οι ταινίες «Dogman» του Ματέο Γκαρόνε, «At War» του Στεφάν Μπριζέ, «Asako I & II» του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι, «Burning» του Τσανγκ-Ντονγκ Λι, «Lazzaro Felice» της Ιταλίδας Άλις Ρορβάχερ και «Capernaum» της Λιβανέζας Ναντίν Λαμπακί που σχολιάζει πολιτικά και κοινωνικά στερεότυπα της Μέσης Ανατολής, μέσω της ιστορίας ενός παιδιού που επαναστατεί ενάντια στη ζωή που έχει προαποφασιστεί γι’ αυτό.
Εκτός Συναγωνισμού θα παιχτεί το «Solo: A Star Wars Story» του Ρον Χάουαρντ. Το πολυαναμενόμενο δεύτερο spin-off του Star Wars (μετά το «Rogue One») αφηγείται τις πρώιμες περιπέτειες του Χαν Σόλο και του κολλητού του Τσουμπάκα σε ένα χρονικό πλαίσιο που προηγείται του Επεισοδίου IV, γνωστού και ως «Star Wars: A New Hope», με πρωταγωνιστές, μεταξύ άλλων, τους Όλντεν Ερενράικ, Ντόναλντ Γκλόβερ, Γιούνας Σουοτάμο, Εμίλια Κλαρκ και Γούντι Χάρελσον.