Το Φεστιβάλ διοργανώθηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 1939, με προεδρεύοντα τον Λουί Λυμιέρ. Η μόνη ταινία που παρουσιάστηκε στην πρώτη διοργάνωση ήταν η Παναγία των Παρισίων του Γουίλιαμ Ντίτερλι, καθώς συνέπεσε χρονικά με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και την κήρυξη πολέμου της Γαλλίας στη Γερμανία. Η πρώτη ολοκληρωμένη διοργάνωση του Φεστιβάλ έγινε το 1946. Ο θεσμός ματαιώθηκε το 1948 και το 1950, λόγω οικονομικών προβλημάτων, ενώ από το 1951, ο χρόνος διοργάνωσής του μετατοπίστηκε στην περίοδο της Άνοιξης. Το 1968, το Φεστιβάλ ξεκίνησε στις 10 Μαΐου αλλά διακόπηκε στις 19 Μαΐου, κατά την περίοδο της φοιτητικής εξέγερσης του Μάη του ’68 και μετά από παρέμβαση φοιτητών απειλώντας τη διεξαγωγή της διοργάνωσης. Η ατμόσφαιρα στις Κάννες του 1968 ήταν εκρηκτική. Η κριτική επιτροπή, με μέλη της τον Τέρενς Γιανγκ, τον Ρόμαν Πολάνσκι, τον Λουί Μαλ, τη Μόνικα Βίτι κ.α., παραιτήθηκε τον υποχρεώσεών της θεωρώντας ότι το προβάδισμα ανήκε στα γεγονότα που συγκλόνιζαν τη χώρα. Το πρωί της 18ης Μαΐου, η επαναστατική επιτροπή του φεστιβάλ, αποτελούμενη από τους Κλοντ Λελούς, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Φρανσουά Τρυφώ, Λουί Μαλ και Ρόμαν Πολάνσκι, αποφάσισε ύστερα από ολονύκτια σύσκεψη ότι το φεστιβάλ πρέπει να διακοπεί. Ανακοίνωσαν τις προθέσεις τους και περίμεναν το κοινό να εκκενώσει την αίθουσα, αλλά κανείς δεν έφευγε. Τότε ο Γκοντάρ ανέλαβε μία αποτελεσματική, όπως αποδείχθηκε, πρωτοβουλία. Απείλησε ότι θα υποχρεώσει τους παρόντες να δουν όλες τις ταινίες που έχει γυρίσει, στη σειρά. Όλοι πετάχτηκαν στο δρόμο και το φεστιβάλ έκλεισε τις πόρτες του.

Αλλά ας τα πάρουμε απ’ την αρχή,

Το 1939 η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει να δημιουργήσει το «Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου» (Festival International du Film). Ως τόπος διεξαγωγής της διοργάνωσης επιλέγεται η πόλη των Καννών λόγω του μεσογειακού της χαρακτήρα, της ξεχωριστής της τοποθεσίας και της ηλιοφάνειάς της. Ο πόλεμος ανατρέπει το σχέδιο, το οποίο επανατίθεται το 1945 αμέσως μετά την λήξη του. Η Γαλλική Ένωση Καλλιτεχνικής Δράσης (Association Française d’ Action Artistique) αναλαμβάνει την αποστολή επανεξέτασης του σχεδίου υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, του Υπουργείου Παιδείας και από το 1946 υπό την αιγίδα και του νεότευκτου Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου (Centre National de la Cinematographie).
Παρ’ όλες τις δυσκολίες της εποχής το Φεστιβάλ ανοίγει τις πύλες του στις 20 Σεπτεμβρίου του 1946, αποτελώντας την πρώτη μεγάλη διεθνή εκδήλωση των μεταπολεμικών χρόνων. Η πρώτη διοργάνωση είχε περισσότερο το χαρακτήρα μιας κινηματογραφικής συνάντησης και λιγότερο μιας διαγωνιστικής διαδικασίας, καθώς τα περισσότερα φιλμ απέσπασαν κάποιο από τα βραβεία. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, το 1948 και το 1950 το Φεστιβάλ δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης επαρκούς προϋπολογισμού. Από το 1951 η ημερομηνία διεξαγωγής του μετατίθεται από τον Σεπτέμβριο στον Μάιο και η διάρκειά του σταθεροποιείται στις δύο εβδομάδες περίπου. Το 1968 το Φεστιβάλ διακόπτεται στο μέσο της λειτουργίας του εξαιτίας των πολιτικών γεγονότων.
Κατά την διάρκεια των πρώτων χρόνων της λειτουργίας του το Φεστιβάλ έχει τον χαρακτήρα μιας τουριστικής, κοσμικής εκδήλωσης με πάρτι στην Croisette και στις βίλες των Καννών στα οποία συμμετείχαν εκκεντρικές προσωπικότητες της εποχής. Το Φεστιβάλ των Καννών θα κρατήσει τα χρόνια που ακολουθούν αυτή τη ροπή προς το θέαμα, τους αστέρες του κινηματογράφου, την έντονη δημοσιότητα και την προβολή από τα μέσα, διαμορφώνοντας περισσότερο μία γιορτή του κινηματογράφου, απ’ όπου παρελαύνουν οι διάσημες προσωπικότητες του κινηματογράφου και όχι μόνο. Το Φεστιβάλ χρόνο με το χρόνο αποκτά παγκόσμια φήμη κερδίζοντας την αναγνώριση ως του μεγαλύτερου κινηματογραφικού γεγονότος του πλανήτη. Ετήσιο ραντεβού των επαγγελματιών του σινεμά, βρίσκουν εκεί την ευκαιρία να συναντηθούν μεταξύ τους, να παρουσιάσουν τα σχέδιά τους, να αναζητήσουν παραγωγούς και κεφάλαια από όλο τον κόσμο. Το 1960 μάλιστα δημιουργείται η Αγορά (Marché) του Φεστιβάλ στην οποία συμμετέχουν δεκάδες χώρες και παραγωγοί, που πολλαπλασιάζονται χρόνο με τον χρόνο. Η Αγορά αποτελεί έναν μοναδικό χώρο συνεύρεσης των ενδιαφερομένων για την αγορά και την πώληση των ταινιών. Αρχικά το Φεστιβάλ παρουσιάζει ταινίες που προτείνονται από τις χώρες παραγωγής τους. Από το 1972 όμως η ευθύνη για την επιλογή και την προβολή των ταινιών περνάει στα χέρια της Διοίκησης του Φεστιβάλ, η οποία και επιλέγει έκτοτε τις ταινίες που θα συμπεριληφθούν στο επίσημο πρόγραμμα. Το μέτρο αυτό γρήγορα βρήκε μιμητές και από τα άλλα διεθνή φεστιβάλ.
Παράλληλα με το επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα, δημιουργείται το 1962 η «Εβδομάδα των Κριτικών» (La Semaine de la Critique) και το 1969 το «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» (La Quinzaine des Réalisateurs). Το Φεστιβάλ των Καννών, πολύ πιο δειλό σε σχέση με τα άλλα φεστιβάλ όσον αφορά στον πειραματικό κινηματογράφο ή τον κινηματογράφο των δημιουργών, προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ του ποιοτικού κινηματογράφου και της εμπορικότητας. Το Φεστιβάλ έχει ως αρχή του την προβολή ενός κινηματογράφου των δημιουργών, με ταινίες όμως που έχουν απήχηση στο ευρύ μέρος του κινηματογραφόφιλου κοινού. Η προβολή μίας ταινίας στις Κάννες της εξασφαλίζει παγκόσμια απήχηση και αναγνώριση χάρη στην εξαιρετική δημοσιότητα που της παρέχουν τα Μέσα. Το Φεστιβάλ θέλει να εξασφαλίσει αυτή τη διαρκή αλληλοϋποστήριξη μεταξύ του θεσμού και των δημιουργών, διατηρώντας έτσι διαχρονικά τον πρωτεύοντα ρόλο του στον κινηματογραφικό χώρο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του το Φεστιβάλ ανακάλυψε και τίμησε πολλά από τα μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, τα οποία με τη σειρά τους προσέδωσαν κύρος και αναγνώριση στο θεσμό.
Πέρα από τις προβολές ταινιών το Φεστιβάλ διοργανώνει κάθε χρόνο μία σειρά πολυάριθμων εκδηλώσεων που περιλαμβάνουν συναντήσεις με τους δημιουργούς των ταινιών, συνέδρια, αφιερώματα, ρετροσπεκτίβες σε δημιουργούς και πολλές άλλες εκδηλώσεις. Σκοπός του Φεστιβάλ είναι να προωθήσει ταυτόχρονα τόσο την καλλιτεχνική και δημιουργική έκφραση στον κινηματογράφο, όπως επίσης να στηρίξει και να βοηθήσει στην ανάπτυξη της βιομηχανίας του κινηματογράφου. Ένα στοίχημα πολλές φορές δύσκολο να επιτευχθεί καθώς η σαρωτική αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία βρίσκει συνήθως με αυτόν τον τρόπο ορθάνοιχτες πόρτες στην παγκόσμια επιβολή της.
Κάθε χρόνο ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ σε συνεργασία με τις αντίστοιχες επιτροπές επιλέγει τις ταινίες που θα συμμετάσχουν στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Οι ταινίες αυτές αποτελούν μέρη των παρακάτω κατηγοριών:
1. Ταινίες Μεγάλου Μήκους για το διαγωνιστικό και το μη διαγωνιστικό τμήμα
2. Ταινίες Μικρού Μήκους
3. Ένα Κάποιο Βλέμμα. (Un Certain Regard)
4. Cinefondation
5. Camera d’Or

Για τις ταινίες Μεγάλου Μήκους η επιτροπή απονέμει τα ακόλουθα βραβεία:

  • La Palme d’ Or, στην καλύτερη ταινία του Φεστιβάλ.
  • Le Grand Prix, στην ταινία που διακρίθηκε για την έμπνευση και την αυθεντικότητά της
  • Το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας
  • Το Βραβείο Αντρικής Ερμηνείας
  • Το Βραβείο Σκηνοθεσίας
  • Το Βραβείο Σεναρίου.
  • Η Επιτροπή μπορεί επίσης να αποδώσει το Prix du Jury, του οποίου ο χαρακτήρας μένει απροσδιόριστος και καθορίζεται όταν χρειαστεί από τις αιτιολογήσεις της Επιτροπής, π.χ. θα μπορούσε να βραβευτεί μία ταινία για τον νεωτεριστικό και ανατρεπτικό της χαρακτήρα. Η κάθε ταινία μπορεί να βραβευτεί με ένα μόνο από τα βραβεία, εκτός από ειδικές περιπτώσεις όπου μπορούν να απονεμηθούν επιπλέον τα βραβεία γυναικείας και αντρικής ερμηνείας. Το διοικητικό συμβούλιο του Φεστιβάλ επιλέγει τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής, καθώς επίσης και τον πρόεδρό της. Η κριτική Επιτροπή αποτελείται από τον πρόεδρο και από εννέα προσωπικότητες του κινηματογράφου και των τεχνών από τη Γαλλία και το εξωτερικό. Η ψηφοφορία είναι μυστική. Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ψηφοφοριών οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία, στις επόμενες η πλειοψηφία μπορεί να είναι σχετική. Ο πρόεδρος και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ παρευρίσκονται στις συνεδρίες της Επιτροπής δεν έχουν όμως δικαίωμα στην ψηφοφορία.
    Στις Ταινίες Μικρού Μήκους απονέμεται η Palme d’ Or της καλύτερης ταινίας, ενώ παρέχεται η ευχέρεια στην Επιτροπή να αποδώσει εάν το κρίνει απαραίτητο ένα ή δύο ακόμη βραβεία (Prix du Jury) .
    Όλοι οι παραγωγοί των οποίων ταινίες προβάλλονται και βραβεύονται από το Φεστιβάλ με τα δύο πρώτα κύρια βραβεία , δεσμεύονται να μην τις παρουσιάσουν σε κανένα άλλο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Οι βραβευμένες επίσης ταινίες οφείλουν να εμπεριέχουν στη διαφημιστική τους καμπάνια τόσο το έμβλημα του Φεστιβάλ των Καννών, καθώς επίσης οφείλουν να αναγράφουν την φεστιβαλική τους διάκριση. Η κατηγορία Ένα Κάποιο Βλέμμα αποτελεί μία αντιπροσωπευτική συλλογή ταινιών από όλο τον κόσμο οι οποίες ξεχωρίζουν για τη ματιά τους, την τεχνική τους και τη δημιουργικότητά τους.
    Η Cinefondation έχει ως στόχο να παρουσιάζει ταινίες που παράγουν οι σχολές κινηματογράφου όλου του κόσμου, και οι οποίες εμπεριέχουν στοιχεία ενθαρρυντικά για την εξέλιξη των δημιουργών τους. Οι ταινίες αυτές θα πρέπει να έχουν γυριστεί μέσα στους 18 μήνες που προηγούνται του Φεστιβάλ, να μην έχουν προβληθεί σε κανένα από τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ και η διάρκειά τους να μην ξεπερνά τα 60 λεπτά. Ταινίες ντοκυμαντέρ δεν εμπεριέχονται σε αυτήν την κατηγορία. Η κριτική Επιτροπή απονέμει τρία βραβεία. Το Φεστιβάλ επίσης δεσμεύεται να προβάλλει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που θα γυρίσει ο σκηνοθέτης ο οποίος κέρδισε το πρώτο βραβείο.
    Το βραβείο Camera d’ Or απονέμεται σε μία ταινία μεγάλου μήκους, πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη που εμπεριέχει στοιχεία ενθαρρυντικά για την κινηματογραφική εξέλιξη του δημιουργού της. Πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης θεωρείται αυτός ο οποίος δεν έχει γυρίσει άλλη ταινία που να ξεπερνά τα 60 λεπτά, όπως επίσης δεν έχει γυρίσει κάποια σειρά για την τηλεόραση. Η επιλεγμένη ταινία μπορεί να αποτελεί μέρος οποιουδήποτε τμήματος του Φεστιβάλ, δηλαδή του επίσημου διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος, του un certain regard, των ταινιών εκτός συναγωνισμού, αλλά ακόμη και των παράλληλων τμημάτων του Φεστιβάλ όπως της εβδομάδας κριτικών του κινηματογράφου και του δεκαπενθήμερου των σκηνοθετών. Η επιλογή της ταινίας γίνεται από διεθνή επιτροπή η οποία αποτελείται από εννέα μέλη και έναν πρόεδρο.
Award winners
Year Film Director(s) Nationality of Director *
Awarded as “Grand Prix du Festival International du Film”
1939 Union Pacific Cecil B. DeMille United States
1940–1945 No awards due to World War II.
1946 The Turning Point Fridrikh Ermler Soviet Union
Men Without Wings František Čáp Czechoslovakia
The Last Chance Leopold Lindtberg Switzerland
Torment Alf Sjöberg Sweden
Portrait of Maria Emilio Fernández Mexico
Rome, Open City Roberto Rossellini Italy
Neecha Nagar (Lowly City) Chetan Anand India
Brief Encounter David Lean United Kingdom
Pastoral Symphony Jean Delannoy France
The Lost Weekend Billy Wilder United States
The Red Meadows Bodil Ipsen and Lau Lauritzen, Jr. Denmark
1949 The Third Man Carol Reed United Kingdom
1951 Miss Julie Alf Sjöberg Sweden
Miracle in Milan Vittorio De Sica Italy
1952 The Tragedy of Othello: The Moor of Venice Orson Welles United States
Two Cents Worth of Hope Renato Castellani Italy
1953 The Wages of Fear Henri-Georges Clouzot France
1954 Gate of Hell Teinosuke Kinugasa Japan
Awarded as “Palme d’Or”
1955 Marty Delbert Mann United States
1956 The Silent World Jacques Cousteau and Louis Malle France
1957 Friendly Persuasion William Wyler United States
1958 The Cranes Are Flying Mikhail Kalatozov Soviet Union
1959 Black Orpheus Marcel Camus France
1960 The Sweet Life Federico Fellini Italy
1961 The Long Absence Henri Colpi France
Viridiana Luis Buñuel Mexico
1962 Keeper of Promises Anselmo Duarte Brazil
1963 The Leopard Luchino Visconti Italy
Awarded as “Grand Prix du Festival International du Film”
1964 The Umbrellas of Cherbourg Jacques Demy France
1965 The Knack …and How to Get It Richard Lester United Kingdom
1966 A Man and a Woman Claude Lelouch France
The Birds, the Bees and the Italians Pietro Germi Italy
1967 Blowup Michelangelo Antonioni Italy
1968 No awards this year because of the May 1968 events in France.
1969 If…. Lindsay Anderson United Kingdom
1970 MASH Robert Altman United States
1971 The Go-Between Joseph Losey United Kingdom
1972 The Working Class Goes to Heaven Elio Petri Italy
The Mattei Affair Francesco Rosi Italy
1973 The Hireling Alan Bridges United Kingdom
Scarecrow Jerry Schatzberg United States
1974 The Conversation Francis Ford Coppola United States
Awarded as “Palme d’Or”
1975 Chronicle of the Years of Fire Mohammed Lakhdar-Hamina Algeria
1976 Taxi Driver Martin Scorsese United States
1977 Padre Padrone Paolo and Vittorio Taviani Italy
1978 The Tree of Wooden Clogs Ermanno Olmi Italy
1979 Apocalypse Now Francis Ford Coppola United States
The Tin Drum Volker Schlöndorff West Germany
1980 All That Jazz Bob Fosse United States
Kagemusha Akira Kurosawa Japan
1981 Man of Iron Andrzej Wajda Poland
1982 Missing Costa-Gavras Greece
The Way Yılmaz Güney and Şerif Gören Turkey
1983 The Ballad of Narayama Shohei Imamura Japan
1984 Paris, Texas Wim Wenders West Germany
1985 When Father Was Away on Business Emir Kusturica Yugoslavia
1986 The Mission Roland Joffé United Kingdom
1987 Under the Sun of Satan Maurice Pialat France
1988 Pelle the Conqueror Bille August Denmark
1989 Sex, Lies, and Videotape Steven Soderbergh United States
1990 Wild at Heart David Lynch United States
1991 Barton Fink Joel and Ethan Coen United States
1992 The Best Intentions Bille August Denmark
1993 Farewell My Concubine Chen Kaige China
The Piano Jane Campion New Zealand
1994 Pulp Fiction Quentin Tarantino United States
1995 Underground Emir Kusturica Serbia and Montenegro
1996 Secrets & Lies Mike Leigh United Kingdom
1997 Taste of Cherry Abbas Kiarostami Iran
The Eel Shohei Imamura Japan
1998 Eternity and a Day Theodoros Angelopoulos Greece
1999 Rosetta Jean-Pierre Dardenne and Luc Dardenne Belgium
2000 Dancer in the Dark Lars von Trier Denmark
2001 The Son’s Room Nanni Moretti Italy
2002 The Pianist Roman Polanski France, Poland
2003 Elephant Gus Van Sant United States
2004 Fahrenheit 9/11 Michael Moore United States
2005 The Child Jean-Pierre Dardenne and Luc Dardenne Belgium
2006 The Wind That Shakes the Barley Ken Loach United Kingdom
2007 4 Months, 3 Weeks and 2 Days Cristian Mungiu Romania
2008 The Class § Laurent Cantet France
2009 The White Ribbon Michael Haneke Austria
2010 Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives Apichatpong Weerasethakul Thailand
2011 The Tree of Life Terrence Malick United States
2012 Amour Michael Haneke Austria
2013 Blue Is the Warmest Colour Abdellatif Kechiche France, Tunisia
2014 Winter Sleep Nuri Bilge Ceylan Turkey
2015 Dheepan Jacques Audiard France
2016 I, Daniel Blake Ken Loach United Kingdom
2017 The Square Ruben Östlund Sweden
2018 Shoplifters Kore-Eda Hirokazu Japan
2019 Parasite Μπονγκ Τσουν Χο S. Korea
2021 Titane Ζουλιά Ντικουρνό France
2022 Triangle of Sadness Ruben Östlund Sweden

Η επιτροπή του 71ου Φεστιβάλ (2018)

Με την Αυστραλέζα Κέιτ Μπλάνσετ στην θέση της προέδρου της κριτικής επιτροπής, τα υπόλοιπα μέλη που την απαρτίζουν είναι καλλιτέχνες των οποίων το όνομα και η επαγγελματική πορεία έχει συνδεθεί άμεσα με το δημοφιλέστερο των κινηματογραφικών φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο.
Ο Καναδός σκηνοθέτης Ντενί Βιλνέβ (του οποίου το «Blade Runner 2049» απέσπασε δύο Όσκαρ) δίπλα στον Ρώσο συνάδελφό του Αντρέι Ζβιάνγκιτσεφ («Η επιστροφή») που πέρσι απέσπασε το βραβείο της επιτροπής στις Κάννες για το σπουδαίο φιλμ του «Χωρίς αγάπη».
Το πρώτο κάλεσμα του Βιλνέβ στις Κάννες έγινε πριν από ακριβώς 20 χρόνια με την ταινία «Un 32 août sur Terre» και το εξαιρετικό «Σικάριο» (2015) είναι η τελευταία μέχρι σήμερα συμμετοχή του στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ. Ο Ζβιάνγκιτσεφ έχει συμμετάσχει στον διαγωνισμό του φεστιβάλ των Καννών και με τις ταινίες του «The banishment» και «Λεβιάθαν».
Η Αμερικανίδα ηθοποιός Κρίστεν Στιούαρτ είναι γνωστή κυρίως από τις ταινίες του franchise «Λυκόφως», όμως το φεστιβάλ έχει φιλοξενήσει αρκετές άλλες ταινίες στις οποίες έχει παίξει, ανάμεσα στις οποίες το «Cafe society» του Γούντι Αλεν, το «Στον δρόμο» του Γουόλτερ Σάλες και τα «Personal shopper» του Ολιβιέ Ασαγιάς.
Η Γαλλίδα συνάδελφος της Στιούαρτ, Λεά Σεϊντού, ήταν η ερωτική σύντροφος της Αντέλ Εξαρχόπουλος στην προκλητική ταινία του Αμπτελατίφ Κεσίς «Η ζωή της Αντέλ» η οποία απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα το 2013, ενώ ανάμεσα στις αρκετές ταινίες της που έχουν παιχτεί στις Κάννες είναι και ο «Αστακός» του Γιώργου Λάνθιμου.
Ο Γαλλοαρμένιος σκηνοθέτης Ρομπέρ Γκεντγκιάν έχει μια μόνον συμμετοχή στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, το 2002 με την ταινία «Marie-Jo et ses 2 amours». Ωστόσο ταινίες του διανοούμενου δημιουργού του οποίου την τελευταία ταινία είδαμε προσφάτως στις αίθουσες έχουν φιλοξενηθεί σε παράλληλα τμήματα του φεστιβάλ, όπως συνέβη με τα «Χιόνια του Κιλιμάντζαρο» το 2011 στο Ένα Κάποιο Βλέμμα.
Και την επιτροπή συμπληρώνουν ο Κινέζος ηθοποιός Τσανγκ Τσεν («Η δολοφόνος»), η Αφρικανή μουσικός Κάντια Νιν και η Αμερικανίδα συγγραφέας, σκηνοθέτρια και παραγωγός Ανα Ντουβερνέ που έκανε την παραγωγή, έγραψε και σκηνοθέτησε την υποψήφια για το Όσκαρ ταινίας «Σέλμα», ένα συνταρακτικό επεισόδιο στην πολιτική διαδρομή του δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Οι υποψηφιότητες (2018)

Everybody Knows

Με διάθεση ανανέωσης και αφήνοντας (μέχρι στιγμής) εκτός συναγωνισμού μεγάλα ονόματα όπως οι Λαρς Φον Τρίερ, Πάολο Σορεντίνο, Τέρι Γκίλιαμ και Αλφόνσο Κουαρόν, το 71ο Φεστιβάλ των Καννών (8-19 Μαΐου) ανακοίνωσε 18 ταινίες που θα συμμετάσχουν στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμά του και θα διεκδικήσουν τον Χρυσό Φοίνικα.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο πρόεδρος του Φεστιβάλ, Πιέρ Λεσκιούρ, μαζί με τον διευθυντή, Τιερί Φρεμό, ανακοίνωσαν το φετινό πρόγραμμα σημειώνοντας πως το Φεστιβάλ θέλει να φέρει κάτω από τους προβολείς του φρέσκα ονόματα και το σινεμά του σήμερα, ενώ, όπως είπαν, στην πορεία θα ανακοινωθούν και άλλοι τίτλοι ταινιών. Σχετικά με την ένταση που έχει δημιουργηθεί με τη διαδικτυακή πλατφόρμα τού Netflix, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να αποσυρθούν οι ταινίες που είχαν υποβληθεί στο Φεστιβάλ, ο κ. Φρεμό ανέφερε πως «τo Netflix είναι καλοδεχούμενο στις Κάννες. Έχουμε ανοίξει τον διάλογο».
Εκτός από την ταινία του Ασγκάρ Φαραντί «Everybody Knows», που θα ανοίξει και τη διοργάνωση, στο επίσημο διαγωνιστικό συναντάμε, επίσης, το «Le Livre D’ Image» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, στο οποίο ο Γάλλος σκηνοθέτης συνθέτει ένα πορτρέτο του αραβικού κόσμου σήμερα, το «Under The Silver Lake» του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ με πρωταγωνιστή τον Άντριου Γκάρφιλντ, το «Cold War» του Πολωνού Παβέλ Παβλικόφσκι που αφηγείται την ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το «BlacKKKlansman» του Σπάικ Λι που είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία τού Αφροαμερικανού ντετέκτιβ Ρον Στάλγουορθ, το «Three Faces» του Ιρανού Τζαφάρ Παναχί, το «Sorry Angel» του Κριστόφ Ονορέ, το «Girls of the Sun» της Εύα Ουσόν για τις περιπέτειες των πολεμιστριών του Κουρδιστάν, το «Ash is Purest White» του Κινέζου Ζία Ζάνγκε, το «Shoplifters» του Χιροκάζου Κορε-Έντα που παρακολουθεί την πορεία μίας τριμελούς οικογένειας κλεφτών που αποφασίζει να δώσει προσωρινό καταφύγιο σε ένα μικρό κορίτσι και το «Leto» του Ρώσου Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, μία ροκ ιστορία για την αγάπη και τη φιλία, με φόντο το Λένινγκραντ το καλοκαίρι του 1981.
Τη λίστα του επίσημου διαγωνιστικού συμπληρώνουν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Αιγύπτιου Α. Μπ. Σόκι «Yomeddine», καθώς και οι ταινίες «Dogman» του Ματέο Γκαρόνε, «At War» του Στεφάν Μπριζέ, «Asako I & II» του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι, «Burning» του Τσανγκ-Ντονγκ Λι, «Lazzaro Felice» της Ιταλίδας Άλις Ρορβάχερ και «Capernaum» της Λιβανέζας Ναντίν Λαμπακί που σχολιάζει πολιτικά και κοινωνικά στερεότυπα της Μέσης Ανατολής, μέσω της ιστορίας ενός παιδιού που επαναστατεί ενάντια στη ζωή που έχει προαποφασιστεί γι’ αυτό.
Εκτός Συναγωνισμού θα παιχτεί το «Solo: A Star Wars Story» του Ρον Χάουαρντ. Το πολυαναμενόμενο δεύτερο spin-off του Star Wars (μετά το «Rogue One») αφηγείται τις πρώιμες περιπέτειες του Χαν Σόλο και του κολλητού του Τσουμπάκα σε ένα χρονικό πλαίσιο που προηγείται του Επεισοδίου IV, γνωστού και ως «Star Wars: A New Hope», με πρωταγωνιστές, μεταξύ άλλων, τους Όλντεν Ερενράικ, Ντόναλντ Γκλόβερ, Γιούνας Σουοτάμο, Εμίλια Κλαρκ και Γούντι Χάρελσον.

Ιστορία-Βραβεία Φεστιβάλ Καννών (1939-2022)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.