Θάλειαν δ᾽ ἀπὸ τοῦ θάλλειν ἐπὶ
πολλοὺς χρόνους τοὺς διὰ τῶν
ποιημάτων ἐγκωμιαζομένους
(Διόδ. 4.7)

Η Θάλεια ήταν Μούσα, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης [1]. Το όνομά της σήμαινε ωραία, θάλλουσα, άφθονη. Στα κλασικά χρόνια θεωρήθηκε Μούσα της κωμωδίας και της βουκολικής ποίησης. Στις αναπαραστάσεις της κρατούσε κωμικό προσωπείο και έφερε στεφάνι από κισσό, ενίοτε κρατούσε ποιμενική ράβδο. Αν και όλες οι Μούσες θεωρούνται παρθένες θεές, για τη Θάλεια υπάρχει η παράδοση πως από τον Απόλλωνα είχε αποκτήσει τους Κορύβαντες και τον Παλαίφατο.

Θεωρείται ως η Μούσα της κωμωδίας και της βουκολικής ποίησης. Απεικονίζεται με στεφάνι κισσού ή δάφνης, κρατώντας κωμική μάσκα στο αριστερό χέρι και στο δεξί βακτηρία.

[1] Για άλλες εκδοχές βλ. Μούσες.