Ἐρατὼ δ᾽ ἀπὸ τοῦ τοὺς παιδευθέντας
ποθεινοὺς καὶ ἐπεράστους ἀποτελεῖν
(Διόδωρος 4.7)

Η Ερατώ ήταν Μούσα, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης [1], προστάτιδα της λυρικής ποίησης, ιδιαίτερα της ερωτικής, και των ερωτικών σχέσεων. Το όνομά της προέρχεται από το επίθετο ερατός που σημαίνει χαριτωμένος, αγαπητός, επομένως η Ερατώ είναι η ερασμία, η αξιέραστη. Αν και όλες οι Μούσες θεωρούνται παρθένες θεές, για την Ερατώ υπάρχει η παράδοση πως ήταν μητέρα του Θάμυρη από τον Αέθλιο και της Κλεοφήμας από τον Μάλο. Από τη σχέση της με τον Υάκινθο δεν προέκυψε απόγονος. 

Θεωρείται ως η Η Μούσα του υμέναιου του γάμου, επομένως της ερωτικής ποίησης, με σύμβολό της τη λύρα.

[1] Για άλλες εκδοχές βλ. Μούσες.