Αρχαία ελληνική μυθολογία

ΜΟΥΣΕΣ

Ερατώ





 

110 123 199 217 290 291 218 219 220 221 246 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239

Ἐρατὼ δ᾽ ἀπὸ τοῦ τοὺς παιδευθέντας
ποθεινοὺς καὶ ἐπεράστους ἀποτελεῖν
(Διόδωρος 4.7)

 

Η Ερατώ ήταν Μούσα, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης [1], προστάτιδα της λυρικής ποίησης, ιδιαίτερα της ερωτικής, και των ερωτικών σχέσεων. Το όνομά της προέρχεται από το επίθετο ερατός που σημαίνει χαριτωμένος, αγαπητός, επομένως η Ερατώ είναι η ερασμία, η αξιέραστη. Αν και όλες οι Μούσες θεωρούνται παρθένες θεές, για την Ερατώ υπάρχει η παράδοση πως ήταν μητέρα του Θάμυρη από τον Αέθλιο και της Κλεοφήμας από τον Μάλο. Από τη σχέση της με τον Υάκινθο δεν προέκυψε απόγονος. 

Θεωρείται ως η Η Μούσα του υμέναιου του γάμου, επομένως της ερωτικής ποίησης, με σύμβολό της τη λύρα.


[1] Για άλλες εκδοχές βλ. Μούσες.

 

Σχετικά λήμματα: Μούσες, Αοιδή, Ερατώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Καλλιόπη, Κλειώ, Μελέτη, Μελπομένη, Μνήμη, Ουρανία, Πιμπληίς, Πολύμνια, Τερψιχόρη