“…η ολική γνώση επιτυγχάνεται όταν η προϋπόθεση- και η ευκαιρία- υπάρχει για να διοχετευτεί, μέσα από κοινωνικές διεργασίες, αυτή την γνώση στους άλλους…” (Kaplún)

Ιστορικά, η αλληλεπίδραση μαθητή με μαθητή δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα στην εκπαίδευση. Η αλληλεπίδραση συνήθως περιορίζεται στις σχέσεις μαθητή-μαθησιακό αγαθό και μαθητή-εκπαιδευτή. Η αλληλεπίδραση μαθητή με μαθητή μπορεί να υπάρξει μεταξύ ενός μαθητή με έναν άλλον ή μεταξύ πολλών μαθητών. Αυτό το είδος αλληλεπίδρασης αποβλέπει στην καλύτερη κατανόηση του μαθησιακού περιεχομένου και στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης μέσα από την ανταλλαγή απόψεων. Εάν οι μαθητευόμενοι μπορούν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, αλλά και με τον δάσκαλο, με αυτό τον τρόπο συζητούν και εμβαθύνουν στις νέες ιδέες που διδάσκονται, και αυτό τους βοηθάει να τις αφομοιώσουν και να τις καταλάβουν καλύτερα. Στην πραγματικότητα ο δάσκαλος μπορεί να αλληλεπιδρά με έναν μαθητή κάθε φορά. Εάν συνομιλεί με την ομάδα, τότε είναι αμφισβητήσιμο πόση πραγματική αλληλεπίδραση συντελείται. Έχει βρεθεί ότι οι μαθητές που αλληλεπιδρούν συχνότερα με τον εκπαιδευτή τους και με τους άλλους μαθητές είχαν περισσότερα κίνητρα και καλύτερες μαθησιακές εμπειρίες. Είναι συνεπώς σημαντικό να παρέχουμε ευκαιρίες στους μαθητευόμενους να αλληλεπιδρούν. Μαθήματα που βασίζονται σε κοινωνικές διαδικασίες, όπως το είναι το μάθημα των θρησκευτικών, εύκολα προωθούν την αίσθηση την μαθησιακής κοινότητας, γιατί αυτό συνδέεται και με το ίδιο το περιεχόμενο του μαθήματος.

Έχει παρατηρηθεί ότι σε συνεργατικά προγράμματα εφαρμόζονται τεχνικές για αλληλεπιδραστική επικοινωνία μεταξύ μαθητών. Θέλετε να πάρετε κάποιες ιδέες; ακολουθήστε τον σύνδεσμο που ακολουθεί...

http://www.etwinning.net/en/pub/inspiration/modules.htm