Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ασπίδα που βρέθηκε στους Δελφούς

Η ασπίδα είναι το αρχαιότερο αμυντικό όπλο. Η μορφή της καθώς και η κατασκευή της ήταν διαφορετική από τόπο σε τόπο και από χρόνο σε χρόνο. Έτσι έχουμε ξύλινες, σιδερένιες, δερμάτινες, ορειχάλκινες και ακόμη ορθογώνιες, στρογγυλές, τριγωνικές κ.ά.

Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τις διακοσμούν με σύμβολα και παραστάσεις και τις θεωρούσαν δείγματα τιμητικών διακρίσεων. Ακόμη ξέρουμε τα λόγια που έλεγαν οι Σπαρτιάτες στα παιδιά τους πριν τη μάχη: «Ή ταν ή επί τας», που δείχνουν πόσο προσβλητικό θεωρούσαν την εγκατάλειψή της στο πεδίο της μάχης. Στους ομηρικούς χρόνους οι ασπίδες κάλυπταν όλο το σώμα και ήταν φτιαγμένες από ξύλο και βοδινά δέρματα. Οι Ρωμαίοι είχαν μικρότερες ορθογώνιες ή στρογγυλές για τους αξιωματικούς. Στο Μεσαίωνα η ασπίδα ήταν όπλο τόσο του πεζικού, όσο και του ιππικού και ήταν ζωγραφισμένες με παραστάσεις ή οικόσημα των ιπποτών. Μερικές φορές ήταν στο μέσο μυτερή, οπότε γινόταν και επιθετικό όπλο, ήταν κατασκευασμένη από μέταλλο και κρατιότανε με το αριστερό χέρι. Η ασπίδα έχασε την αξία της με την εμφάνιση των πυροβόλων όπλων και από τότε χρησιμοποιείται σαν διακοσμητικό στοιχείο μόνο.