Συνειδητοποιούμε, λοιπόν, ότι η λέξη "ασπίδα" στην ιστορία της γλώσσας μας έχει συνδεθεί με έννοιες αρνητικές όπως πόλεμος, δράκοντες, φίδια πελώρια δηλητηριώδη, μυθικά τέρατα όπως η Μέδουσα / Γοργώ, κάθε λογής φόβητρα και φυσικά, έντονα συναισθήματα. Επίσης, μεταφορικά χρησιμοποιούμε τη λέξη όταν αναφερόμαστε στην προστασία, στην άμυνα του ανθρώπου απέναντι σε καταστάσεις που του προκαλούν φόβο και ανασφάλεια.

Έτσι, συνήθως, πάνω στις ασπίδες αναπαρίστανται σύμβολα που προκαλούν δέος και τρόμο. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις ασπίδες δυτικού τύπου, στις μυκηναϊκές ασπίδες που εξετάζουμε ποτέ δεν χαράσσεται στην επιφάνειά τους το οικόσημο ή το όνομα του ήρωα που φέρει την ασπίδα.

Στη λογοτεχνία όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο αυτονόητα. Από τις ασπίδες που σφυρηλατήθηκαν από τους τεχνίτες του λόγου και έγιναν λογοτεχνία, υπάρχει μία - και ίσως μοναδική - που συνδυάζει ρεαλιστικά και το θετικό και το αρνητικό στοιχείο, αποτελεί μάλιστα περισσότερο ύμνο προς την ίδια τη ζωή και τα θετικά της, τα ειρηνικά της στοιχεία παρά το αντίθετο.Την ασπίδα αυτή κατασκεύασε ο Ήφαιστος για τον πρώτο ήρωα της Ιλιάδας και του Ομήρου, τον Αχιλλέα.